Μα δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα όσων μαθητών θέλουν να μπορούν κάνουν μάθημα; Επομένως δεν είναι αντιδημοκρατική μορφή πάλης οι καταλήψεις; Το ερώτημα πέφτει βροχή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συζητήσεις από πολιτικούς, παράγοντες και δημοσιογράφους και μάλιστα με τρόπο που να δείχνουν ότι «έπιασαν τον ταύρο από τα κέρατα». Μόνο που δεν πρωτοτυπούν καθόλου. Το... ερώτημα είναι πανάρχαιο, όσο και οι αγώνες. Ακριβώς με το ίδιο σκεπτικό πάρθηκαν κατά καιρούς τόσα και τόσα απαγορευτικά και κατασταλτικά μέτρα κατά του δικαιώματος της απεργίας. Τότε το... ερώτημα ετίθετο ως εξής: Μα δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα όσων θέλουν να μπορούν να εργαστούν; Επομένως δεν είναι αντιδημοκρατική μορφή πάλης η απεργία και πολύ περισσότερο η περιφρούρησή της;

Περιττό, να σημειώσουμε ότι η απάντηση έχει προ πολλού δοθεί.

Συνήθως, βέβαια, κάνουν λόγο και για «ιερά δικαιώματα». Στη μια περίπτωση, τους παίρνει ο πόνος για το «ιερό δικαίωμα στη μόρφωση», στην άλλη, το «ιερό δικαίωμα στην εργασία». Δικαιώματα, που πράγματι είναι ιερά, αλλ' αυτοί, ακριβώς, είναι που τα καταπατάνε βάρβαρα και ανελέητα, μαζί με όλα τα άλλα δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι αυτοί, που, επίσης, θέλουν να διαπαιδαγωγήσουν και τα νέα παιδιά, όχι μόνο στην απάθεια και στην αποχή από τα κοινά και κάθε συλλογική αγωνιστική προσπάθεια, αλλά και στη λούφα του γνωστού ...δόγματος: «Ολοι σας θα πεθάνετε και όλοι μας θα δοξαστούμε» ή στην κουτοπονηριά του άλλου ...δόγματος: Ας μπουν μπροστά τα «κορόιδα» και οι άλλοι, οι «έξυπνοι», όχι μόνο θα αμειφθούν από τους καρπούς του αγώνα των «κορόιδων», αλλά θα μπορούν στο μεταξύ να το παίζουν και θύματα.

Ομως, η ψυχή των νέων ανθρώπων είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει τόση μικρότητα και το μυαλό τους αρκετά κοφτερό για να μπορούν να διακρίνουν καθαρά από ποιους κινδυνεύει πραγματικά και μόνιμα το ιερό δικαίωμα στη μόρφωση.

Ενα στόχο είχε η προχτεσινοβραδινή ομιλία του Κ. Σημίτη στο Eλληνοαμερικανικό Eπιμελητήριο: Να πείσει το εκλεκτό ακροατήριό του ότι η κυβέρνησή του είναι αυτή που έκανε τα πάντα για χάρη τους, αποδεχόμενη, όπως είπε, το πολιτικό κόστος, και γι' αυτό αξίζει την υποστήριξή τους στις επικείμενες εκλογές. Τους υπενθύμισε με εύσχημο τρόπο τις «πολύ σημαντικές αυξήσεις κερδών» στις επιχειρήσεις και τα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε η κυβέρνησή του για να τα επιτύχει. Καυχήθηκε μάλιστα ότι «η πιο σημαντική συμβολή μας είναι ότι με την πολιτική στάση και τις πολιτικές επιλογές μας κάναμε το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής μας μη αντιστρέψιμο»! Δεν παρέλειψε βέβαια να τους παρουσιάσει και τους προγραμματικούς στόχους για τη νέα τετραετία (απελευθέρωση των αγορών τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρικής ενέργειας, θαλάσσιων μεταφορών, ολοκλήρωση του προγράμματος των διαρθρωτικών αλλαγών, εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα κλπ.). Τους επέσεισε και το δέλεαρ των Ολυμπιακών Αγώνων, της «ανοικοδόμησης» των Βαλκανίων και το «τρίτο πακέτο» για να γίνει περισσότερο πειστικός... Αδικα όμως κουράστηκε ο πρωθυπουργός. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι φανατικοί οπαδοί του και ξέρουν πολύ καλά γιατί τον στηρίζουν μετά πάθους και ολόπλευρα και βέβαια γιατί τον ψηφίζουν. Το άσχημο για τον Κ. Σημίτη είναι ότι και οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές μάζες ξέρουν πολύ καλά γιατί δεν πρόκειται να ψηφίσουν αυτόν και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του.

Επειδή, όμως, μπορεί να έχει... αδυνατίσει η μνήμη του Κ. Λαλιώτη και των άλλων κυβερνητικών αρμοδίων, τους θυμίζουμε μερικές τοποθετήσεις τους, εκείνης της περιόδου:

«Οι διεκδικήσεις των νέων βρίσκονται πέρα από το καλό και το κακό. Εκφράζουν το μεγάλο όχι στα κενά λόγια, τους μύθους και τις χίμαιρες. Εκφράζουν το μεγάλο όχι στον αναχρονισμό, στον αυταρχισμό και στην κοινωνική ανισότητα του νεοσυντηρητισμού. Η λύση δε βρίσκεται στους εισαγγελείς, στις καταγγελίες και την καταστολή, παρά μόνο στον γόνιμο και δημιουργικό διάλογο» Κ. Λαλιώτης (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 9/12/90)

«Είναι τεράστιο λάθος, όσο και αδυναμία του υπουργείου να θεωρεί ότι οι μαθητές είναι υποκινούμενοι. Θεωρεί, ίσως, ότι είναι μια εύκολη μέθοδος να απορριφθεί ο διάλογος...» Γ. Παπανδρέου (ΝΕΑ - 18/12/90)

«Εγώ θέλω να σας ρωτήσω ποιος έδωσε την εντολή οι καταλήψεις να αντιμετωπιστούν με ανακαταλήψεις. Η Παιδεία δε γίνεται με σιδερολοστούς. Η Παιδεία χρειάζεται πειθώ, χρειάζεται να δώσετε παράδειγμα. Και σεις δε δίνεται παράδειγμα. Δίνετε το παράδειγμα του καταναγκασμού. Δίνετε το παράδειγμα που θα έδινε μια φασιστική κυβέρνηση. Η ελληνική κοινωνία περιμένει απαντήσεις. Μήπως, οδηγείται πάλι στη δημιουργία του παρακράτους;» Κ. Σημίτης στη Βουλή (11/1/91)

Κι επειδή, η ΝΔ δεν έδινε παράδειγμα, ανέλαβε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ...

Η μεταρρύθμιση είναι πλέον νόμος του κράτους και πρέπει να εφαρμοστεί. Τον ψήφισε η Bουλή. Στο κάτω κάτω της γραφής πρέπει να δοκιμαστεί στην πράξη. Αν αποδειχθεί λαθεμένος, τότε μπορεί να συζητηθεί η διόρθωσή του, ακόμη και η κατάργησή του.

Πολλές φορές έχουν απαντηθεί τα «επιχειρήματα» αυτά, αλλά και πάλι επανέρχονται, καθώς φουντώνουν καθημερινά και περισσότερο οι αγώνες των μαθητών και το κίνημα της Παιδείας γενικότερα.

Ας επαναλάβουμε και μεις, λοιπόν, τις εύλογες και ολοφάνερες, για κάθε καλόπιστο πολίτη, απαντήσεις.

Πρώτον, η λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι νόμος, αλλά δε θα είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, που θα μπει στο περιθώριο από το μαζικό λαϊκό κίνημα. Χρειάζεται, μήπως, να θυμίσουμε τα παραδείγματα των 330 και του 815 και τι έλεγαν τότε οι Σημίτης, Αρσένης, Γιαννόπουλος, Λαλιώτης και λοιποί σήμερα κυβερνώντες; Δεύτερον, η μεταρρύθμιση έγινε νόμος, ουσιαστικά, με πραξικοπηματικές διαδικασίες. Ψηφίστηκε «νύχτα», από μια χούφτα βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, στη διάρκεια του καλοκαιριού, με αντίθετη όλη την αντιπολίτευση, όλους τους φορείς της εκπαίδευσης, ακόμη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Ολ' αυτά, γιατί τα... ξεχνούν οι οπαδοί της μεταρρύθμισης;

Μήπως, όμως, θέλουν να μιλήσουμε και για τις υπαρκτές, ήδη και σοβαρές, αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές συνέπειες της μεταρρύθμισής τους; Αναφέρουμε ορισμένες μόνο: Πενήντα χιλιάδες και πλέον μαθητές έχουν πεταχτεί εκτός του Λυκείου και οδηγήθηκαν βίαια στο σκουπιδοτενεκέ, που ονομάζεται ΤΕΕ. Τα φροντιστήρια έχουν πολλαπλασιάσει τις δουλιές τους και αντίστοιχα αυξήθηκε το κόστος της μόρφωσης για κάθε οικογένεια, ενώ οι μαθητές τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Και, τέλος πάντων, σε ποια ευνομούμενη πολιτεία - όπως συνηθίζουν να λένε οι κυβερνώντες - μπορεί να εφαρμοστεί ένας νόμος, όταν αυτοί, που τους αφορά (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, κλπ.) τάσσονται αποδεδειγμένα και κατηγορηματικά ενάντιά του; Τι κάνει η κυβέρνηση μιας ευνομούμενης πολιτείας, όταν ένας νόμος της, που τον ψήφισε, μάλιστα, «νύχτα», συναντά μια τόσο μεγάλη αντίδραση; Μία και μόνη απάντηση υπάρχει: Τον παίρνει πίσω και ανοίγει έναν ουσιαστικό διάλογο με όλους, για το τι χρειάζεται η δημόσια παιδεία της χώρας.

Ο διάλογος έγινε χτες, σε ραδιοφωνική εκπομπή:

Ο εκπρόσωπος της ΝΔ καταδικάζει την αξιοποίηση των εισαγγελέων και της Αστυνομίας, όπως και τη χρήση βίας, ενάντια στους μαθητές, παρατηρεί ο δημοσιογράφος και ο Κ. Λαλιώτης απαντά: Ξέχασε, φαίνεται, η ηγεσία της ΝΔ πώς αντιμετώπιζε τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις του 1990. Και τότε αντιδρούσε η πλειοψηφία των μαθητών και του εκπαιδευτικού κόσμου, ενώ τώρα έχουμε να κάνουμε με μια μικρή μειοψηφία, που θέλει να επιβάλει την άποψή της...

Και η μεν... αμνησία της ΝΔ είναι ολοφάνερη, της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν είναι; Ξέχασε... ο Κ. Λαλιώτης, πώς υποστήριζαν τις κινητοποιήσεις του 1990, και η ΝΔ, ως κυβέρνηση, τότε, έλεγε τα ίδια, περίπου, με όσα λένε οι σημερινοί κυβερνώντες;

Οσο δε για τη ?μικρή μειοψηφία?, φανταζόμαστε πως έχει πάρει την πρέπουσα απάντηση από τα χτεσινά, μεγάλα και μαχητικά συλλαλητήρια, που έγιναν σε δεκάδες πόλεις.

Δεν τους πτοούν

οι απειλές

οι δίκες

κι οι αστυνόμοι,

είδατε χτες

πως γέμισαν,

απ' τα παιδιά

οι δρόμοι!

Δεν τους πτοούν

οι βρυχηθμοί,

δε σκύβουν

το κεφάλι,

μικροί στο σώμα,

άγουροι,

μα στην ψυχή

μεγάλοι!

Δεν τους πτοούν

οι απειλές,

το μαύρο

ζορμπαλίκι,

παλεύουν

και η στάση τους

είναι σαφώς

μια νίκη!

Ο οίστρος

Και καλά το «νέο» ΠΑΣΟΚ θύμωσε και αντιδρά στην ιδέα του ΔΗΚΚΙ για την έκδοση της γνωστής αφίσας, θεωρώντας προφανώς ως αποκλειστικά δική του την πολιτική κληρονομιά ορισμένων πολιτικών που σημάδεψαν την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Το ΔΗΚΚΙ, όμως, τόσο πολύ εζήλωσε τη δόξαν των Βενιζέλου, Πλαστήρα, Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, που τους έβαλε όλους μαζί σε αφίσα, θέλοντας να σηματοδοτήσει, με αυτόν τον τρόπο, τη δική του φυσιογνωμία; Και επειδή οι εμπνευστές της αφίσας σίγουρα δεν είναι ανιστόρητοι, να υποθέσουμε ότι θεωρούν πως στο πρόσωπο, τη δράση και την ιστορία των πιο πάνω πολιτικών εκφράζονται με τον καλύτερο τρόπο οι αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, τις οποίες διακηρύσσει ως την πεμπτουσία της πολιτικής και των οραμάτων του το ΔΗΚΚΙ;

Ευκαιρία να ρίξει προεκλογικό «δούλεμα» στους βαμβακοπαραγωγούς φαίνεται ότι βρήκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Δ. Σιούφας, που τυχαίνει να εκλέγεται στην Καρδίτσα, με αφορμή τις προεκλογικές ψευτο-εξαγγελίες του υπουργού Γεωργίας για το βαμβάκι. Βλέποντας ότι οι αγρότες δεν «έχαψαν» τα «φούμαρα» του Γ. Ανωμερίτη και προχωρούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, έβγαλε χτες μια «στημένη» ανακοίνωση για να καταγγείλει, υποτίθεται, τις παλινωδίες του υπουργού Γεωργίας. Ομως, στην ανακοίνωσή του στο μόνο που φαίνεται να «διαφωνεί» με την κυβέρνηση είναι ότι τις προτάσεις - κοροϊδία του υπουργείου Γεωργίας για το βαμβάκι, που έγιναν στις Βρυξέλλες τον περασμένο Γενάρη, τις υπογράφει ένας γενικός διευθυντής του υπουργείου Γεωργίας! Αυτό δείχνει ότι δεν είχε τίποτα άλλο να πει, αφού οι θέσεις της ΝΔ και της κυβέρνησης δε διαφέρουν σε τίποτα. Οπως άλλωστε δε διαφέρει σε τίποτα η πρακτική υπονόμευσης των αγώνων των βαμβακοπαραγωγών ενάντια στα καταστροφικά μέτρα της ΕΕ, που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και στον «τομέα» αυτό ο Δ. Σιούφας ήταν ένας από τους «πρωτοστάτες» στο Νομό Καρδίτσας.