Ο υπουργός Υγείας δήλωσε ότι δεν ενοχλήθηκε απ' τη διαμαρτυρία των εργαζομένων και επανέλαβε την άποψή του, όταν γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος, να εξαιρεθούν οι προσλήψεις στο χώρο της Υγείας από το ΑΣΕΠ, χαρακτηρίζοντας γάγγραινα την ισχύουσα διαδικασία. Και αναφερόμενος στις προσλήψεις για στο «Αγία Σοφία» είπε ότι μέχρι τον Ιούνη του 2006 θα γίνουν 100 (δηλαδή 40 που χρωστά απ' το 2004, άλλες 30 απ' το 2005 κι άλλες 30 για το 2006), ενώ τα υπάρχοντα ήδη κενά είναι πολλαπλάσια.

Η γάγγραινα λοιπόν δε βρίσκεται μόνον ή κυρίως στην πράγματι χρονοβόρα ισχύουσα διαδικασία, αλλά πρωτίστως στην κυβερνητική πολιτική λιτότητας και στη λογική της απαλλαγής του κράτους από τις υποχρεώσεις του, που οδηγούν στην υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας και στο πετσόκομμα των ανάλογων κονδυλίων και δαπανών.

Η εκτροπή του Αχελώου ποταμού για την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου ξεκίνησε ως ιδέα το 1975, ενώ το 1983 έγινε η πρώτη εξαγγελία του έργου από τον τότε πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου. Από τότε, αν και πέρασαν 30 χρόνια, αν και δαπανήθηκαν 290 δισ. δρχ. για διάφορες μελέτες και έργα, οι Θεσσαλοί μάταια περιμένουν το νερό που θα δώσει πνοή στα χωράφια τους, θα σώσει τον κάμπο απ' την απερήμωση και θα σώσει τον Πηνειό απ' τη ρύπανση. Το έργο, με ευθύνη τόσο της προηγούμενης κυβέρνησης, όσο και της σημερινής, βρίσκεται για άλλη μια φορά μπλοκαρισμένο.

Κι όλα αυτά παρότι στα συμπεράσματα πρόσφατης διημερίδας που διοργάνωσε το ΤΕΕ τονίζονται οι ακόλουθες διαστάσεις του έργου: «Η περιβαλλοντικά θετική, που θα πρέπει να τονιστεί από την πολιτεία, ώστε να επιδιωχτεί η χρηματοδότησή του και από την ΕΕ. Η ενεργειακή και επείγουσα ανάγκη ενεργοποίησης του έργου της Μεσοχώρας. Η αναπτυξιακή, αφού η συμβολή του στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας μέσα από την ανάπτυξη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και την αύξηση της απασχόλησης».

Τα ακούει άραγε αυτά ο αρμόδιος - και Θεσσαλός - υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς ή απλώς ...«κωφεύει»;

Η ασυδοσία των γαλακτοβιομηχανιών σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών δε σταματάει με κυβερνητικά ανακοινωθέντα για το τι θα γράφουν οι ετικέτες. Οσα κι αν γράψουν οι εφημερίδες ή αναφέρουν οι τηλεοπτικές εκπομπές για δήθεν πόλεμο κυβέρνησης και γαλακτοβιομηχάνων...

Βέβαια, είναι ένα θέμα το τι αναγράφουν οι ετικέτες, γιατί δεν μπορεί, για παράδειγμα, η περιοχή του Ολύμπου να βγάζει τόσο φρέσκο γάλα, που να το βρίσκεις σχεδόν σε όλη την Ελλάδα... Το ίδιο ισχύει για τις φάρμες της Μακεδονίας... Ομως, εδώ τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα, αφού οι ανάγκες της χώρας σε αγελαδινό γάλα ξεπερνούν τους 1.200.000 τόνους και η ΕΕ έχει επιβάλει ποσόστωση παραγωγής στους 800.000 τόνους. Ετσι, το έλλειμμα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές γάλακτος, συμπυκνωμένου και σε σκόνη, από τις βόρειες χώρες της ΕΕ. Μάλιστα, οι δύο τελευταίες κατηγορίες χρησιμοποιούνται μαζικά σε γαλακτοκομικά προϊόντα, που θα έπρεπε να γίνονται από φρέσκο γάλα. Εδώ, εκτός από το θέμα της παραπλάνησης, τίθεται και το κρίσιμο ερώτημα, γιατί κυβέρνηση και ΕΕ επιτρέπουν τη χρήση γάλακτος σε σκόνη, για παράδειγμα, στα παγωτά και τα επιδόρπια; Θεωρείται αυτό δείγμα πολιτισμού..; Οπως και το ερώτημα, ποιος, τι και πόσο ελέγχει το νευραλγικό για τη διατροφή τομέα της παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων.