Αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκονται οι εργαζόμενοι, καθώς η κυβέρνηση επιχειρεί να σαρώσει το σύνολο, σχεδόν, των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» και της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταλαβαίνει ότι η πολιτική της όπως υλοποιείται αυτή την περίοδο με τον προϋπολογισμό του 2006, το νομοσχέδιο για τις πρώην ΔΕΚΟ και τις προωθούμενες «μεταρρυθμίσεις» στις εργασιακές σχέσεις και το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, θα συναντήσει έντονη αντίδραση απ' την εργατική τάξη. Γι' αυτό επιχειρεί τη διαίρεση των εργαζομένων σε προνομιούχους και μη για να διασπάσει την ενιαία πάλη τους. Επιχειρεί ακόμη να παρουσιάσει τα παραπάνω μέτρα ως μονόδρομο. Ετσι, πιστεύει ότι θα μπορέσει να προωθήσει με μικρότερο «πολιτικό κόστος» και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα την πολιτική της.

Ετσι, ακούσαμε πολλές φορές τις τελευταίες μέρες τον πρωθυπουργό (την Πέμπτη στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή και το Σάββατο στην Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ) να αναφέρεται στην «αποφασιστικότητα» και την «ορμή», με τις οποίες η κυβέρνηση προτίθεται να εφαρμόσει την πολιτική της. Ενα μήνυμα όχι μόνο για το ίδιο του το κόμμα, αλλά και για τους εργαζόμενους. Οτι, δηλαδή, οι «μεταρρυθμίσεις» θα περάσουν διά πυρός και σιδήρου.

Πολύτιμο σύμμαχο στην προσπάθεια αυτή η κυβέρνηση έχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του οποίου επιβεβαίωσε χτες την ταυτότητα των πολιτικών στόχων των δύο συνεταίρων του δικομματισμού. Ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο τάχθηκε υπέρ των «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων και των άλλων «μεταρρυθμίσεων», αλλά ζήτησε και το λόγο από την κυβέρνηση, γιατί καθυστερεί στην προώθησή τους. Οι διαφωνίες που εξέφρασε αφορούσαν μόνο στους χειρισμούς.

Και τα δύο κόμματα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι με αξιοζήλευτα αντανακλαστικά έσπευσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, όπως αυτές εκφράστηκαν τις τελευταίες μέρες με τις παρεμβάσεις του προεδρείου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. «Ταχύτερα», «αποφασιστικότερα», «αποτελεσματικότερα», ζήτησαν οι βιομήχανοι να εφαρμοστούν τα μέτρα, που θα τους δώσουν ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.

Η διά γυμνού οφθαλμού ορατή ταύτιση των δύο κομμάτων στις βασικές (αντιλαϊκές) πολιτικές κατευθύνσεις κάνει επιτακτικότερη και προφανέστερη την ανάγκη του απεγκλωβισμού των εργαζομένων από το δικομματισμό με την ταυτόχρονη απόρριψη των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων που μπορεί να προκαλούν οι «κεντροαριστερές» και «κεντροδεξιές» εκδοχές του.