Η ασυδοσία των γαλακτοβιομηχανιών σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών δε σταματάει με κυβερνητικά ανακοινωθέντα για το τι θα γράφουν οι ετικέτες. Οσα κι αν γράψουν οι εφημερίδες ή αναφέρουν οι τηλεοπτικές εκπομπές για δήθεν πόλεμο κυβέρνησης και γαλακτοβιομηχάνων...

Βέβαια, είναι ένα θέμα το τι αναγράφουν οι ετικέτες, γιατί δεν μπορεί, για παράδειγμα, η περιοχή του Ολύμπου να βγάζει τόσο φρέσκο γάλα, που να το βρίσκεις σχεδόν σε όλη την Ελλάδα... Το ίδιο ισχύει για τις φάρμες της Μακεδονίας... Ομως, εδώ τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα, αφού οι ανάγκες της χώρας σε αγελαδινό γάλα ξεπερνούν τους 1.200.000 τόνους και η ΕΕ έχει επιβάλει ποσόστωση παραγωγής στους 800.000 τόνους. Ετσι, το έλλειμμα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές γάλακτος, συμπυκνωμένου και σε σκόνη, από τις βόρειες χώρες της ΕΕ. Μάλιστα, οι δύο τελευταίες κατηγορίες χρησιμοποιούνται μαζικά σε γαλακτοκομικά προϊόντα, που θα έπρεπε να γίνονται από φρέσκο γάλα. Εδώ, εκτός από το θέμα της παραπλάνησης, τίθεται και το κρίσιμο ερώτημα, γιατί κυβέρνηση και ΕΕ επιτρέπουν τη χρήση γάλακτος σε σκόνη, για παράδειγμα, στα παγωτά και τα επιδόρπια; Θεωρείται αυτό δείγμα πολιτισμού..; Οπως και το ερώτημα, ποιος, τι και πόσο ελέγχει το νευραλγικό για τη διατροφή τομέα της παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων.