Η αναθέρμανση της συζήτησης για το ενδεχόμενο επίσπευσης των εκλογών ενεργοποίησε και τη συζήτηση για το εκλογικό σύστημα. Τις συζητήσεις αυτές συνδαυλίζουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ για ευνόητους λόγους. Λόγους που αφορούν, κυρίως, στην ανάγκη αδιατάρακτης εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και στην ενίσχυση του δικομματικού πολιτικού συστήματος.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, θέλει να αξιοποιήσει το προβάδισμα που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις, μεταφράζοντας το αποτέλεσμα των πρόσφατων τοπικών εκλογών ως επικύρωση της πολιτικής της. Δεν κρύβει, μάλιστα, την πρόθεσή της να δώσει στις επόμενες εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις.
Από τη δική του πλευρά, το ΠΑΣΟΚ, με την προσδοκία να εισπράξει τη δυσαρέσκεια από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, βλέπει τις εκλογές ως ευκαιρία για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία. Για να διαχειριστεί, εννοείται, την ίδια πολιτική με το δικό του «τρόπο».
Πάντως, η συντήρηση αυτής της συζήτησης ευνοεί τη μετάθεση του ενδιαφέροντος μακριά από σειρά μεγάλων προβλημάτων, που οφείλονται στην κοινή πολιτική των δύο συνεταίρων του δικομματισμού και τη διεκδίκηση λύσης τους σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Η ανεργία, η λεηλασία του εργατικού εισοδήματος, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ο οικονομικός στραγγαλισμός των επαγγελματοβιοτεχνών, η διαρκής υποβάθμιση της ζωής των συνταξιούχων, είναι θέματα «εκτός ύλης» για τη δημόσια συζήτηση, που περιστρέφεται, κυρίως, γύρω από το πότε και με ποιο σύστημα θα γίνουν οι εκλογές.
Μια ματιά στις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το εκλογικό σύστημα γίνεται (για άλλη μια φορά) αντικείμενο μιας συναλλαγής μεταξύ τους. Αλλωστε, η απρόσκοπτη λειτουργία του δικομματικού συστήματος αποτελεί επιδίωξη των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Επιδίωξη, που ενέχει και το στοιχείο του εκβιασμού των λαϊκών συνειδήσεων. Που επιχειρείται με συνθήματα, όπως «ακυβερνησία», γι' αυτό χρειάζεται εκλογικός νόμος που με μειοψηφία στο λαό να αναδείχνει πλειοψηφία στη Βουλή και ισχυρή κυβέρνηση, ή, ακόμη παραπέρα, να ενισχύονται τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Αλλωστε, η συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου γίνεται με προβολή απόψεων για ενδυνάμωση στη Βουλή και των δύο εταίρων του δικομματισμού. Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι από τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις τους λείπει σταθερά η απλή αναλογική, το μόνο σύστημα που μπορεί να αποτυπώσει στη Βουλή αυθεντικότερα τη λαϊκή θέληση.
Η διαγραφόμενη συναλλαγή για το εκλογικό σύστημα αφορά στους όρους με τους οποίους θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο η κυβερνητική πλειοψηφία, ώστε να μπορεί να πάρει κρίσιμες αποφάσεις, όπως η προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, Παιδεία, ιδιωτικοποιήσεις και άλλα, αλλά και η ενίσχυση του δικομματικού συστήματος, γενικότερα.
Οι εργαζόμενοι οφείλουν να απαντήσουν σ' αυτήν τη νέα προσπάθεια εγκλωβισμού και χειραγώγησής τους. Να εντείνουν τον αγώνα για την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής, να γυρίσουν την πλάτη στους δύο συνεταίρους του δικομματισμού, να ορθώσουν με κάθε μέσο εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Να αποδυναμώσουν με τον αγώνα τους και την ψήφο τους το δικομματισμό και την πολιτική του. Ωσπου να την ανατρέψουν.
Feeds
«Εγκλημα» η μετανάστευση 
