Ξαναπαίζουν παιχνίδια καλπονοθείας. Κι αυτοί που τάσσονται υπέρ της αλλαγής του εκλογικού νόμου (οι υπουργοί της κυβέρνησης), και όσοι τάσσονται κατά (ο εκπρόσωπος της ...κυβέρνησης), και εκείνοι που δηλώνουν, ταυτόχρονα, και κατά και υπέρ της συζήτησης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου (το ΠΑΣΟΚ), ξανασερβίρουν το ίδιο «πιάτο»: Ναι στις αυτοδύναμες (μονοκομματικές ή μη) κυβερνητικές μειοψηφίες της μεταπολίτευσης.

Μιλούν για «σταθερές κυβερνήσεις». Εννοούν «σταθερή κοπή»! Σταθερό μοντέλο τους είναι η ...«απλή και αναλογική» διασπάθιση, μεταξύ των δικομματικών εταίρων, των ψήφων που δεν τους ανήκουν. Είναι η υφαρπαγή ψήφων του ΚΚΕ και των λεγόμενων μικρών κομμάτων, η ανακύκλωση των αντιδραστικών θεωριών περί «χαμένης ψήφου», η διατήρηση ενός πολιτικού κλίματος ευεπίφορου στην «τεχνική» της πόλωσης και, τελικά, η «κατοχύρωση» των εκλογικών εκβιασμών, αφού το δικαίωμα της «ίσης ψήφου» κατακρημνίζεται στον Καιάδα της «σεμνότητας και της ταπεινότητας», όπως χτες κατακρημνιζόταν στον Καιάδα του «εκσυγχρονισμού».