Η αντίληψη που θέλει τους αστυνομικούς σε ρόλο σερίφη της πλέον άγριας εποχής του Φαρ Ουέστ είναι άκρως επικίνδυνη. Ακόμη περισσότερο, όταν απαιτεί την εξασφάλιση πλήρους ασυλίας και ασυδοσίας, ώστε... να μην κάμπτεται το ηθικό των ανδρών των δυνάμεων καταστολής. Κι όταν όλ' αυτά εκφέρονται από συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των αστυνομικών στα τηλεοπτικά παράθυρα, ενώ, την ίδια στιγμή, ξεδιπλώνει μια θρασύτατη και απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε αυτόπτη μάρτυρα, που καταγγέλλει αδιαμφισβήτητες αστυνομικές αυθαιρεσίες, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη σοβαρότερα. Ιδιαίτερα, όταν ο συγκεκριμένος «συνδικαλιστής» αστυνομικός καμαρώνει ως «προστάτης» των συναδέλφων του και οι απαράδεκτες αυτές αντιλήψεις και πρακτικές έρχονται να συναντηθούν με μια πολύμορφη επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης, βάζοντας την τελευταία μπροστά σε ψευτοδιλήμματα του τύπου να επιλέξει ανάμεσα στον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία των κατασταλτικών δυνάμεων και σ' αυτή των «γνωστών - αγνώστων»...