ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θερίζει η κατάθλιψη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάθε χρόνο, πάνω από το 27% των ενηλίκων στις χώρες - μέλη της ΕΕ νοσεί από κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας, ενώ οι θάνατοι από αυτοκτονία ξεπερνούν τους 58.000 ετησίως. Τα συνηθέστερα ψυχικά προβλήματα είναι η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές. Σε σχετικές μελέτες, εκτιμάται ότι μέχρι το 2020 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη συχνότερη αιτία ασθένειας στον καπιταλιστικά αναπτυγμένο κόσμο.

Τα στοιχεία και οι επισημάνσεις δεν είναι δικές μας, αλλά της ΕΕ και περιέχονται στην «πράσινη βίβλο», που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Και μπορεί η Κομισιόν να μιλά για «την ανάγκη χάραξης μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την προστασία της ψυχικής υγείας», αλλά η προωθούμενη ήδη σε όλες τις χώρες της ευρωένωσης πολιτική των αντιλαϊκών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων και όλα όσα συμπεριλαμβάνει η στρατηγική της Λισαβόνας, μαζί με όλα όσα αυτές συνεπάγονται (ανασφάλεια, αβεβαιότητα, ανεργία, μείωση βιοτικού επίπεδου, φτώχεια, κλπ., κλπ.), οδηγούν στο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Αλλωστε, γι' αυτό και προβλέπουν τη χειροτέρευση της κατάστασης.

Αν αναρωτιέστε, τώρα, πώς και τους έπιασε ο πόνος για την ψυχική υγεία των εργαζομένων, η απάντηση βρίσκεται στα εξής: Πρώτον, η κακή ψυχική υγεία κοστίζει στην ΕΕ το 3-4% του ΑΕΠ, εξαιτίας της απώλειας της παραγωγικότητας και των πρόσθετων βαρών σε τομείς, όπως η υγεία. Και δεύτερον, κοινωνία χωρίς καπιταλιστές μπορεί να υπάρξει, χωρίς εργάτες, όμως, όχι.

Απόπειρα διαστρέβλωσης

Φαίνεται πως κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης διατηρούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα άλλα να λένε στον πρωθυπουργό και άλλα στο Κοινοβούλιο! Ο λόγος για τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας Μανόλη Κεφαλογιάννη.

Στις προχτεσινές δηλώσεις του, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, σημείωνε, «ενημέρωσα τον πρωθυπουργό για την ομόφωνη ψήφιση από την ελληνική Βουλή του νομοσχεδίου για τις καταδύσεις». Οταν όμως χτες μέσα στο Κοινοβούλιο ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής τόνισε το «ηθικά απαράδεκτο» αυτών των δηλώσεων και υπενθύμισε την αρνητική ψήφο του ΚΚΕ, στο νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης του καταδυτικού τουρισμού, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την πραγματικότητα.

Υποθέτουμε ότι οι υπουργοί οφείλουν όχι μόνο να ενημερώνουν σωστά τον πρωθυπουργό τους (και να μην τον πληροφορούν πως το ΚΚΕ ψήφισε ένα νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων προέβλεπε την απαλλαγή των εφοπλιστών από τις εισφορές των ναυτεργατών στις κρουαζιέρες) αλλά το κυριότερο να μη διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ απευθυνόμενοι στον ελληνικό λαό και επιχειρώντας να ψαρέψουν στα θολά νερά...

Το ιταλικό μοντέλο

Από την πρώτη της σελίδα και πάλι πρόβαλε η χτεσινή «Αυγή» τις δραστηριότητες της «ενωμένης αντιπολίτευσης» στην Ιταλία. Τούτη τη φορά, επρόκειτο για τις προκριματικές εκλογές που ανέδειξαν τον υποψήφιο πρωθυπουργό της «Ενωσης», με τον οποίο η τελευταία θα αντιμετωπίσει τον Μπερλουσκόνι στις επόμενες ιταλικές εκλογές. Θέση την οποία κατέλαβε ο Ρ. Πρόντι, παίρνοντας το 74% των ψήφων.

Θυμίζουμε ότι στην ιταλική «Ενωση» συμμετέχει το κόμμα του μέχρι πρότινος προέδρου της Κομισιόν και θερμού οπαδού της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της στρατηγικής της Λισαβόνας, Ρ. Πρόντι, ο Ντ' Αλέμα (πρωθυπουργός της Ιταλίας, όταν η τελευταία βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία μαζί με τους ΝΑΤΟικούς), άλλες κεντρώες και κεντροαριστερές πολιτικές δυνάμεις και προσωπικότητες και, βέβαια, η Κομμουνιστική Επανίδρυση, το κόμμα του Φ. Μπερτινότι, που είναι και πρόεδρος του ΚΕΑ.

Κρίνοντας, πάντως, από την επίμονη και συστηματική προβολή όλων των σχετικών ειδήσεων από την «Αυγή», υποθέτουμε ότι θεωρεί τις εξελίξεις στην Ιταλία ως μοντέλο «κοινωνικού και πολιτικού συνασπισμού με βάση την αντίθεση στο νεοφιλελευθερισμό και την αναζήτηση πολιτικών για το μετασχηματισμό του καπιταλισμού», που έλεγε προχτές και ο Αλ. Αλαβάνος.

Αξιος ... ο μισθός του!

Ποιος είναι τελικά ο «μισθός» του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Ν. Γκαργκάνα; Και σε τι ποσοστό ανερχόταν η τελευταία αύξηση που πήρε ο κύριος διοικητής; Ηταν 18% ή 4,5%;

Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, που είδαν το φως της δημοσιότητας, φέρουν τον κύριο Γκαργκάνα να εισπράττει κάθε μήνα μισθό που ανέρχεται στο ποσό των 21.000 έως 22.000 ευρώ. Και καθώς οι πληροφορίες αυτές, δεν επιβεβαιώθηκαν, αλλά ούτε διαψεύστηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδας, μάλλον είναι βάσιμες. Με άλλα λόγια, οι μηνιάτικες αποδοχές του κυρίου Γκαργκάνα - μιλάμε για τον επίσημο μισθό και όχι για τα έξτρα που έχει ως επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας - κινούνται γύρω και πάνω από 21.000 ευρώ. Μια απλή διαίρεση μας πληροφορεί πως το μηνιάτικο αυτό αντιστοιχεί σε 14 μισθούς των 1.500 ευρώ (δηλαδή τους μισθούς ενός έτους, μαζί με τα δώρα Πάσχα- Χριστουγέννων και επίδομα αδείας) ενός «υψηλόμισθου» εργαζόμενου ή σε τριών ετών συντάξεις πείνας των 524 ευρώ που παίρνουν πάνω από 500.000 συνταξιούχοι.

Πράγματι, ο διοικητής της ΤτΕ είναι ο πλέον ...κατάλληλος κήρυκας της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας και των άλλων αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης. Γι' αυτό και ...άξιος ο μισθός του.

Καμιά ανοχή

Στην «εποχή της ανταγωνιστικότητας» που προβάλλεται ως φάρμακο «διά πάσαν νόσον», ακόμη και για τη διαμόρφωση ικανοποιητικών τιμών στα προϊόντα, η πραγματικότητα δηλώνει κάτι άλλο: Εκμετάλλευση, υπερκέρδη, ληστεία, είναι οι λέξεις που σφραγίζουν την «καθημερινότητα» των λαϊκών στρωμάτων σε καθεστώς «ελεύθερης οικονομίας». Στην περίπτωση του πετρελαίου θέρμανσης που η διάθεσή του ξεκίνησε από την περασμένη Παρασκευή, παρουσιάζεται ένα λαμπρό παράδειγμα των «ευεργετικών» επιπτώσεων του ανταγωνισμού στις τιμές. Με ανατιμήσεις, σε σχέση με τον περασμένο Οκτώβρη, οι οποίες ξεπερνούν το 40%, οι εργαζόμενοι βιώνουν έναν ωμό εκβιασμό που φτιασιδώνεται με γελοία επιχειρήματα. Μια ανελαστική ανάγκη, καθώς όλοι πρέπει να ζεσταθούν, μεταβάλλεται σε όπλο στα χέρια των πετρελαϊκών εταιριών και των μικρών - αλλά επίσης ισχυρών - «αδελφών» τους στη διύλιση, στην εμπορία, στη διάθεση.

Χιλιάδες μολύβια κάνουν περίπλοκους υπολογισμούς εδώ και μια βδομάδα, προκειμένου η δαπάνη για το πετρέλαιο θέρμανσης να «χωρέσει» στον ταλαιπωρημένο και διαρκώς αναθεωρούμενο οικογενειακό προϋπολογισμό. Από τη μία, οι αυξήσεις των ήδη μικρών μισθών που είναι κάτω και από τον πληθωρισμό, από την άλλη, οι υπέρογκες αυξήσεις στα είδη διατροφής και πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στη βενζίνη και τελευταία οι διψήφιες αυξήσεις στο πετρέλαιο. Πολύ αγωνία κρύβεται πίσω από αυτούς τους υπολογισμούς των συνεχών απωλειών, στις οποίες υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι επειδή κάπου αλλού - στα πολυτελή γραφεία των πολυεθνικών - κάποια άλλα «τεφτέρια» συμπληρώνονται στη βάση των συνεχών κερδών. Αλλά και επειδή στα διεθνή χρηματιστήρια κάποιοι, αυτοί που αποτελούν τον ευυπόληπτο «επιχειρηματικό ιστό», ξεσκίζουν τις σάρκες του κόσμου τζογάροντας τις τιμές μελλοντικών συμβολαίων πώλησης.

Αυτή την πρακτική νομιμοποιεί και πολιτικά η κυβέρνηση, «αναμασώντας» την επιχειρηματολογία της αύξησης των διεθνών τιμών. Μια επιχειρηματολογία που εύκολα εγκαταλείπουν οι εταιρίες όταν αυξάνουν τις λιανικές τιμές σε περιόδους ύφεσης των διεθνών τιμών. Πρόκειται για μια πολιτική που πραγματεύεται την «αυτοσυγκράτηση» των εμπόρων και τις δήθεν πωλήσεις στο κόστος για να στηρίξει το αισχρό παιχνίδι της κερδοσκοπίας σε βάρος του λαού. Μια πολιτική που εγγυάται την αύξηση της κερδοφορίας των εταιριών που παρουσιάζουν κάθε χρόνο κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. Την ώρα που οι πετρελαϊκές εταιρίες επαναχαράζουν τον ενεργειακό χάρτη, ανοίγουν νέες οδούς, παίζουν «σκάκι» με τις ενεργειακές πηγές, το «γαϊτανάκι» των τιμών κινείται στο ρυθμό των προσχημάτων. Η πιθανότητα να πλήξει ένας τυφώνας πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, η προαναγγελία μιας απεργίας, ένα ακόμη βίαιο περιστατικό στις «ευαίσθητες» πετρελαϊκές περιοχές όπου έχει εισβάλει ο ιμπεριαλισμός, αρκούν για να εκτινάξουν στα ύψη τις τιμές.

Η ληστεία είναι δεδομένη, όπως και η κοροϊδία. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην επιτρέψουν καμιά ανοχή στη ληστεία και να διεκδικήσουν άμεσα κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα, επίδομα θέρμανσης στους άνεργους, στους συνταξιούχους, σε όσους έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Είναι κι αυτό μια αρχή, μέχρις ότου γίνει κοινή συνείδηση το κάλεσμα για «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία».