Κάθε χρόνο, πάνω από το 27% των ενηλίκων στις χώρες - μέλη της ΕΕ νοσεί από κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας, ενώ οι θάνατοι από αυτοκτονία ξεπερνούν τους 58.000 ετησίως. Τα συνηθέστερα ψυχικά προβλήματα είναι η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές. Σε σχετικές μελέτες, εκτιμάται ότι μέχρι το 2020 η κατάθλιψη θα αποτελεί τη συχνότερη αιτία ασθένειας στον καπιταλιστικά αναπτυγμένο κόσμο.

Τα στοιχεία και οι επισημάνσεις δεν είναι δικές μας, αλλά της ΕΕ και περιέχονται στην «πράσινη βίβλο», που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Και μπορεί η Κομισιόν να μιλά για «την ανάγκη χάραξης μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την προστασία της ψυχικής υγείας», αλλά η προωθούμενη ήδη σε όλες τις χώρες της ευρωένωσης πολιτική των αντιλαϊκών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων και όλα όσα συμπεριλαμβάνει η στρατηγική της Λισαβόνας, μαζί με όλα όσα αυτές συνεπάγονται (ανασφάλεια, αβεβαιότητα, ανεργία, μείωση βιοτικού επίπεδου, φτώχεια, κλπ., κλπ.), οδηγούν στο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Αλλωστε, γι' αυτό και προβλέπουν τη χειροτέρευση της κατάστασης.

Αν αναρωτιέστε, τώρα, πώς και τους έπιασε ο πόνος για την ψυχική υγεία των εργαζομένων, η απάντηση βρίσκεται στα εξής: Πρώτον, η κακή ψυχική υγεία κοστίζει στην ΕΕ το 3-4% του ΑΕΠ, εξαιτίας της απώλειας της παραγωγικότητας και των πρόσθετων βαρών σε τομείς, όπως η υγεία. Και δεύτερον, κοινωνία χωρίς καπιταλιστές μπορεί να υπάρξει, χωρίς εργάτες, όμως, όχι.