Υπάρχει διαπλοκή πολιτικής - ΜΜΕ; «Παίζει» η εκάστοτε κυβέρνηση με το εκδοτικό κατεστημένο; Λειτουργεί η εκάστοτε κυβέρνηση ως μεσάζων των συμφερόντων εκείνων που ελέγχουν τα ΜΜΕ; Οσοι ελέγχουν τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται για την ενημέρωση του λαού ή για την προώθηση των επιχειρηματικών τους επιδιώξεων μέσα από τη χειραγώγηση των πολιτών και συνακόλουθα των πολιτικών εξελίξεων; Ποιος είναι ο «αθώος» σε αυτό το κομπρεμί, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ;...

Ας δούμε τα έργα και των δύο:

*

α) Επί ΠΑΣΟΚ είχαμε το «νόμο Βενιζέλου» για τα ΜΜΕ που αποτέλεσε τη βάση και για τους μετέπειτα νόμους των Ρέππα - Πρωτόπαππα. Ακρογωνιαίος λίθος του νόμου ήταν η διάταξη με την οποία απαλλάσσονταν οι εταιρίες που είχαν την έδρα τους στο εξωτερικό (οι περίφημες «οφ σορ») και ταυτόχρονα ήταν κάτοχοι μετοχών κάποιου ΜΜΕ, από την υποχρέωση ονομαστικοποίησης των μετοχών τους. «Ετσι ορίζει το κοινοτικό δίκαιο», δικαιολογούνταν οι ΠΑΣΟΚοι. Μέσω της διάταξης αυτής, αφέθηκε το ελεύθερο στον εκάστοτε κεφαλαιούχο, εργολάβο, προμηθευτή και συναλλασσόμενο ή μη με το δημόσιο, να κατέχει ΜΜΕ και να προωθεί τις μπίζνες του χρησιμοποιώντας τα ως πολιορκητικό κριό.

Ακολούθησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Εχει κανείς την αυταπάτη ότι οι μεγαλοκεφαλαιούχοι - καναλάρχες έπαψαν να κάνουν τις δουλιές τους, στήνοντας εταιρίες - «μαϊμούδες» στο ...Τουμπουκτού; Μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά η κυβέρνηση της ΝΔ ότι οι μεγαλοκεφαλαιούχοι συνεργάτες του δημοσίου, ακόμα κι όταν επιχείρησαν να «προσαρμοστούν» στο 1% του «βασικού μετόχου» στα ΜΜΕ (πριν κι αυτή η διάταξη πάει υπέρ ...πίστεως «κοινοτικού δικαίου), έπαψαν έστω και προς στιγμήν να ελέγχουν καθ' ολοκληρίαν συγκεκριμένα ΜΜΕ;

*

β) Με το νόμο για το «βασικό μέτοχο» - που στο μεταξύ κονιορτοποιήθηκε από την «Αγία Οικογένεια» των Βρυξελλών - η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε τη διάταξη που «απαγόρευε» σε συγγενείς ή σε παρένθετα πρόσωπα των μεγαλοεργολάβων - προμηθευτών να ελέγχουν ή να συμμετέχουν σε ΜΜΕ. Οι αρμόδιοι υπουργοί ισχυρίζονταν ότι κατ' αυτό τον τρόπο έκλεισαν και το τελευταίο παράθυρο της διαπλοκής. Αλλά η κοροϊδία έχει πεπερασμένα όρια (αντιθέτως, ο καπιταλισμός ανεξάντλητα): Ακόμα κι αν εφαρμοζόταν η διάταξη που απαγορεύει σε συγγενικά πρόσωπα των μεγαλοεργολάβων να ελέγχουν ΜΜΕ, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει διάταξη για να αποτρέψει να μετέχουν σε ΜΜΕ οι «αχυράνθρωποι» των μεγαλοκεφαλαιούχων; Στον καπιταλισμό και στην «ελεύθερη αγορά» της ΝΔ δεν έχει ακόμα εφευρεθεί τρόπος που να απαγορεύει την κατασκευή «αχυράνθρωπων», που λειτουργούν εν ονόματι των αφεντικών τους.

***

Η αλήθεια, επομένως, είναι η εξής: Οσο θα συνεχίζεται το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και της ατομικής ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού που λέγεται «ραδιοτηλεοπτική συχνότητα», τότε η διαπλοκή, τα μιντιακά πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, η υπαγωγή του δικαιώματος της πληροφόρησης σε εργαλείο επιχειρηματικών και δικομματικών συναλλαγών, είναι δεδομένα.

*

Οι υμνητές του καπιταλισμού, και ειδικά του κρατικομονοπωλιακού, γνωρίζουν τα παραπάνω καλύτερα από εμάς. Οσο για τα πομπώδη περί «διαφάνειας», «πλουραλισμού», «αντικειμενικότητας», είναι τα ανούσια φληναφήματα με τα οποία γαρνίρεται ο διαγκωνισμός των δικομματικών εταίρων για το ποιος από τους δύο - στα πλαίσια της αναδιάταξης του μιντιακού τοπίου - θα τύχει καλύτερης μεταχείρισης από τους μεγιστάνες του Τύπου.

*

Στο μεταξύ, το ζητούμενο που είναι η πληροφορία και η ενημέρωση, από κοινωνικά αγαθά έχουν υπαχθεί στην κατηγορία του «εμπορεύματος» και αποτελούν την «πρώτη ύλη» για πολιτικά και επιχειρηματικά παιχνίδια, άλλοτε σε γαλάζιο κι άλλοτε σε πράσινο φόντο.

Τίποτα δε θα αλλάξει αν αυτό το φόντο γίνει περισσότερο γαλάζιο ή λιγότερο πράσινο.

Τίποτα - παρά μόνο ο κοινωνικός έλεγχος - δε θα αλλάξει το τοπίο στα ΜΜΕ που λειτουργούν ή βάζουν λουκέτο κατά το δοκούν των αφεντικών τους και που ρυθμίζουν τη στρόφιγγα της πληροφόρησης σύμφωνα με τα συμφέροντα της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης.