Και ο ουκρανικός λαός, τα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα, που αντιμετωπίζει; Το στοιχειώδες δικαίωμά του, να καθορίζει μόνος του και χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, τους όποιους κυβερνώντες του και την πορεία της χώρας του; Οπως καταλαβαίνετε, τα προαναφερόμενα, όπως και πολλά ανάλογα, έχουν περάσει στο περιθώριο. Η διαβόητη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» έχει κάνει και πάλι το ...θαύμα της.
Σε τελευταία ανάλυση - πάντοτε και ακόμη περισσότερο στο σύγχρονο κόσμο - τα δικαιώματα των λαών και η πρακτική έκφρασή τους δεν αποτέλεσαν ποτέ το «δώρο» των όποιων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αλλά το αποτέλεσμα της σωστά προσανατολισμένης, συνειδητής, ενωμένης και οργανωμένης πάλης κάθε λαού.
Τι έγινε; Σωστά διαπιστώνουμε μια «στροφή» στα έντυπα του συγκροτήματος Μπόμπολα τις τελευταίες μέρες ή όχι; Πάντως, τα πρωτοσέλιδα θέματα του «Εθνους» και της «Ημερησίας» έχουν περάσει από την έντονη και με στοιχεία λαϊκισμού αντιπολίτευση, σε ...ήπια στήριξη της κυβέρνησης. Τις τελευταίες μέρες, έχουν εγκαταλείψει τα κοινωνικά προβλήματα, τους ανέργους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες, την ακρίβεια, κλπ., κλπ., που είχαν «ανακαλύψει», όλως ξαφνικά, μετά τις εκλογές του περασμένου Μάρτη. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, μάλιστα, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων, μιλώντας στους συντάκτες, δικαιολόγησαν την αλλαγή πλεύσης, με το επιχείρημα ότι η έντονη αντικυβερνητική πολιτική που ακολουθούσαν απωθούσε τον κόσμο..!
Εάν θέλετε, τους πιστεύετε. Εμείς, πάντως, θεωρούμε πολύ πιθανότερη - τουλάχιστον - αιτία της «στροφής», τα διεξαγόμενα τον καιρό αυτό παζάρια, για το ξαναμοίρασμα των δημόσιων και άλλων έργων, σε συνδυασμό με την όλη φιλολογία περί «διαπλοκής» και τις γνωστές δυσκολίες του ομίλου «Ακτωρ» με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Εάν το επιχειρούμενο «συνοικέσιο» κυβέρνησης της ΝΔ και ομίλου Μπόμπολα θα έχει «ευτυχές τέλος», θα το διαπιστώσουμε στο προσεχές διάστημα...
«Χρήμα με ουρά» ελπίζει να βάλει στα ταμεία του κράτους - και των δήμων - η κυβέρνηση με την εφαρμογή των νέων, σκληρών μέτρων της Τροχαίας σε βάρος των παραβατών οδηγών. Τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται για μερικές από τις τροχαίες παραβάσεις θα είναι εξοντωτικά - λέγεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα φτάνουν τα 500 ευρώ - και ο παραβάτης καλείται να τα πληρώσει επί τόπου, ή σε μικρό χρονικό διάστημα, γιατί αλλιώς ούτε φορολογική ενημερότητα δε θα μπορεί να εξασφαλίσει!
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα σωστής και νόμιμης οδικής συμπεριφοράς στη χώρα μας - έτσι θα το έλεγαν κάποιοι «ειδικοί», οι οποίοι ζητούν τον, διά των προστίμων, «αποκεφαλισμό» των παραβατών οδηγών - κι είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που στην Ελλάδα έχουμε πολλά τροχαία ατυχήματα και μαζί, βεβαίως, με το «μεγάλο πρόβλημα» της ακαταλληλότητας των δρόμων, καθώς και της μη ουσιαστικής αστυνόμευσης.
Ομως, δε θεωρούμε ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται στη λήψη «άγριων» μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα. Οι ουσιαστικές λύσεις είναι γνωστές στους αρμοδίους - χρειαζόμαστε ασφαλέστερους δρόμους, καλύτερη οδική εκπαίδευση, αποτελεσματικότερη οδική αστυνόμευση κ.ά. - αλλά δεν εφαρμόζονται και την ευθύνη γι' αυτό την έχουν, πρωτίστως, οι κυβερνήσεις...
Πριν από μερικά χρόνια, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε το σχέδιο «Καποδίστριας», ως την πρόταση, που θα λύσει τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως και αυτά της αποκέντρωσης, της ανάπτυξης της περιφέρειας, κλπ. Το σχέδιο έγινε νόμος και όλοι, πλέον, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε λύθηκαν, ούτε κι αυτά του συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού και της ανάπτυξης της περιφέρειας. Αντίθετα, οι δήμοι και οι νομαρχίες ενσωματώθηκαν ακόμη περισσότερο στον κρατικό μηχανισμό, χάνοντας ακόμη περισσότερο τα όποια παλιότερα λαϊκά χαρακτηριστικά τους, ενώ φορτώθηκαν με σειρά αρμοδιοτήτων και ευθυνών, χωρίς, όμως, να τους δοθούν και τα αντίστοιχα κονδύλια και μέσα, για να τις φέρουν σε πέρας.
Τώρα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προβάλλει ένα ακόμη, παρόμοιο σχέδιο, τον «Καποδίστρια Νο 2», ως απάντηση «στην απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για μια σύγχρονη και αποκεντρωμένη Δημόσια Διοίκηση». Λες και το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης βρίσκεται, πρώτα και κύρια, στην όποια οργανωτική της διάρθρωση και όχι στον ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο του κράτους και της πολιτικής, που εφαρμόζει η εκάστοτε κυβέρνηση.