Πριν από μερικά χρόνια, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρουσίασε το σχέδιο «Καποδίστριας», ως την πρόταση, που θα λύσει τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως και αυτά της αποκέντρωσης, της ανάπτυξης της περιφέρειας, κλπ. Το σχέδιο έγινε νόμος και όλοι, πλέον, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δε λύθηκαν, ούτε κι αυτά του συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού και της ανάπτυξης της περιφέρειας. Αντίθετα, οι δήμοι και οι νομαρχίες ενσωματώθηκαν ακόμη περισσότερο στον κρατικό μηχανισμό, χάνοντας ακόμη περισσότερο τα όποια παλιότερα λαϊκά χαρακτηριστικά τους, ενώ φορτώθηκαν με σειρά αρμοδιοτήτων και ευθυνών, χωρίς, όμως, να τους δοθούν και τα αντίστοιχα κονδύλια και μέσα, για να τις φέρουν σε πέρας.

Τώρα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προβάλλει ένα ακόμη, παρόμοιο σχέδιο, τον «Καποδίστρια Νο 2», ως απάντηση «στην απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για μια σύγχρονη και αποκεντρωμένη Δημόσια Διοίκηση». Λες και το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης βρίσκεται, πρώτα και κύρια, στην όποια οργανωτική της διάρθρωση και όχι στον ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο του κράτους και της πολιτικής, που εφαρμόζει η εκάστοτε κυβέρνηση.