ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για ποια ενότητα;

Με αφορμή τα αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, ορισμένοι ξαναζεσταίνουν τη σούπα περί «ενότητας» των «αριστερών» παρατάξεων, που θα δώσουν, δήθεν, ένα άλλο «αριστερό παράδειγμα» στη διοίκηση των συνδικάτων και γενικά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πριν λίγο καιρό, μερικοί από τους ίδιους ιδεολογικούς και συνδικαλιστικούς χώρους είχαν φτάσει να προωθούν τη δημιουργία μέχρι και «αριστερών συνδικάτων». Εχουν κάνει την «ενότητα» σημαία ευκαιρίας και την σηκώνουν κάθε φορά, όταν πρόκειται να προωθήσουν τους πολιτικούς τους στόχους. Στρατηγική τους επιδίωξη ήταν και παραμένει ο εγκλωβισμός των εργαζομένων μέσα σε πλαστές διαχωριστικές γραμμές, σε σχήματα που συσκοτίζουν τις πραγματικές ταξικές αντιθέσεις, που θολώνουν τα αληθινά συμφέροντα και τους πραγματικούς αντιπάλους των εργαζομένων.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που λασπολογούν ανοιχτά κατά του ΠΑΜΕ ότι διασπά το κίνημα, ότι κάνει χωριστές συγκεντρώσεις και δεν ακολουθεί όπως αυτοί την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν «σέβεται» τους συνδικαλιστικούς θεσμούς και προτιμά τη «μοναξιά» και τον «σεχταρισμό». Είναι ταυτόχρονα οι ίδιοι, που ακόμα και τώρα, σε εκατοντάδες σωματεία, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα τα κάνουν πλακάκια με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, προχωράνε χέρι-χέρι με αυτούς που στα λόγια καταγγέλλουν, βρίσκονται σε πολλές περιπτώσεις σε «ανοιχτή γραμμή» με την εργοδοσία. Η «ενότητα» που ευαγγελίζονται είναι στις κορυφές, στα πόστα και στις καρέκλες. Προωθούν την «αριστερή ενότητα» για να κρύψουν τη στρατηγική τους, που υποτάσσει το κίνημα στους καπιταλιστές και στους στρατηγικούς στόχους της άρχουσας τάξης. Γι' αυτό παρά τα «αριστερά προξενιά» στα οποία επιδίδονται, για χρόνια -και τώρα- ήταν ουρά της πλειοψηφίας στο συνδικαλιστικό κίνημα και τάχθηκαν υπέρ όλων των μεγάλων στρατηγικών επιλογών της: Από την Ευρωπαϊκή Ενωση, την ΟΝΕ και τη σύγκλιση, μέχρι την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα. Δηλαδή με όλους τους στόχους που προωθεί και ο ΣΕΒ.

Γι' αυτό, μια τέτοια ενότητα δεν την έχουν ανάγκη οι εργάτες. Το ΠΑΜΕ, δεν ξεχωρίζει τους εργάτες ανάλογα με το ποια παράταξη ψηφίζουν, δεν βάζει ταμπέλες ανάλογα με το ποιο κόμμα ακολουθούν. Το ΠΑΜΕ ενώνει τους εργάτες στη βάση των δικών τους ταξικών συμφερόντων. Η ενότητα μπορεί και πρέπει να γίνει μέσα στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς απέναντι στους καπιταλιστές και συνολικά στην αστική τάξη. Μια τέτοια ενότητα, κόντρα στην αντεργατική επίθεση, ενάντια στη λαίλαπα που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο, με πραγματική αλληλεγγύη και σταθερή πυξίδα την κοινωνική θέση των εργατών, αυτή μπορεί να δώσει ώθηση στο κίνημα.

Οι εργάτες δεν πρέπει να ενωθούν για να κυνηγάνε την «ανάπτυξη» που τους καλούν οι δυνάμεις της καπιταλιστικής διαχείρισης. Δεν μπορεί να είναι με καμία επιχειρηματικότητα, ούτε με την «κρατικοδίαιτη», ούτε με την «υγιή». Δεν μπορεί να κόπτονται για κανέναν καπιταλιστή, ούτε με τα ξένα μονοπώλια, ούτε με τα ντόπια. Οι εργάτες και οι εργάτριες, συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα, είναι υποχρεωμένοι να υπερασπίζονται τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Γι' αυτό πασχίζει με όλες του τις δυνάμεις το ΠΑΜΕ, αυτό είναι το βασικό κριτήριο για τον ρόλο κάθε συνδικάτου και κάθε συνδικαλιστή. Ολα τ' άλλα είναι «αριστερά» φούμαρα, που θέλουν να μετατρέψουν γι' άλλη μια φορά τα συνδικάτα σε νεροκουβαλητές του κάθε επίδοξου κυβερνητικού διαχειριστή, αφήνοντας πάντα ανέγγιχτο το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, που γεννά όλα τα βάσανα της εργατικής τάξης.

Με τον καημό της καπιταλιστικής ανάκαμψης

Γρηγοριάδης Κώστας

Αφού επικρίνει το νομοσχέδιο «Πρόγραμμα διευκόλυνσης για ενήμερους δανειολήπτες και τροποποιήσεις του Ν. 3869», ο ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική του ανακοίνωση ισχυρίζεται πως οι δανειολήπτες ασφυκτιούν «από το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά και των χαρατσιών, που καλούνται να πληρώσουν ως θύματα μιας πολιτικής χωρίς κατεύθυνση και χωρίς να στοχεύει στην ανάκαμψη»! Φυσικά, η κυβερνητική πολιτική ακριβώς εκεί στοχεύει και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η ανάκαμψη προϋποθέτει μέτρα σαν αυτά που υλοποιεί σε βάρος του λαού.

Το στόχο αυτό, της ανάκαμψης, όπως σαφέστατα προκύπτει κι απ' την ανακοίνωση αυτή, μοιράζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, διαφοροποιούμενος μόνο ως προς το μείγμα διαχείρισης που μπορεί να τον πετύχει και ταυτόχρονα κοροϊδεύοντας το λαό ότι σ' αυτό το μείγμα «χωρά» και ολίγον από φιλολαϊκή πολιτική.

Ακόμα και το πραγματικά μεγάλο για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες πρόβλημα της υπερχρέωσής τους στις τράπεζες για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως είναι η στέγασή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ το συνδέει με την καπιταλιστική ανάκαμψη, αναφέροντας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ επιμένει στις προτάσεις του που οδηγούν στην ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και του τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια προοπτική εξυπηρετείται με την απαλλαγή από το βάρος του προβληματικού χαρτοφυλακίου δανείων, μέσα από διαγραφές των επισφαλών δανείων υπό προϋποθέσεις και πραγματική ελάφρυνση όλων των υπερχρεωμένων δανειοληπτών».

Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ο μόνος καημός του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας συνολικά, άρα και των τραπεζών που είναι οργανικό της κομμάτι. Τα χρέη που πνίγουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια τον απασχολούν παρεμπιπτόντως και μόνο σαν εμπόδιο στην πορεία «ανάκαμψης» των τραπεζών, εξυγίανσης του χαρτοφυλακίου τους - στο οποίο πάντως τη μερίδα του λέοντος κατέχουν τα μεγάλα δάνεια προς άλλες επιχειρήσεις και όχι προς τη «μαρίδα», τη φτωχολογιά - έτσι που να μπορούν, υγιείς πλέον, να τροφοδοτούν ξανά με παραδάκι τις άλλες μερίδες του κεφαλαίου. Οποιος βεβαίως σκεφτεί πως μαζί με το βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα, πλανάται πλάνην οικτράν. Μπορεί οι τράπεζες με τις επιχειρήσεις που έχουν δανείσει να τα βρουν, μπορεί και ρυθμίσεις να συμφωνηθούν, αλλά σε ό,τι αφορά στο λαό χωρίς αμφιβολία θα του αρπάξουν και το τελευταίο ψιχίο που διαθέτει.

Οι ναζί υπερασπίζονται τον Ερντογάν!

Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής υπερασπίζονται τον Ερντογάν! Δεν είναι αστείο. Κάθε άλλο, είναι απολύτως λογικό με βάση τα συμφέροντα που διαχρονικά υπερασπίζονται οι ναζί, το μεγάλο κεφάλαιο και την πολιτική του εξουσία όπου Γης. Σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους καταγγέλλουν το ΚΚΕ και άλλους ως «αμερικανοκομμουνιστές και μάλιστα με... περικεφαλαία» επειδή οι Ελληνες κομμουνιστές στηρίζουν τον αγώνα του τουρκικού λαού. Συνεχίζουν οι νεοναζί την αρλουμπολογία τους ενάντια στο ΚΚΕ: «Και πώς θα μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά άλλωστε, αφού το ΚΚ Τουρκίας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη στημένη εξέγερση, παίζοντας το ρόλο του μαντρόσκυλου των κεμαλικών (όπως το 1922, με την ανθελληνική συμμαχία Λένιν - Κεμάλ) και κατ' επέκταση των δυνάμεων που κρύβονται πίσω από την αναταραχή, δηλαδή των αμερικανοκομμουνιστών».

Ιδια παπαγαλάκια του Ερντογάν, οι εν Ελλάδι νεοναζί σπεύδουν λοιπόν να μιλήσουν για «στημένη εξέγερση» και κάποιες «δυνάμεις» που «κρύβονται πίσω από την αναταραχή» αναπαράγοντας ακριβώς το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν τα επιτελεία του τουρκικού πρωθυπουργικού γραφείου. Να στηρίξουν στην πράξη το καθεστώς Ερντογάν και την ευρεία επιχείρηση άγριας καταστολής κατά του λαού, αποσιωπώντας ότι πρόκειται για μια μορφή γενικευμένης αντίδρασης, όπου συμμετέχουν εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης, που προωθεί ανάπτυξη για το κεφάλαιο, βαθαίνει τις ταξικές ανισότητες στην Τουρκία, συνοδεύεται από μισθούς πείνας κι εξαθλίωση για τα λαϊκά στρώματα και ιδιωτικοποιήσεις. Δεν το κάνουν τυχαία οι χρυσαυγίτες. Τέτοια πολιτική υπηρετούν κι εδώ, στην Ελλάδα, αυτή που προωθεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Και το ίδιο υποταγμένο μπρος στο μεγάλο κεφάλαιο θέλουν και τον ελληνικό λαό.

Ετοιμάζουν χιλιάδες απολύσεις

Τις προηγούμενες μέρες είδε το φως της δημοσιότητας σχέδιο της συγκυβέρνησης που προβλέπει ότι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου θα μετατραπούν σε Ιδιωτικού Δικαίου με στόχο να γίνουν χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κι αυτό γιατί η σχέση εργασίας θα μετατραπεί σε ιδιωτικού δικαίου και άρα θα εμπίπτουν στη ρύθμιση του σχετικού νομοσχεδίου που έχει ετοιμάσει η συγκυβέρνηση και με ένα απλό Προεδρικό Διάταγμα θα απολυθούν.

Οι επιδιώξεις τους είναι γνωστές. Ετοιμάζουν στρατιές απολυμένων στο Δημόσιο και μάλιστα έως το 2014 θα φτάσουν τις 15.000 και παραπάνω. Την επόμενη εβδομάδα θα προχωρήσει πιο γρήγορα η διαδικασία αξιολόγησης φορέων που θα καθορίσει και το εάν θα συνεχίσουν να υπάρχουν ή όχι αυτοί οι φορείς. Σε πολλούς δήμους οι εργαζόμενοι αγωνιούν για το εάν θα έχουν τη δουλειά τους, ενώ και οι λαϊκές οικογένειες θα πληρώσουν τη νύφη, αφού κάποιοι φορείς δήμων που ενδέχεται να καταργηθούν διαχειρίζονται παιδικούς σταθμούς, προγράμματα Πρόνοιας για ηλικιωμένους, προγράμματα αθλητισμού κ.ά.

Εργαζόμενοι, γονείς, συνολικά εργατικές οικογένειες έχουν κοινό συμφέρον να παλέψουν από κοινού για να μην περάσουν αυτά τα σχέδια.