Αφού επικρίνει το νομοσχέδιο «Πρόγραμμα διευκόλυνσης για ενήμερους δανειολήπτες και τροποποιήσεις του Ν. 3869», ο ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική του ανακοίνωση ισχυρίζεται πως οι δανειολήπτες ασφυκτιούν «από το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά και των χαρατσιών, που καλούνται να πληρώσουν ως θύματα μιας πολιτικής χωρίς κατεύθυνση και χωρίς να στοχεύει στην ανάκαμψη»! Φυσικά, η κυβερνητική πολιτική ακριβώς εκεί στοχεύει και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η ανάκαμψη προϋποθέτει μέτρα σαν αυτά που υλοποιεί σε βάρος του λαού.

Το στόχο αυτό, της ανάκαμψης, όπως σαφέστατα προκύπτει κι απ' την ανακοίνωση αυτή, μοιράζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, διαφοροποιούμενος μόνο ως προς το μείγμα διαχείρισης που μπορεί να τον πετύχει και ταυτόχρονα κοροϊδεύοντας το λαό ότι σ' αυτό το μείγμα «χωρά» και ολίγον από φιλολαϊκή πολιτική.

Ακόμα και το πραγματικά μεγάλο για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες πρόβλημα της υπερχρέωσής τους στις τράπεζες για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως είναι η στέγασή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ το συνδέει με την καπιταλιστική ανάκαμψη, αναφέροντας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ επιμένει στις προτάσεις του που οδηγούν στην ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και του τραπεζικού συστήματος. Μια τέτοια προοπτική εξυπηρετείται με την απαλλαγή από το βάρος του προβληματικού χαρτοφυλακίου δανείων, μέσα από διαγραφές των επισφαλών δανείων υπό προϋποθέσεις και πραγματική ελάφρυνση όλων των υπερχρεωμένων δανειοληπτών».

Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ο μόνος καημός του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας συνολικά, άρα και των τραπεζών που είναι οργανικό της κομμάτι. Τα χρέη που πνίγουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια τον απασχολούν παρεμπιπτόντως και μόνο σαν εμπόδιο στην πορεία «ανάκαμψης» των τραπεζών, εξυγίανσης του χαρτοφυλακίου τους - στο οποίο πάντως τη μερίδα του λέοντος κατέχουν τα μεγάλα δάνεια προς άλλες επιχειρήσεις και όχι προς τη «μαρίδα», τη φτωχολογιά - έτσι που να μπορούν, υγιείς πλέον, να τροφοδοτούν ξανά με παραδάκι τις άλλες μερίδες του κεφαλαίου. Οποιος βεβαίως σκεφτεί πως μαζί με το βασιλικό θα ποτιστεί και η γλάστρα, πλανάται πλάνην οικτράν. Μπορεί οι τράπεζες με τις επιχειρήσεις που έχουν δανείσει να τα βρουν, μπορεί και ρυθμίσεις να συμφωνηθούν, αλλά σε ό,τι αφορά στο λαό χωρίς αμφιβολία θα του αρπάξουν και το τελευταίο ψιχίο που διαθέτει.