Ο καημός της κυβέρνησης και του αστικού Τύπου για τη νομιμότητα που δήθεν δεν τηρείται, είναι εκ του πονηρού. Με μια αντιπαράθεση - μαϊμού όπου το 'να χέρι νίβει τ' άλλο για το θέμα της οπλοφορίας των βουλευτών, η κυβέρνηση ενισχύει το ιδεολογικό της οπλοστάσιο για το περίφημο «μονοπώλιο της βίας» που ανήκει στο κράτος. Αυτό που καίει την αστική τάξη δεν είναι τα πέντε έξι κουμπούρια κάποιων βουλευτών. Είναι η εμπέδωση σε πλατιά λαϊκά στρώματα του δόγματος «νόμος και τάξη». Ενα δόγμα που στήθηκε, για να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη μετατροπή της οργής για την αντιλαϊκή πολιτική, σε έμπρακτη οργανωμένη αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής και του συστήματος που υπηρετεί.

Η κυβέρνηση παίζει με τις ανθρώπινες ζωές. Κι όσο δεν βρίσκει απέναντί της ισχυρή αντίσταση και διεκδίκηση τόσο περισσότερο αποθρασύνεται. Χτες, την ώρα που ο υπουργός Εργασίας διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τις συντάξεις και ότι κανένας δεν πρέπει να πάει στο ΙΚΑ, η διοίκηση του ΙΚΑ, με ανακοίνωσή της, έκανε καθαρό ότι όποιος δεν πάει μέχρι τις 7 Ιούνη να επανακαταγραφεί θα πάρει σύνταξη τον Αύγουστο! Το πώς θα ζήσουν οι άνθρωποι δυο μήνες απλήρωτοι είναι παντελώς αδιάφορο για την κυβέρνηση. Την ενδιαφέρει να παρουσιάσει γεμάτα ταμεία. Η θέση και η στάση της είναι απάνθρωπη.

Οι συνταξιούχοι, όμως, είναι ζωντανοί άνθρωποι. Η κυβέρνηση, τους λέει ότι πρέπει και να το αποδείξουν. Πώς; Με νέα απογραφή. Γιατί; Γιατί η κυβέρνηση απέλυσε 600 εργαζόμενους από το ΙΚΑ, με αποτέλεσμα να βαλτώνουν στα υπόγεια της Νικηφόρου (στο κεντρικό κτίριο του ΙΚΑ) χιλιάδες απογραφικά από τις τράπεζες. Η κυβέρνηση αντί να λύσει το πρόβλημα ασκείται σε επικοινωνιακά παιχνίδια. Ομως, το πρόβλημα παραμένει. Σήμερα, ήταν η καταβολή της σύνταξης, αύριο κάτι άλλο. Το ΙΚΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς προσωπικό.

Η διαπίστωση ότι περισσότεροι στρέφονται στις δημόσιες δομές Υγείας πρέπει να διαβαστεί μαζί με την άλλη που λέει ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον ΕΟΠΥΥ σαν πρόβλημα που πρέπει να το λύσει ...διά της καταργήσεως.

Οτι οι άνθρωποι πάνε στις δημόσιες δομές είναι θετική εξέλιξη κι ας γίνεται εξαιτίας της κρίσης. Τα ιδιωτικά μαγαζιά ακόμα κι όταν συγκεντρώνουν καλούς γιατρούς δεν παύουν να 'ναι «εργοστάσια κοπής χρήματος» και ως τέτοια τους αξίζει μόνο να κλείσουν και το δυναμικό τους να κληθεί να προσφέρει υπηρεσίες σ' ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα.

Είναι, όμως, πολλά τα λεφτά στην Υγεία. Είναι πολλές οι προσδοκίες των καπιταλιστών για κέρδη, για να αφήσουν ένα δημόσιο οργανισμό να σταθεί στα πόδια του. Δεν είναι θέμα διαχείρισης, αλλά άλλης πολιτικής. Που δεν μπορεί να ασκηθεί στα σημερινά πλαίσια. Αρχίζοντας από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ως την κορυφή της πυραμίδας ο παράγοντας κέρδος πρέπει να εξαφανιστεί. Για το λαϊκό κίνημα, αυτό είναι ο δικός του μονόδρομος. Και, δικαίως, οι αυριανές κινητοποιήσεις που αρχικά οργανώθηκαν σαν κινητοποιήσεις για τις συντάξεις, ήδη αποκτούν χαρακτηριστικά παλλαϊκής κινητοποίησης για όλο το εύρος της Ασφάλισης που δεν είναι μόνο οι συντάξεις.

Τα πανηγύρια για την ανάπτυξη που έρχεται και που τελικά δεν αποκλείεται και να 'ρθει κάποτε, μέχρι τώρα αφορούν σε έναν θησαυρό που είναι άνθρακες. Το ίδιο ισχύει για κάθε καθημερινό κυβερνητικό παραμύθι. Οπως την περίφημη ρύθμιση χρεών των νοικοκυριών. Η ανάλυση στον «Ριζοσπάστη» είναι αποκαλυπτική. Απέναντι, όμως, οι αναλύσεις στον αστικό Τύπο επιμένουν πως πρόκειται για ρύθμιση - λαβράκι που δίνει ανάσα στα νοικοκυριά. Το μόνο που κάνει είναι να διασφαλίζει τα κέρδη των τραπεζών και να χρεώνει περισσότερο τα νοικοκυριά. Τα σχετικά ρεπορτάζ είναι ενδεικτικά και της ταξικής αναφοράς του κάθε εντύπου.

Για τη γειτονική Τουρκία, οι αναλύσεις περισσεύουν, ανάλογα με τα ειδικά συμφέροντα που προωθεί κάθε πλευρά. Κρατάμε μόνο ότι πρόκειται για μια πολύ μεγάλη χώρα σε ένα παράξενο σταυροδρόμι. Κι ότι η μόνη θετική εξέλιξη που αξίζει να τραβήξει την προσοχή μας θα είναι αυτή που θα έχει έντονη τη σφραγίδα ενός ισχυρού εργατικού λαϊκού κινήματος.