Με αφορμή το τελευταίο, πάντως, να συμπληρώσουμε και το εξής: Αρκετές από τις θέσεις, που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ στη Φλωρεντία, αποτελούν και σήμερα θέσεις των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, αλλά την πρακτική αξία τους τη γνωρίζουν οι πάντες πολύ καλά, αφού τα περισσότερα βρίσκονταν ή εξακολουθούν να βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία των χωρών τους. Αλλες θέσεις ή και ακόμη περισσότερο «ριζοσπαστικές», τις είχαν παλιότερα τα ίδια κόμματα, αλλά το πραγματικό νόημα, που έδιναν σ' αυτές έγινε καθαρό στους εργαζόμενους, όταν κατέλαβαν τις κυβερνητικές καρέκλες.

Τα φαινόμενα αυτά, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Αλλωστε, ποτέ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν είχαν ουσιαστικό μέτωπο απέναντι στις πολυεθνικές, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ποτέ δεν αμφισβήτησαν την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου. Ποτέ δεν είπαν στους εργαζόμενους των χωρών τους, ότι η όποια ουσιαστική και ριζική αλλαγή -και όχι η ...αλλαγή του ΠΑΣΟΚ- προϋποθέτει την αφαίρεση της εξουσίας από το μεγάλο κεφάλαιο και το πέρασμά της στα χέρια του λαού. Οπως και όλων των απαραίτητων μοχλών για την ουσιαστική και αποτελεσματική άσκησή της.

Και δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι ούτε ο Ν. Κωνσταντόπουλος και ο ΣΥΝ μιλούν για τα κρίσιμα αυτά θέματα.

Μια νέα απειλή προβάλλει για τους άνεργους και τους εργαζόμενους της Ελλάδας και όλης της ΕΕ. Η «κοινωνική οικονομία» αποτελεί ένα νέο όρο που ταυτίζεται αβίαστα με την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να επενδυθεί με χαρακτηριστικά «κοινωνικής» αποστολής.

Το γενικό πλαίσιο, που έθεσαν χτες κυβερνητικά στελέχη φαντάζει «αθώο». Ανεργοι και εργαζόμενοι στην περιφέρεια, σε ακριτικές περιοχές, αλλά και σε αστικές, όπου υπάρχει κίνδυνος περιθωριοποίησης, θα ήταν καλό να ενωθούν, συστήνοντας επιχειρηματικούς φορείς με σκοπό όχι το κέρδος, αλλά την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών «κοινωνικού» χαρακτήρα.

Τα πράγματα, όμως, σοβάρεψαν όταν άρχισαν οι αναφορές σε κάποιες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, ο εθελοντισμός και η «ευέλικτη» εργασία -με τη... «θετική έννοια»- αποτελούν, κατά την κυβέρνηση και ξένους ειδικούς, συστατικό στοιχείο της λειτουργίας των φορέων της «κοινωνικής οικονομίας»! Ακόμη περισσότερο, οι φορείς αυτοί μπορούν να δραστηριοποιηθούν εκεί που το κράτος δεν το κάνει και τους ιδιώτες δεν τους συμφέρει. Μπορούν ακόμη να σημάνουν μετάθεση αρμοδιοτήτων και ευθυνών από το κεντρικό κράτος στην ...Τοπική Αυτοδιοίκηση!

Από όσα έχουν λεχθεί, αλλά και όσα έχουν αποκρυφτεί, το σίγουρο είναι πως τα προσδοκώμενα οφέλη από αυτή τη νέα «οικονομία» είναι πολύμορφα και πολυεπίπεδα για το κεφάλαιο. Και η εργατική τάξη έχει να αντιμετωπίσει μια νέα επίθεση. Πάντα για το... καλό της, βέβαια.

Πλημμυρίσανε τετράκις

ο Γιωργής,

κι ο Μιχαλάκης

και κινδύνεψε η Αλίκη

να πνιγεί

σαν το ποντίκι.

* * *

Ολα αυτά γίναν εσχάτως

κι ασφαλώς φταίει

το κράτος

που δε νοιάζεται καρφάκι

για την τύχη

του κοσμάκη.

* * *

Μα ρωτάω τους παθόντες

φταίνε μόνο

οι κυβερνώντες

και δε φταίν'

λίγο κι εκείνοι

που ψηφίζουν τέτοια κτήνη;

* * *

Α, τα σύκα λέω σύκα

και συγγνώμη

αν σας «μπήκα»

αλλά πάψτε πια, νισάφι,

πάψτε πια αυτά

τα λάθη!