Μια νέα απειλή προβάλλει για τους άνεργους και τους εργαζόμενους της Ελλάδας και όλης της ΕΕ. Η «κοινωνική οικονομία» αποτελεί ένα νέο όρο που ταυτίζεται αβίαστα με την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να επενδυθεί με χαρακτηριστικά «κοινωνικής» αποστολής.

Το γενικό πλαίσιο, που έθεσαν χτες κυβερνητικά στελέχη φαντάζει «αθώο». Ανεργοι και εργαζόμενοι στην περιφέρεια, σε ακριτικές περιοχές, αλλά και σε αστικές, όπου υπάρχει κίνδυνος περιθωριοποίησης, θα ήταν καλό να ενωθούν, συστήνοντας επιχειρηματικούς φορείς με σκοπό όχι το κέρδος, αλλά την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών «κοινωνικού» χαρακτήρα.

Τα πράγματα, όμως, σοβάρεψαν όταν άρχισαν οι αναφορές σε κάποιες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, ο εθελοντισμός και η «ευέλικτη» εργασία -με τη... «θετική έννοια»- αποτελούν, κατά την κυβέρνηση και ξένους ειδικούς, συστατικό στοιχείο της λειτουργίας των φορέων της «κοινωνικής οικονομίας»! Ακόμη περισσότερο, οι φορείς αυτοί μπορούν να δραστηριοποιηθούν εκεί που το κράτος δεν το κάνει και τους ιδιώτες δεν τους συμφέρει. Μπορούν ακόμη να σημάνουν μετάθεση αρμοδιοτήτων και ευθυνών από το κεντρικό κράτος στην ...Τοπική Αυτοδιοίκηση!

Από όσα έχουν λεχθεί, αλλά και όσα έχουν αποκρυφτεί, το σίγουρο είναι πως τα προσδοκώμενα οφέλη από αυτή τη νέα «οικονομία» είναι πολύμορφα και πολυεπίπεδα για το κεφάλαιο. Και η εργατική τάξη έχει να αντιμετωπίσει μια νέα επίθεση. Πάντα για το... καλό της, βέβαια.