Ομως, αυτή φορά, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης - πρωτοστατούντων του πρωθυπουργού και του υπουργού Εθνικής Οικονομίας - να «συνεπαρθούν» τα λαϊκά στρώματα από το «άρωμα» του μέλλοντος της ΟΝΕ, τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά. Αλλωστε, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει πολύ ακριβά μέχρι τώρα τους ανύπαρκτους «παραδείσους», άλλοτε της ΕΟΚ, κατόπιν της «ενιαίας αγοράς», ύστερα του Μάαστριχτ και έως χτες της προ-ΟΝΕ εποχής.
Εκείνο που απλώς επισημοποιήθηκε στη χτεσινή φιέστα του Ζαππείου είναι ότι αρχίζει για τους Ελληνες εργαζόμενους ο νέος Γολγοθάς, που, αυτή τη φορά, σηματοδοτείται από την ένδειξη «μετα-ΟΝΕ εποχή». Εκείνο που μένει είναι ότι μια νέα θηλιά κατά των συμφερόντων του ελληνικού λαού έχει τη συνυπογραφή της άρχουσας τάξης και των κομμάτων του «μονόδρομου». Λόγοι επαρκείς, για να δώσει την απάντησή του ο λαός στις 9 Απρίλη.
Ο πρωθυπουργός, αφού απέδωσε «τιμή» στον Κ. Καραμανλή για την είσοδο της χώρας στην (τότε) ΕΟΚ, ανακοίνωσε χτες ότι η ΟΝΕ συνιστά «κοινωνική κατάκτηση» (!) για τον ελληνικό λαό!
Ο πρωθυπουργός, ανεβαίνοντας στο βήμα της φιέστας του Ζαππείου και παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Γ. Παπαντωνίου, φρόντισε να αποδώσει τη δέουσα «τιμή» στον Κ. Καραμανλή, «ο οποίος άνοιξε το δρόμο - όπως δήλωσε - και σε αυτό εδώ το χώρο υπέγραψε με τον κ. Ράλλη την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ»... Βέβαια, ανάλογη «τιμή», όπως είπε ο πρωθυπουργός, ανήκει και στον Α. Παπανδρέου για τα ΜΟΠ και τα Ταμεία Συνοχής που «απέσπασε»...
Μετά τη μνημόνευση των εκπροσώπων της ολιγαρχίας, που προηγήθηκαν του ιδίου, ο κ. Σημίτης εκθείασε τον... εαυτό του. Τόνισε ότι το «κατόρθωμα» της ένταξης οφείλεται στις «σταθερές επιλογές» της κυβέρνησής του, στις οποίες προέβη το ΠΑΣΟΚ «με ιδιαίτερη ένταση από το 1996 ως σήμερα» και ισχυρίστηκε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ δεν είναι «στατιστική» ή λογιστική», αλλά «κοινωνική κατάκτηση»!
Ο πρωθυπουργός μιλώντας για το ΕΥΡΩ το αποκάλεσε «νόμισμα με διεθνές κύρος και εμβέλεια», για να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι «μέσα στην ΟΝΕ έχουμε μια ασπίδα προστασίας από τους κραδασμούς της παγκοσμιοποίησης». Δίνοντας, παράλληλα, το στίγμα της αέναης υπαγωγής της χώρας στο καθεστώς του Μάαστριχτ, αλλά και υπονοώντας ότι μόνο το δικό του κόμμα μπορεί να «επιτύχει» μια τέτοια εξέλιξη σε βάρος του ελληνικού λαού, συμπλήρωσε: «Η Ελλάδα βρίσκεται στην ΟΝΕ... και πρέπει να παραμείνουμε εκεί».Αλλά ο πρωθυπουργός προχώρησε παραπέρα και υπό τύπον «απειλής» (προς τα λαϊκά στρώματα), αλλά και δέσμευσης (έναντι των πολυεθνικών), σημείωσε: «Οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν...».
Βέβαια, από μια φιέστα - έστω και... λιτοδίαιτη, όπως η χτεσινή - δε θα μπορούσαν να λείψουν τα προεκλογικά ψεύδη. Ενδεικτικότερο όλων εκείνο το απόσπασμα του πρωθυπουργικού λόγου, σύμφωνα με το οποίο «είμαστε ίσως η μόνη χώρα που μπαίνουμε στην ΟΝΕ χωρίς όχι απλώς να μειώσουμε, αλλά αυξάνοντας σταθερά τις κοινωνικές δαπάνες»! Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός υποκρίθηκε ότι «οι ασθενέστεροι είναι αυτοί που περισσότερο θα ωφεληθούν» από την ΟΝΕ και, συνεπώς, όπως ανέφερε, «πρέπει να διασφαλιστούν ως κόρη οφθαλμού» (!) οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησής του...
Τέλος, ο κ. Σημίτης υπήρξε συνεπής και με το κλίμα της καλλιέργειας ψευτοδιλημμάτων, που επιχειρεί να επιβάλει το κόμμα του στους ψηφοφόρους, ενόψει της 9ης του Απρίλη: «Η χώρα χρειάζεται στις 10 Απριλίου μια κυβέρνηση ισχυρή, με καθαρή λαϊκή εντολή για να αντλήσει - όπως επανέλαβε - τα μεγαλύτερα οφέλη από τη διαπραγμάτευση της αίτησης ένταξης»...
Η ...«ευημερία των αριθμών» είναι το μόνο επιχείρημα που κατάφερε να προβάλει ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Κατά τ' άλλα, ακόμα και τα στοιχεία που δημοσιοποίησε αποκαλύπτουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της εφαρμοζόμενης πολιτικής
Ενας σύντομος απολογισμός των αποτελεσμάτων των πολιτικών της σκληρής λιτότητας, στην...«εκσυγχρονιστική» τους ερμηνεία (η ευημερία αριθμών καλύπτει - κουκουλώνει την ταυτόχρονη εξάπλωση της φτώχειας και των αρνητικών συνεπειών για τα κοινωνικά στρώματα), ήταν η ομιλία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Για να τεκμηριώσει, μάλιστα, την «ευημερία των αριθμών», ο Γ.Παπαντωνίου, παρέθεσε πίνακες, με επιλεγμένα στοιχεία. Το κακό, όμως, για την κυβέρνηση είναι ότι ακόμα και μ' αυτά τα παντοιοτρόπως μαγειρεμένα στοιχεία, αποδεικνύεται η αγριότητα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, σε τομείς κοινωνικής πολιτικής.
Στην ομιλία του ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας αναφέρθηκε στο ευρύ πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, που ακολουθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου. Σαν τέτοιες διαρθρωτικές αλλαγές παρουσίασε τις ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, αλλά απέφυγε επιμελώς ν' αναφερθεί στα «ακανθώδη» θέματα του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.
Κατά τον Γ.Παπαντωνίου οι μεγάλοι ευνοημένοι από τις πολιτικές «σύγκλισης» είναι οι εργαζόμενοι και οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας... Με την προσφυγή στη λογική των «μέσων όρων» επιδίωξε να παρουσιάσει μια εικόνα «γενικής ευημερίας», καθώς είπε ότι το μέσο εισόδημα του Ελληνα είναι σήμερα ίσο με το 70% του Ευρωπαίου, ενώ το 1993 ήταν 62%. Από την επίθεση «ευημερίας», δε γλίτωσαν ούτε οι δαπάνες Υγείας, Πρόνοιας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Εκπαίδευσης, οι οποίες, όπως είπε αυξήθηκαν κατά δύο μονάδες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ, στο ίδιο μήκος κύματος, υποστήριξε ότι ο ρυθμός ανόδου των των δαπανών για κοινωνική προστασία, είναι ο δεύτερος υψηλότερος ανάμεσα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης!!!
Οφθαλμοφανή αποτελέσματα...
Στη χτεσινή φιέστα και προκειμένου να στηρίξουν με αριθμούς (το μόνο που μπορούν να κάνουν) τα αποτελέσματα της κοινωνικής τους πολιτικής, οι κυβερνώντες δημοσιοποίησαν ορισμένους, αλλά τα συμπεράσματα από την απλή ανάγνωσή τους είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που θέλησε να παρουσιάσει ο Γ.Παπαντωνίου. Συγκεκριμένα:
Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας απαρίθμησαν τα επιτεύγματα της κυβέρνησης, αυτά που τώρα φέρνουν τη χώρα στη «λέσχη των ισχυρών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χαμηλός πληθωρισμός, μικρά ελλείμματα, μειωμένα επιτόκια, μειωμένο χρέος. Το χτεσινό κοινό του Ζαππείου είχε κάθε λόγο να πανηγυρίζει, όμως και οι υπόλοιποι για τους ίδιους ακριβώς λόγους αισθάνονται έντονη αγανάκτηση.
***
Γι' αυτούς τους ανθρώπους η «επόμενη ημέρα» είναι η σημερινή. Αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει «μετα-ΟΝΕ εποχή», «ισχυρή Ελλάδα», «ισχυρή Ευρώπη» θα είναι η συνέχεια της ίδιας πολιτικής. Κάθε λόγος που επικαλείται ο κ. Σημίτης προκειμένου να ζητήσει την ψήφο των Ελλήνων εργαζομένων είναι ένας λόγος για την καταψήφισή του, την καταψήφιση της κυβέρνησής του, και το κυριότερο την καταψήφιση αυτής της πολιτικής.
***
«Μετα-ΟΝΕ εποχή» για τους εργαζόμενους σημαίνει: Συνέχιση της μισθολογικής λιτότητας, κατάργηση των θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων, ανατροπή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημα άνευ όρων της δημόσιας περιουσίας.
«Ισχυρή Ελλάδα» σημαίνει μια Ελλάδα ορμητήριο για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, πρακτορείο των πολυεθνικών επιχειρήσεων στην επιχείρηση της λεηλασίας των γειτονικών χωρών και την καταλήστευση των λαών τους, μια Ελλάδα «χωροφύλακα» των γειτόνων της και ταυτόχρονα θύμα των αφεντικών της «νέας τάξης».
«Ισχυρή Ευρώπη» είναι η Ευρώπη των πολυεθνικών και των μεγαλοτραπεζιτών, εκεί όπου ακούγεται μόνο η φωνή των μεγάλων και οικονομικά ισχυρών, όπου οι μικροί και φτωχότεροι έχουν μόνον υποχρεώσεις, όπου τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας εκχωρούνται στα παντοδύναμα «Διευθυντήρια» των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης, όπου ετοιμάζεται ο «ευρωπαϊκός στρατός» για τις μελλοντικές επιδρομές, όπου η Συνθήκη Σένγκεν και η ευρωαστυνομία θα αναλαμβάνουν τις αποστολές αποκατάστασης της «τάξης».