Για μια ακόμη φορά η διεύθυνση τής - κατά τα άλλα "αδέσμευτης" - εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", βιάστηκε να βγάλει συμπεράσματα, σχετικά με τις προθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στους φοροφυγάδες, τους λαθρέμπορους και τους φοροκλέφτες. Με αφορμή τη δημοσιοποίηση της λίστας του υπουργείου Οικονομικών με τα ονόματα των 481 επιχειρήσεων και ιδιωτών, που έχουν εντοπιστεί να επιδίδονται στο "σπορ" της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της λαθρεμπορίας, η εφημερίδα υποστηρίζει στο χτεσινό κύριο άρθρο της -παρά τα όσα σωστά σημειώνει το αντιστοιχο ρεπορτάζ, περι κινήσεων αποπροσανατολισμού- πως αυτή η κίνηση "παρέχει τη βεβαιότητα ότι το υπουργείο Οικονομικών είναι αποφασισμένο να χτυπήσει αμείλικτα το όργιο των φορολογικών παρανομιών, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους"!

Και αφού μπλέκει τις κινητοποιήσεις των αγροτών και άλλων πλατιών λαϊκών στρωμάτων που θίγονται από την ακολουθούμενη αντιλαϊκή πολιτική, πλέκει το εγκώμιο της κυβέρνησης (γιατί άραγε;) ότι είναι δήθεν αποφασισμένη να υποχρεώσει τους "έχοντες και κατέχοντες" να πληρώσουν.

Φαίνεται πως η διεύθυνση της "Ελευθεροτυπίας", δε θέλει να διδαχτεί από τη λαϊκή παροιμία, που λέει πως "όποιος βιάζεται... σκοντάφτει". Εστω και αν η ίδια εφημερίδα, σκόνταψε και πριν δύο περίπου μήνες, όταν προανάγγελνε ότι το 1997 θα έχουμε αυξήσεις μισθών και συντάξεων "7% + 3%", μέχρι που δημοσιοποιήθηκε το νέο μισθολόγιο και έδινε αυξήσεις 0% + 0%.

Και μια άλλη παροιμία λέει πως το... "το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού"...

Είναι συγκλονιστικά τα όσα γράφουν σε τηλεγραφήματα συμπαράστασης προς την Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, εκπρόσωποι μαζικών φορέων και άνθρωποι του λαού απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό. Οπως στο τηλεγράφημα που έφτασε από την Κολωνία της Γερμανίας, στο οποίο οι εκπρόσωποι της ελληνικής κοινότητας εκεί, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στη μαχόμενη αγροτιά, αφού - όπως επισημαίνουν - οι ίδιοι ήταν αγρότες ή παιδιά αγροτών και λόγω των τεραστίων προβλημάτων που δημιουργεί στον αγρότη η αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα μας, ξεριζώθηκαν από τα χωριά τους, όπου δεν μπορούσαν πλέον να ζήσουν και αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν...

"Τι γίνεται με τα πρόστιμα, που μπαίνουν στα κανάλια από το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο;", αναρωτιέται το σχετικό ρεπορτάζ του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας "Ποντίκι" και αμέσως παρακάτω δίνει και την απάντηση: ""Παπάρια στον πάτερο" (ή πατερό), που λέει και μια λαϊκή παροιμία!"

Και δεν έχει καθόλου άδικο, αφού τα στοιχεία που παραθέτει το ρεπορτάζ της εφημερίδας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Εχουμε και λέμε λοιπόν: Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο επέβαλε σε 32 περιπτώσεις πρόστιμα σε τηλεοπτικά κανάλια - ανάμεσά τους το "Σκάι", το "Σταρ Τσάνελ", το "Μέγκα", ο "Αντένα", κλπ. - που φτάνουν συνολικά το ποσό των 673 εκατομμυρίων δραχμών. Από αυτά, έχουν πληρωθεί μέχρι τώρα μόνον τα 72,4 εκατομμύρια! Τα υπόλοιπα κάπου ψάχνονται...

Τρία, ταυτόχρονα, προχτεσινά γεγονότα αποτέλεσαν μια ιδιαίτερα εύγλωττη συγκυρία και γι' αυτό τη σημειώνουμε.

Γεγονός πρώτο: Η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, με τους ακόμη επαχθέστερους φόρους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ενώ ανενόχλητα συνεχίζουν να μένουν και ενισχύονται παραπέρα τα "προνόμια" του μεγάλου κεφαλαίου.

Γεγονός δεύτερο: Η εταιρία ICAP δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα έρευνάς της, σύμφωνα με την οποία: τα επίσημα και καθαρά κέρδη, για το 1995, στη μεν βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 38%, στο δε εμπόριο κατά 39,5%, ενώ χειροτέρευσαν οι συνθήκες ζωής της συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών, μέσα στο 1996. Με άλλα λόγια, οι λίγοι πλουτίζουν σκανδαλωδώς, ενώ οι πολλοί φτωχαίνουν ακόμη περισσότερο.

Γεγονός τρίτο: Το ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για το φορολογικό. Μια πρόταση, που βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από το κυβερνητικό νομοσχέδιο. Μια πρόταση, όμως, που πατά στέρεα στην πραγματικότητα, όπως αυτή αναδείχνεται ακόμη και από τα στοιχεία της ICAP. Και, βέβαια, η κυβέρνηση - δίκην σουπιάς - έδωσε ταυτόχρονα στη δημοσιότητα και κάποιες "λίστες" εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού. Η αλήθεια, όμως, παραμένει και όλο και λιγότερο μπορούν να την κρύβουν ή να τη διαστρέφουν. Τα μπλόκα της οργής αποτελούν μια επίκαιρη και ιδιαίτερα πολυσήμαντη απόδειξη γι' αυτό.

Δύσκολα τα έχει βρει ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, από τις συνεχιζόμενες αντιδράσεις των εργαζομένων στην αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας που ακολουθεί η δεξιά κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος. Μεγάλες μαζικές και πυκνές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στις κυριότερες πόλεις της Ισπανίας την περασμένη Τετάρτη από τους υπαλλήλους στη δημόσια διοίκηση, οι οποίοι είχαν αποφασίσει γενική απεργία. Η συγκεκριμένη απεργία είναι η συνέχεια των αγώνων που είχαν ξεκινήσει λίγο πριν το καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στα ανθρακωρυχεία και επίσης στον τομέα της εκπαίδευσης, συμπεριλαμβάνοντας και τους μαθητές.

Ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ και η κυβέρνησή του, πιστοί στις επιταγές - συνταγές της ΕΕ, προχωρούν σε μια οικονομική πολιτική που πλήττει τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Ο προϋπολογισμός, που ψηφίστηκε πρόσφατα προβλέπει σοβαρές περικοπές στα δημόσια έξοδα, περικοπές στις δαπάνες για την παιδεία, πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και κλείσιμο των αντίστοιχων ελλειμματικών.

Πάντως είναι σαφές ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο έχουν το δίκιο με το μέρος τους, αλλά και τη δύναμη να το επιβάλουν. Τώρα πια μένει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι πως τα αιτήματα δεν έχουν σχέση μόνο με μια μεγαλύτερη ή μικρότερη αύξηση των μισθών, αλλά με μια, συνολικότερα, διαφορετική οικονομική πολιτική.

Κ. Χ.