«Οπως είναι γνωστό, τα ΜΜΕ κάνουν χρήση συχνοτήτων που ανήκουν στο κράτος, δηλαδή στο κοινωνικό σύνολο, στο λαό. Δεν είναι, επομένως, δική τους περιουσία, ούτε αποκλειστικό τους δικαίωμα, αλλά δικαίωμα που τους έχει παραχωρηθεί κατά χρήσιν. Ετσι οφείλουν να το ασκούν χάριν του λαϊκού συμφέροντος, η δε συμμετοχή των κομμάτων στον κοινό για όλους χρόνο πρέπει να είναι ανάλογη με την εκλογική τους δύναμη. Κάθε αντίθετη σκέψη ισοδυναμεί με αποκλεισμό, με μεροληψία, με μία "ιδιότυπη λογοκρισία", η οποία είναι ανεπίτρεπτη στην εποχή μας». Αυτά τονίζουν, ανάμεσα σε άλλα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Π. Κρητικός και Η. Παπαηλίας, σε Ερώτησή τους στη Βουλή, όπου διαμαρτύρονται για τον «εκλεκτικό» - όπως σημειώνουν - αποκλεισμό από τους μεγάλους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς των απόψεων διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών φορέων. Και είναι όλα σωστά.

Είμαστε περίεργοι να δούμε τι απάντηση θα δώσει ο υπουργός Τύπου και ΜΜΕ.

Από 44 σελίδες αποτελείται η έκθεση των «ειδικών», που είχε αναλάβει τη διερεύνηση των ενδεχομένων εγκλημάτων πολέμου του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, εκ μέρους του Διεθνούς Ειδικού Δικαστηρίου. Και, βέβαια, δεν μπόρεσε να βρει ούτε ένα..! `Η, μάλλον, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, βρήκε μόνο ένα - την επίθεση ενάντια στην πρεσβεία της Κίνας - αλλά και αυτό το αποδίδει σε σφάλμα. Επομένως, οι ηγεσίες του ΝΑΤΟ και των χωρών - μελών του είναι αθώες, ως λευκές περιστερές...

Και οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων, σχολείων, σπιτιών, γεφυρών, εργοστασίων, βρεφονηπιακών σταθμών, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, σιδηροδρομικών σταθμών και τρένων, κλπ., κλπ.; Ολ' αυτά, τα οποία είναι γνωστά σε όλο τον πλανήτη, η επιτροπή των «ειδικών» ή δεν τα είδε και δεν άκουσε τίποτε ή απλά τα θεωρεί στρατιωτικούς στόχους!

Δεν είμαστε σίγουροι ποιο από τα δυο ενδεχόμενα είναι περισσότερο υποκριτικό και, ιδιαίτερα, επικίνδυνο. Γνωρίζουμε καλά, όμως, ότι η απάνθρωπη ΝΑΤΟική επιδρομή ενάντια σε μια ανεξάρτητη χώρα - μέλος του ΟΗΕ, όπως η Γιουγκοσλαβία, έχει καταγραφεί ως βαρύτατο έγκλημα πολέμου στη συνείδηση του λαού μας και αυτό δεν πρόκειται με τίποτε ν' αλλάξει.

Υπερτιμημένη κατά 25% έως 30% είναι η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, εκτίμησαν προχτές κάποιοι αναλυτές της μεγάλης αμερικανικής τράπεζας «Μόργκαν Στάνλεϊ» και το Χρηματιστήριο Αθηνών σημείωσε σοβαρή πτώση, ενώ η θερμοκρασία των οικονομικών επιτελείων της κυβέρνησης ανέβηκε στα επίπεδα πυρετού. Εσπευσαν διάφοροι, βέβαια, να ανασκευάσουν και να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς της τράπεζας, αλλά το «χτύπημα» είχε κάνει τη δουλιά του. Κι όλοι αναρωτιούνταν γιατί η αμερικανική τράπεζα έκανε την κίνηση αυτή...

Δύο υποθέσεις μπορούν να γίνουν: Πρώτη υπόθεση, να είναι βασικά σωστή η ανάλυση της τράπεζας. Οπότε, το μόνο ερώτημα που μένει είναι το ποιοι, πώς και γιατί ανέβασαν τις τιμές στα σημερινά επίπεδα. Δεύτερη υπόθεση, να μην είναι αντικειμενική, αλλά να έγινε, για να εξυπηρετηθούν άλλοι στόχοι και σκοπιμότητες. Είτε για να «στείλει» μήνυμα στους κυβερνώντες, ότι δεν πρέπει να την... παραγνωρίζουν στις «μοιρασιές» που κάνουν, είτε γιατί θέλει να εξυπηρετήσει τους πελάτες της, «θεσμικούς επενδυτές».

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, όλοι μπορούν να καταλάβουν - και ιδιαίτερα, όσοι εργαζόμενοι έχουν τοποθετήσει τις αποταμιεύσεις τους στο χρηματιστήριο - ότι η «παγκοσμιοποίηση», οι «νόμοι της αγοράς», τα χρηματιστήρια, κλπ., κλπ., είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου.

Ας μην κουράζεται η «Αυγή», να συσκοτίσει τη θέση και τη στάση του ΚΚΕ, σχετικά με την τεχνητή και αποπροσανατολιστική διαμάχη κυβέρνησης και ηγεσίας της Εκκλησίας, για την αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ματαιοπονεί...

Πάντως, αν διαθέτει - έστω και στο ελάχιστο - κάποια ίχνη αντικειμενικής ενημέρωσης, θα δημοσιεύσει στο αυριανό της φύλο, το ελάχιστων γραμμών σχόλιο του γραμματέα της ΚΟΘ του ΚΚΕ, Χρ. Κόφφα, που δημοσίευσε χτες ο «Ρ».

Ιδιαίτερα δύσκολη προβλέπεται η υπόλοιπη χρονιά για τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες, που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός. Κι αυτό γιατί τα έξοδα του δημοσίου στο πρώτο τετράμηνο του 2000 αυξήθηκαν με τριπλάσιο του προβλεπομένου ρυθμό. Οπως ανακοίνωσε προχτές το υπουργείο Οικονομικών, ο στόχος αύξησης ήταν 4,2% και, τελικά, τα έξοδα αυξήθηκαν κατά 13,7%. Κι όπως συμβαίνει συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι συνταγές για την αντιμετώπιση του προβλήματος, που προσφέρει η πολιτική του «ευρωμονόδρομου», είναι δυο: Πρώτον, να επιδιωχτεί ακόμη μεγαλύτερη αύξηση εσόδων και δεύτερον, να γίνουν περικοπές στα έξοδα του υπόλοιπου χρόνου. Πάντα, βέβαια, στα γενικότερα πλαίσια της μονόπλευρης λιτότητας. Φορτώνοντας πάντα, δηλαδή, τα βάρη στις πλάτες των μόνιμων «υποζυγίων», των εργαζομένων και του λαού γενικότερα.