Εκτιμούν πως οι ευρωεκλογές είναι κρίσιμη πολιτική μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα. Πως η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να πάρει και από το λαό μας την απάντηση πως η απειθαρχία, η ανυπακοή, η αντίσταση στις επιταγές της είναι σήμερα ακόμη πιο αναγκαία. Για όλ' αυτά μιλούν στο «Ρ» άνθρωποι που αναδείχτηκαν από το λαό και τα κινήματά του, προσωπικότητες της κοινωνικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου και δηλώνουν τη στήριξή τους στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές.

Δε στηρίζω μόνο σε αυτές τις εκλογές το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Στηρίζω το ΚΚΕ, τις επιλογές του και τις θέσεις του εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό συνέβησαν τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο σημαντικά γεγονότα, που πρέπει να προβληματίσουν κάθε πολίτη της χώρας μας. Μέχρι σήμερα αυτό που ισχυρίζονται οι λάτρεις της ΕΕ είναι ότι αποτελεί μονόδρομο, ότι παρέχει εθνική ασφάλεια, ότι είναι η Ευρώπη των λαών της, επομένως εκεί ανήκει κάθε πολίτης αυτής της ηπείρου.

Ομως έχει καταδειχτεί με τον πλέον πειστικό, δυστυχώς και δραματικό, τρόπο ότι αυτό απέχει πάρα πολύ από την αλήθεια. Καταδείχτηκε μέσα από το ρόλο της ΕΕ σε όλες αυτές τις θηριωδίες που προκλήθηκαν στο βαλκανικό χώρο, στο Ιράκ, σ' όλη την έκταση του πλανήτη. Είδαμε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν έχει πρόσωπο μόνο αμερικανικό. Εχει τη γνήσια έκφρασή του και μέσα από τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ, οι οποίες σκόπιμα, συνειδητά και με συγκεκριμένους στόχους δημιούργησαν την ΕΕ. Γίναμε όλοι μάρτυρες της νέας περιπέτειας της Κύπρου και του ρόλου που διαδραμάτισε η ΕΕ σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η ΕΕ δεν παρέχει καμία από κείνες τις ψευδεπίγραφες εγγυήσεις που χρόνια αναφέρουν προσπαθώντας να πείσουν τον ελληνικό λαό για να δικαιολογήσουν τη θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτό το ασφυκτικό και αντιδραστικό πλαίσιο.

Οι επιπτώσεις είναι σοβαρές. Και όχι μόνο σε πολιτικό -κοινωνικό επίπεδο. Επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή μας. Οικονομικές επιπτώσεις τεράστιες. Τις νιώθει κάθε Ελληνας εργαζόμενος όπως αντανακλώνται στις τιμές, στους μισθούς, στην ασφάλιση, στην περίθαλψη, στην εκπαίδευση και σε όλα όσα δρομολογούνται και τα οποία πρέπει να εμποδίσουμε να εφαρμοστούν.

Στη χώρα μας το ΚΚΕ και οι θέσεις του για την ΕΕ, τις οποίες από χρόνια προβάλλει, έχουν πλέον επαληθευτεί και επιβάλλεται να υποστηριχτούν. Προβάλλοντας αντίσταση και άρνηση αποδοχής του μέλλοντος που μας επιφυλάσσουν οι πολυεθνικές της Ευρώπης των λίγων.

Μπροστά στις επικείμενες ευρωεκλογές, εμείς οι εργαζόμενοι -ιδίως αυτοί που προερχόμαστε από το χώρο των μεταφορών - είμαστε αντιμέτωποι με μια πρόκληση. Η πρόκληση αφορά στη στάση μας απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που στηρίζουν και υποστηρίζουν τις πολιτικές που επιβάλλονται από την ΕΕ.

Πολιτικές που έχουν άμεσο αντίχτυπο στη ζωή των εργαζομένων, αφού με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας, προωθούν την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Σημαία της πολιτικής αυτής αποτελεί το περιβάλλον των μεταφορών και πιο ειδικά ο χώρος των αερομεταφορών. Στις ευρωεκλογές θεωρώ ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν παρά να στηρίξουν τις δυνάμεις, που είναι ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ. Εκτιμώ ότι το σύνθημα «Ανυπακοή στην Ευρωένωση» αφορά το σύνολο των εργαζομένων της χώρας μας.

Η στήριξη του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ είναι μονόδρομος για μας - τους εργαζόμενους στην «Ολυμπιακή» - που νιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει εφαρμογή των επιλογών της ΕΕ. Τι σημαίνει «απελευθέρωση» των αερομεταφορών, που είναι συνώνυμο του άκρατου ανταγωνισμού, ο οποίος υπονομεύει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών.

Οι ευρωεκλογές γίνονται σε μια περίοδο που το κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, στο όνομα της «παγκοσμιοποίησης» και της τρομοκρατίας, αυξάνουν συνεχώς τις επιθέσεις τους ενάντια στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους.

Μια σειρά από κεκτημένα της εργατικής τάξης - ωράριο εργασίας, Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις κλπ. - τα οποία έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα, έχουν μπει στο στόχαστρο της πλουτοκρατίας και των πολιτικών τους εκφραστών, που μετά το Μάαστριχτ έχουν αποθρασυνθεί παντελώς και με την ανοχή των κυβερνώντων θέλουν να μας γυρίσουν πίσω σε συνθήκες Μεσαίωνα.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε μέρες που κυριαρχεί η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, η αδικία, η ανασφάλεια και γενικά μια κατάσταση όπου ο απλός πολίτης είναι έρμαιο των κυκλωμάτων που λυμαίνονται τη χώρα και ένα κράτος το οποίο μένει άπραγο.

Εμείς οι εργαζόμενοι στον κλάδο των Εμφιαλωμένων Ποτών, την τελευταία ειδικά πενταετία, δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου για τα συνδικαλιστικά χρονικά της πατρίδας μας επίθεση από την εργοδοσία, που με στημένες και πλαστές δίκες εναντίον συνδικαλιστικών μας στελεχών προσπαθεί να κάμψει το αγωνιστικό μας φρόνημα και τις διεκδικήσεις μας.

Δεν τους αρέσει που έχουμε εφαρμόσει μονομερώς το 39ωρο στον κλάδο μας, ούτε ότι ζητάμε και διεκδικούμε καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας και βέβαια γιατί έχουμε σταθερή, έντιμη και ταξική κατεύθυνση.

Τέλος, οι εργαζόμενοι έχουν μνήμη και γνώση και ξέρουν να εκτιμούν σωστά ποιοι τους συμπαρίστανται στους δύσκολους και άνισους αγώνες τους και ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τα προβλήματά τους.

Από πού αρχίζει και πού τελειώνει η «ευρω-ψήφος» μας; Να, ένα ερώτημα που έχει απάντηση, αλλά δεν απεικονίζεται στα γκάλοπ για ευνόητους λόγους. Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να την καταγράψουμε στη συνείδησή μας;

Ως γνωστόν, η ψήφος - η κάθε ψήφος - αρχίζει και τελειώνει στα όρια που καθορίζει το πλαίσιο. Κι όταν αυτό το πλαίσιο δεν είναι η κοινωνία, με τη διαρκή κίνησή της και την πάλη των αντιθέτων, αλλά εφεύρημα των κυρίαρχων κύκλων - κι εδώ εννοούμε την υφιστάμενη Ευρωπαϊκή Ενωση - τότε η ψήφος είναι επόμενο να σκοντάφτει στα όρια του τεχνητού πλαισίου, δηλαδή στις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου.

Να μετρήσει, λοιπόν, ελεύθερα και αποτελεσματικά η ψήφος του Ευρωπαίου Πολίτη, δεν είναι δυνατόν - ως γνωστόν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει περιορισμένες αρμοδιότητες. Επομένως; Ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε;

Ρητορικό το ερώτημα, γιατί η θέση, βέβαια, είναι ένα βήμα πιο μπροστά από την άρνηση. Κι αυτό καλούμαστε να κάνουμε. Να ψηφίσουμε με αντίθεση, που να μην καταγράφεται ως αδιέξοδη άρνηση, αλλά ως θέση που έχει δυναμική να κάνει την υπέρβαση - έστω και στο επίπεδο του οράματος στην παρούσα φάση - όπως προτείνει το ΚΚΕ. Με μια ψήφο προς την κατεύθυνση της πραγματικής Ενωσης των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο.

Εγώ ψηφίζω ΚΚΕ, και θα ψηφίζω πάντα ΚΚΕ, γιατί είναι ο μόνος πολιτικός χώρος, ο οποίος ξέρει να αντιστέκεται και ξέρει να δημιουργεί. Στο χώρο της ΕΟΚ ειδικά, πρέπει τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, συνειδητά, με ψυχραιμία, να οργανώσει καθένας ατομικά, αλλά και όλοι μαζί την αντίστασή μας, για να μπορέσουμε να προοδεύσουμε και να πάμε παρακάτω. Για το καλό όλων των εργαζομένων, είτε αυτοί προέρχονται από το χώρο της τέχνης είτε από άλλους εργασιακούς χώρους. Τα προβλήματα είναι κοινά.

Το πιο σημαντικό είναι να στείλουμε στην Ευρωβουλή όσους περισσότερους ευρωβουλευτές μπορούμε, ώστε να παίρνουν αποφάσεις πάνω στα θέματα των εργαζομένων για να σταματήσει όλη η εκμετάλλευση που υπάρχει. Για να υπάρχει μια φωνή κι από μας, ώστε να μην παίρνει η άρχουσα τάξη τις αποφάσεις, κι εμείς να είμαστε έρμαια της πολιτική της.

Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί την ενότητα των ευρωπαϊκών λαών; Γιατί όχι και όλου του κόσμου; Στο ίδιο καζάνι όλοι βράζουμε. Μα είναι ελάχιστοι αυτοί που κρατούν πότε την κουτάλα και πότε το ντέφι. Τους ξέρουμε. Κι ας νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι. Οπως κι εκείνοι ξέρουν ότι η Αντίσταση και η Ανυπακοή είναι η αχίλλειος φτέρνα τους. Εμπρός, λοιπόν, ας ορθώσουμε τα κορμιά μας, μαζί με το ΚΚΕ και σε τούτες τις ευρωεκλογές. Εκτός απ' την υποτέλεια, ας θυμηθούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, αυτός που σε οδηγεί στο ξέφωτο.

Είναι αναμφισβήτητο ότι κατά τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί η επίθεση για ανατροπή των δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι λαοί μετά από μακρούς και αιματηρούς αγώνες. Αιχμή της αντεπίθεσης αυτής είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση που με σειρά αποφάσεων στοχεύει, μεταξύ άλλων, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, στην επιβολή μονόπλευρης λιτότητας, στη φαλκίδευση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και στην όσο το δυνατό μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού τομέα στην Υγεία και την Παιδεία.

Παράλληλα, στο βωμό του κέρδους, με αποφάσεις των οργάνων της ΕΕ, θυσιάζονται αγαθά που χαρακτηρίζουν την ποιότητα της ζωής, όπως το περιβάλλον, ενώ με διάφορες προφάσεις επιχειρείται καθημερινά το ψαλίδισμα των ατομικών ελευθεριών.

Στην αντεπίθεση αυτή συμμετέχουν συνειδητά τα άλλα κόμματα της Βουλής και συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο Συνασπισμός. Μόνο το ΚΚΕ δεν υπακούει στις εντολές των Βρυξελλών, αλλά αντιστέκεται και πολεμά με συνέπεια και συνέχεια.

Να γιατί όλοι μας, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες σε επιμέρους θέματα, πρέπει όχι μόνο να ψηφίσουμε ΚΚΕ, αλλά και να συμπαραταχτούμε ενεργά με αυτό.