Μια γιγαντιαία εγκατάσταση έξω και μακριά από τις ανάγκες των κατοίκων της Νίκαιας και της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά είναι το πολυσυζητημένο και πολυδιαφημισμένο Ολυμπιακό Κέντρο Νίκαιας ή το «Σπίτι της Αρσης Βαρών», το οποίο από τη μέρα που τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες έκλεισε και μέχρι σήμερα παραμένει - επί της ουσίας - αναξιοποίητο.

Ωστόσο, τα σχέδια της κυβέρνησης τόσο για το Σπίτι της Αρσης Βαρών όσο και για τα άλλα Ολυμπιακά έργα είναι σαφή και δηλωμένα, στο νόμο για τη λεγόμενη αξιοποίησή τους. Το Σπίτι της Αρσης Βαρών κατασκευάστηκε σε μια έκταση 65 στρεμμάτων που ανήκει στο Δήμο Νίκαιας. Οι εγκαταστάσεις που ακόμα και σήμερα προκαλούν δέος, από το μέγεθός τους, φτάνουν τα 25 στρέμματα. Το κόστος ξεπερνά κάθε φαντασία. Εφτασε στο αστρονομικό ποσό των 49 εκατ. ευρώ (!), τη στιγμή μάλιστα που ο αρχικός προϋπολογισμός του ήταν 12 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με το νόμο περί «αξιοποίησης» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, στο συγκεκριμένο χώρο προβλέπεται να γίνουν: Εμπορικά καταστήματα, χώροι εστίασης κοινού, γραφεία, ιατρεία, χώροι πολιτιστικών εκδηλώσεων, προπονητικό κέντρο, αλλά και ξενώνες εντός του υφιστάμενου υποστηρικτικού κτιρίου.

Ωστόσο, η «ανησυχία» της κυβέρνησης, όπως δήλωσε στο «Ρ» ο Γιάννης Αγγελινιάδης, αντιδήμαρχος Νίκαιας, υπεύθυνος για τα θέματα αθλητισμού, φαίνεται να είναι ότι «το συγκεκριμένο στάδιο, η εγκατάσταση γενικότερα, δεν είναι "ελκυστική" προς τους ιδιώτες. Και αυτό γιατί είναι αποκλεισμένη, καθώς δεν έχει δρόμους πρόσβασης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο ξενώνας που υπάρχει μέσα στο χώρο». Πράγματι, πρόκειται για ένα σχεδόν ...απρόσιτο προς το κοινό έργο αφού δεν έχει δρόμους!

Κατά τ' άλλα, αυτό που είναι γνωστό μέχρι στιγμής είναι ότι στο συγκεκριμένο χώρο ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί η Ομοσπονδία της Αρσης Βαρών, η οποία έχει ζητήσει να μην παραχωρηθεί το γυμναστήριο σε ιδιώτες και να παραμείνει για χρήση στους αθλητές της άρσης βαρών.

Από την πλευρά του, ο Δήμος Νίκαιας δε σκοπεύει να καταθέσει τα όπλα τόσο εύκολα και να επιτρέψει στην κυβέρνηση να παραχωρήσει το χώρο σε ιδιώτες. Το έργο κατασκευάστηκε σε οικόπεδο, που είχε αγοράσει ο δήμος και το οποίο παραχώρησε ο προηγούμενος δήμαρχος, Βασίλης Τράπαλης, σαν να ήταν δική του περιουσία, «ελαφρά τη καρδία», για να γίνει το Σπίτι της Αρσης Βαρών.

Η σημερινή διοίκηση του δήμου είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει το δικαίωμα χρήσης του συγκεκριμένου σταδίου, ενώ μια από τις προτάσεις που έχει καταθέσει είναι να εγκατασταθούν ακόμα και οι υπηρεσίες του δήμου. «Δεν μπορούμε να χαρίζουμε εμείς ούτε το χώρο ούτε τα χρήματα. Δεν είναι οικόπεδα δικά μας. Ανήκουν στους δημότες, έχουν αγοραστεί με λεφτά του δήμου», τόνισε χαρακτηριστικά ο αντιδήμαρχος.

Δίπλα στο Ολυμπιακό Κέντρο της Νίκαιας υπάρχει μία σύγχρονη παραγκούπολη. Μια περιοχή που δείχνει πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε τίποτα δεν άλλαξαν τη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Η περιοχή λέγεται «Καταπατημένα» και εκεί κατοικούν αρκετές οικογένειες, που για κάποιους λόγους πριν από αρκετές δεκαετίες καταπάτησαν ένα εγκαταλειμμένο λατομείο και έφτιαξαν τις παράγκες τους για να μείνουν.

Γι' αυτούς τους ανθρώπους η τότε αλλά και η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκαναν κάτι, αλλά άφησαν την κατάσταση όπως έχει. Χαρακτηριστικό της στάσης που επέδειξαν όλοι οι αρμόδιοι είναι ότι τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, τοποθετήθηκαν τεράστια συρματοπλέγματα από τη μεριά που φαίνονται τα «Καταπατημένα» και κρέμασαν πανιά, ώστε να καλύψουν πρόχειρα την «ασχήμια».

Οι Αγώνες βέβαια τελείωσαν, τα πανιά κατέβηκαν, οι παράγκες όμως παραμένουν και σήμερα, ενώ τα απόνερα των σπιτιών στα «Καταπατημένα», επειδή η περιοχή δεν είναι στο σχέδιο και δεν έχει αποχετεύσεις, συνεχίζουν να πέφτουν στο δρόμο μπροστά από το Ολυμπιακό Κέντρο...

Το Ολυμπιακό Γυμναστήριο στο Περιστέρι, μια γιγαντιαία εγκατάσταση, χωρητικότητας 8.400 θέσεων, που φτιάχτηκε με χρήματα του ελληνικού λαού, για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τις ανάγκες των Αγώνων - αλλά και τις ανάγκες των αρμοδίων για εντυπωσιακούς αγώνες - «διαλύθηκε» μετά από αυτούς, αφού «αντιλήφθηκαν» ότι δεν ικανοποιεί καμιά ανάγκη και στη θέση του κατασκευάζεται ένα νέο κλειστό 3.000 θέσεων!

Μία καλή απόδειξη ότι οι εγκαταστάσεις, στην πλειοψηφία τους, κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων των πολυεθνικών και της ΔΟΕ, ενώ την ίδια ώρα βρίσκονται πέρα και μακριά από τις ανάγκες του λαού. Το κλειστό της πυγμαχίας κατασκευάστηκε - και ανακατασκευάστηκε - σε μια έκταση 15 στρεμμάτων, που έχει αγοραστεί από το Δήμο Περιστερίου στην περιοχή Μαζαράκι, στην υποβαθμισμένη παρακηφίσια βιομηχανική ζώνη της πόλης.

Ωστόσο, το Ολυμπιακό Γυμναστήριο, πριν παραδοθεί στις εταιρίες που κάνουν την ανακατασκευή, λεηλατήθηκε (!) αφού για πάρα πολύ καιρό ήταν εντελώς αφύλακτο. Οι κυβερνώντες, χρησιμοποίησαν το χώρο για αυτό που ήθελαν και μετά τον εγκατέλειψαν, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για το κτίριο όσο και για τον εξοπλισμό του, που ήταν περιουσία του ελληνικού λαού. Τα πανάκριβα μηχανήματα μετάφρασης, τα συστήματα ήχου, οι καρέκλες, τα καθίσματα, τα κλιματιστικά, οι υπολογιστές, που υπήρχαν μέσα στα γραφεία, ακόμα και οι κεραίες λεηλατήθηκαν. Τα μοναδικά που δεν πάρθηκαν ήταν τα τεράστια σίδερα που βγήκαν από το ίδιο το στάδιο και τα οποία ακόμα και σήμερα «διακοσμούν», τον περιβάλλοντα χώρο.

Σήμερα, τα έργα στο κλειστό στάδιο ολοκληρώνονται, ενώ την ίδια ώρα στον περιβάλλοντα χώρο φτιάχνεται ένα ανοιχτό γήπεδο ποδοσφαίρου, δύο γήπεδα πέντε επί πέντε, γήπεδο βόλεϊ και γήπεδο τένις.

Το μέλλον των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στην πόλη παραμένει αβέβαιο. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι οι δημότες και ο λαός της πόλης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, θα πληρώσει και τη χρήση των έργων. Είτε τις αναλάβει ο δήμος, είτε οι ιδιώτες.

Ετσι, ο Δήμος Περιστερίου διεκδικεί ορισμένους από αυτούς τους χώρους προς αξιοποίηση. Το ζήτημα όμως που τίθεται είναι πώς θα συντηρηθούν από το δήμο, όταν η ίδια η κυβέρνηση κάνει σαφές ότι τα λειτουργικά έξοδα των εγκαταστάσεων που θα παραχωρηθούν σε δήμους θα καλύπτονται από αυτούς. Στην ουσία, ακόμη και αν τα πάρει ο δήμος, σε περίπτωση που δε διεκδικήσει δυναμικά κονδύλια για τη συντήρηση και λειτουργία των χώρων, τότε η Ολυμπιακή εγκατάσταση θα λειτουργεί με επιχειρηματικά, ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Προς το παρόν, οι χώροι που έχουν παραχωρηθεί, από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού στο Δήμο Περιστερίου είναι οι κλειστοί βοηθητικοί χώροι, στους οποίους έχει φτιαχτεί το «Θέατρο Πολιτών Περιστερίου» και έχει μεταφερθεί η Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης.

Να σημειωθεί ότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις που έχει ήδη ο Δήμος Περιστερίου συντηρούνται από το «βαλάντιο» των δημοτών, αφού έχουν παραχωρηθεί στην πλειοψηφία τους σε γυμναστικούς συλλόγους, όπου οι δημότες πληρώνουν για να αθληθούν. Σύμφωνα δε με πληροφορίες το κλειστό γυμναστήριο «συζητείται» να παραχωρηθεί σε «μεγάλη» ομάδα μπάσκετ.

Ο Παναγιώτης Σοφός, επικεφαλής της «Πρωτοβουλίας Αγωνιστικής Συμπαράταξης», αναφέρει με δήλωσή του στο «Ρ», το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Κολυμβητηρίου Περιστερίου, «το οποίο φτιάχτηκε από τη ΓΓΑ χρησιμοποιήθηκε ως χώρος προπόνησης στην Ολυμπιάδα και ο Δήμος δεν πήρε δραχμή. Μόνο για τη συντήρησή του χρειάζονται σχεδόν 200 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο. Για να βγάλει ο Δήμος τα χρήματα αυτά, το έχει μετατρέψει σε "μαγαζί" που το πληρώνουν οι δημότες».

Και συνέχισε, τονίζοντας ότι αυτό που χρειάζεται το Περιστέρι, είναι έργα που θα προάγουν τον μαζικό λαϊκό αθλητισμό και θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του λαού της πόλης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Αθήνας.

«Το πρόβλημα των χώρων άθλησης στο Περιστέρι, υπογράμμισε ο Π. Σοφός, είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς 350.000 κάτοικοι του Περιστερίου είναι υποχρεωμένοι να προσαρμόσουν τις ανάγκες τους στα τρία γήπεδα της πόλης». Και φυσικά, αυτή η ανάγκη για άθληση καλύπτεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Με την κατασκευή γηπέδων πέντε επί πέντε και των ιδιωτικών γυμναστηρίων, που έχουν κατακλύσει κάθε γειτονιά της πόλης, όπου οι δημότες για να αθληθούν πρέπει να πληρώσουν αδρά.

Πλησιάζοντας την είσοδο των εγκαταστάσεων του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου στο Μαρκόπουλο, ο επισκέπτης βρίσκει την καγκελόπορτα κλειδωμένη. Η πινακίδα στην είσοδο ενημερώνει: «Απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες την κατάλληλη άδεια».

Ο χώρος είναι έρημος. Οι μόνοι που βρίσκονται εκεί είναι οι φύλακες, κάποιοι σταθεροί στις πύλες και κάποιοι που περιοδεύουν στο χώρο, καθώς και το συνεργείο συντήρησης. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στο χώρο απασχολούνται στον Ιππόδρομο (σταβλίτες, τζόκεϊ, προπονητές, ταμίες), ο οποίος μεταφέρθηκε εκεί.

Ο Ιππόδρομος, που μοιράζεται το χώρο με το Ιππικό Κέντρο, λειτουργεί κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή. Εκείνες είναι και οι μοναδικές μέρες που η είσοδος του Ιππικού Κέντρου ανοίγει. Στο βωμό του «φίλιππου» κέρδους, οι στάβλοι του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου χρησιμοποιούνται πλέον από τον Ιππόδρομο. Ακόμα και πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπήρχαν οι στόχοι της μεταολυμπιακής αξιοποίησης του Ιππικού Κέντρου, που περιλάμβαναν λίγο-πολύ τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων προς διευκόλυνση και του κοινού των ιπποδρομιών.

Να θυμίσουμε ότι το έργο κόστισε 110,40 εκατ. ευρώ, ενώ ο φάκελος διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων έκανε λόγο για 22,6 εκατ. ευρώ. Πρόκειται, δηλαδή, για αύξηση ύψους 87,8%!

Οι εξαγγελίες για το μεταολυμπιακό ξεπούλημα των εγκαταστάσεων προβλέπουν τη δημιουργία «πάρκου αθλητικού και τουριστικού ενδιαφέροντος». Συγκεκριμένα, ο νόμος χαρακτηρίζει την κατασκευή γηπέδου γκολφ στο πάρκο Κρος Κάουντρι ως «τη μικρότερη δυνατή επέμβαση», αφού θα φύγουν τα εμπόδια και στη θέση τους θα ...ανοιχτούν οι 18 τρύπες!

Οι κυβερνώντες, όμως, δεν μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο για την ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας που προβλέπεται στο χώρο του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου. Η κατασκευή ξενοδοχείου είναι φανερό ότι θα ικανοποιήσει στο έπακρο τις ανάγκες των φίλων του ιπποδρόμου σε αναψυχή και διασκέδαση. Αλλωστε, η υφυπουργός Πολιτισμού, Φ. Πάλλη - Πετραλιά, είχε δηλώσει μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο του ΣΕΒ και τον δήμαρχο Μαρκόπουλου, ότι «με την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων η περιοχή του Μαρκόπουλου και γενικότερα η Ανατολική Αττική θα γίνει όαση πρασίνου και ψυχαγωγίας» - προφανώς όχι για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά για τους ομοίους του προέδρου του ΣΕΒ.

Οι εγκαταστάσεις που στέγασαν κατά την περίοδο των Αγώνων το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο, στο Μαρκόπουλο, δεσπόζουν στο βουνό και μπορεί κανείς να ατενίσει το «μεγαλόπρεπο» έργο από μακριά. Για την ακρίβεια, το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να το ατενίσει, καθώς η είσοδος απαγορεύεται. Εμπόδια έχουν τοποθετηθεί κατά μήκος του δρόμου πριν την είσοδο, που δεν αφήνουν τα αυτοκίνητα να περάσουν. Μάλιστα, τη στιγμή που το συνεργείο του «Ρ» πλησίαζε την εγκατάσταση, πριν καν προσεγγίσει την είσοδο και αποκαλύψει το στόχο της δημοσιογραφικής έρευνας, ο φρουρός που βρισκόταν στην πύλη κάλεσε ενισχύσεις από τον ασύρματο. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ένα ακόμα αυτοκίνητο της εταιρίας σεκιούριτι έκανε την εμφάνισή του, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι κανείς δε θα εισέλθει στο χώρο.

Το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο στοίχισε στο λαό, ούτε λίγο-ούτε πολύ, 60,6 εκατ. ευρώ. Το κόστος ήταν κατά 48,6% αυξημένο από εκείνο που προέβλεπε ο φάκελος διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Με βάση το νόμο για τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση των εγκαταστάσεων, στο χώρο του Ολυμπιακού Σκοπευτηρίου επιτρέπονται, «πλην των χρήσεων που δόθηκαν κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, και οι εξής λειτουργίες και χρήσεις εντός της υφιστάμενης εγκατάστασης: Πολιτιστικές εκδηλώσεις, εμπορικά καταστήματα πωλήσεως ειδών που σχετίζονται με τη λειτουργία του κέντρου σκοποβολής και ειδών πρώτης ανάγκης, χώροι εστίασης κοινού καθώς και τουριστικό κατάλυμα».

Οπως τονίζει στο «Ρ» ο Α. Συλλελόγλου, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ενότητας» Μαρκόπουλου - Πόρτο Ράφτη, «η αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων αφορά όλο τον λαό, μια που αποτελεί περιουσία του. Πολύ περισσότερο όταν βρισκόμαστε σε Ολυμπιακό Δήμο και θα έπρεπε αντί να παραμένουν ερμητικά κλειστές και απροσπέλαστες, να ανοίξουν σε πλείστες κοινωφελείς δραστηριότητες, όπου το τοπικό και υπερτοπικό στοιχείο θα έχει πολλά να ωφεληθεί».

Φτάνοντας στο Ολυμπιακό Κέντρο Κωπηλασίας στο Σχοινιά, σε πρώτο πλάνο συναντούμε την περίφραξή του και τα αυτοκίνητα της εταιρίας σεκιούριτι που είναι παραταγμένα στην πύλη, ώστε να κάνουν σαφή την πρόθεση να μην περάσει κανείς μέσα στο κωπηλατοδρόμιο. Το κωπηλατοδρόμιο παραμένει κλειστό και πλήρως αφημένο στις διαθέσεις του χρόνου που περνάει και των καιρικών συνθηκών. Στο πάρκινγκ που βρίσκεται πριν από την πύλη του κωπηλατοδρομίου κάδοι απορριμμάτων είναι αναποδογυρισμένοι και σωροί σκουπιδιών «διακοσμούν» το άλλοτε Ολυμπιακό στολίδι.

Στο εσωτερικό των εγκαταστάσεων επικρατεί πλήρης ερήμωση, με το νερό και τα χορτάρια να είναι τα μόνα που κουνιούνται στο φύσημα του αέρα. Κάδοι πεταμένοι από εδώ και από εκεί, ταμπέλες αναποδογυρισμένες, αγριόχορτα που φυτρώνουν εκεί που είχαν επιμελώς τοποθετηθεί τα φυτά που αποτελούσαν τη διακόσμηση του γηπέδου και ανοιχτοί υπόνομοι είναι η πρώτη εικόνα που συναντά ο επισκέπτης στο χώρο. Οι φύλακες φρουρούν έναν άδειο χώρο, ο οποίος ερημώνει όπως ερημώνει και το εθνικό πάρκο στο οποίο εντάσσεται.

Αυτό το εγκαταλειμμένο έργο επιβάρυνε τις τσέπες του ελληνικού λαού με 76,3 εκατ. ευρώ. Οπως διαπιστώθηκε στις περισσότερες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, έτσι και για την κατασκευή του κωπηλατοδρομίου ο ...«λογαριασμός» ήταν ανεβασμένος κατά 50,9% από τα 25,4 εκατ. ευρώ που προέβλεπε ο φάκελος διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι εικόνες από την περιοχή του Σχοινιά αποκαλύπτουν το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις διακηρύξεις της κυβέρνησης, για προστασία του περιβάλλοντος και βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Ο υδροβιότοπος αποτελεί κομμάτι αυτής της εικόνας. Ο τόπος, που εντέχνως ονομάστηκε «Εθνικό Πάρκο», έχει μετατραπεί σε χωματερή και βάλτο. Το ποτάμι που περιβάλλει το κωπηλατοδρόμιο και υποτίθεται ότι κατασκευάστηκε για να προστατέψει τον υδροβιότοπο, έχει μετατραπεί σε έλος, με αποτέλεσμα να γίνεται εστία συσσώρευσης κουνουπιών. Οι παρεμβάσεις που έγιναν για να τοποθετηθεί το νερό στην ολυμπιακή εγκατάσταση, επηρέασαν τη ροή των υδάτων, με αποτέλεσμα τα σπίτια που βρίσκονται σε μικρή ακτίνα από το κωπηλατοδρόμιο να πλημμυρίζουν με την παραμικρή βροχόπτωση.

Ο υδροβιότοπος δε θυμίζει σε τίποτα προστατευόμενο χώρο. Το έδαφος έχει σκάσει και φέρνει στο νου εικόνες από ερήμους άλλων ηπείρων. Επιπλέον, υπάρχει χωματερή μέσα στο υποτίθεται προστατευόμενο «Εθνικό Πάρκο» που φιλοξενεί 350 είδη χλωρίδας και πάνω από 140 είδη ορνιθοπανίδας.

Νέοι, που έχουν μεγαλώσει και ζουν στο Κάτω Σούλι, καταγγέλλουν τις υποσχέσεις των τοπικών Αρχών και της κυβέρνησης, που απλόχερα τους έταζαν ότι τα κτήματά τους θα πάρουν μεγαλύτερη αξία και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, μέσα από τη λειτουργία της εγκατάστασης. Τους είχαν υποσχεθεί ότι τουλάχιστον 80 νέοι από το Κάτω Σούλι, την περιοχή που περιβάλλει το κωπηλατοδρόμιο, θα προσλαμβάνονταν, για να απασχοληθούν στην εγκατάσταση. Αντί γι' αυτό, βλέπουν τον υδροβιότοπο να καταστρέφεται, τα σπίτια και τα κτήματά τους να γεμίζουν νερά, τα κουνούπια να αυξάνονται και την ανεργία να παραμένει.

Το μέλλον του κωπηλατοδρομίου είναι ακόμα αβέβαιο. Η αρχική πρόταση των υπουργών ήταν ότι θα λειτουργεί για προπονήσεις ομάδων κωπηλασίας. Η αιτιολογία χαρακτήριζε τα κωπηλατικά αθλήματα ως «φιλικά προς το περιβάλλον» και είχε εντάξει τη μεταολυμπιακή χρήση στην προοπτική δημιουργίας πάρκου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και παρατήρησης περιβάλλοντος στο «Εθνικό Πάρκο Σχοινιά». Το κόστος συντήρησης της εγκατάστασης όμως, που ανέρχεται σε 800.000 ευρώ το χρόνο, κατέστησε «απαγορευτική» τη χρήση για προπονήσεις.