ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 8 Ιούνη 2002
Σελ. /104

Δύο νέες ταινίες και μια αρκετά παλιότερη θα δροσίσουν τις πρώτες νύχτες του καλοκαιριού.

Η «Απιστη», ερωτικό θρίλερ που θυμίζει Χίτσκοκ αλλά δεν είναι και «Η κυρία εξαφανίζεται», που είναι αυθεντικός Χίτσκοκ, γεμίζουν με μυστήριο δυο ώρες της ζωής σας... Αν πάλι προτιμάτε λίγο γέλιο, τότε «Showtime» με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Εντι Μέρφι.

«Η κυρία εξαφανίζεται»

Χιουμοριστικό θρίλερ του Αλφρεντ Χίτσκοκ (1938)

Η κακοκαιρία αναγκάζει τους ταξιδιώτες ενός τρένου να διανυκτερεύσουν σε ένα μικρό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά. Οταν ξεκινήσει πάλι το ταξίδι η κυρία Φρόι λείπει από την παρέα, όμως, μόνο μια επιβάτις, η Αϊρις Χέντερσον, είναι σίγουρη πως η κυρία αυτή συνταξίδευε μαζί τους.

Στην προσπάθειά της να εξακριβώσει τι ακριβώς έχει συμβεί και να εξιχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης, πολλά περίεργα θα συμβούν. Δε θα είναι όμως μόνη της. Θα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο και η ζωή στο τρένο αλλάζει. Ολοι έχουν κάτι να κρύψουν.

Ο πρωτομάστορας του σασπένς ξανά στη μεγάλη οθόνη, με μια από τις πρώτες του ταινίες «Η κυρία εξαφανίζεται», παντρεύει υποδειγματικά χιούμορ και μυστήριο και φτάνει σ' ένα λιτό, αλλά και περίπλοκο αποτέλεσμα.

Αν ο Αλφρεντ Χίτσκοκ σκηνοθετούσε τη «Σταχτοπούτα», όλοι θα ψάχναμε να βρούμε κάποιο πτώμα. Για πολλούς, το κινηματογραφικό μεγαλείο του βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούσε να κομματιάζει τα πάντα μέσα στο μυαλό του και να τα μεταφέρει σε εικόνες με την ίδια «παρανοϊκή» λεπτομέρεια.

Για το μάγο του μυστηρίου, ο κινηματογράφος ήταν ο καμβάς όπου ζωγράφιζε τη ζωή λίγο πιο τραβηγμένη, με απαλά χρώματα και με αρκετή δόση ειρωνείας. Στις ταινίες του δεν είναι τίποτα φανερό. Ολα παρουσιάζονται ήσυχα και προβλέψιμα, αλλά τα πάντα έχουν κάτι που πρέπει να αποκαλύψουμε. Ετσι ο καθένας έχει τη δικιά του ματιά.

Ο κινηματογράφος όπως τον φτιάχνει ο Χίτσκοκ έχει στόχο στη συγκέντρωση της προσοχής του θεατή σε τέτοιο βαθμό που τον κάνει ένοχο.

Είχε πει «Οι δικοί μου δολοφόνοι είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι».

«The Lady Vanishes». Με τους: Μάργκαρετ Λόκγουντ, Μάικλ Ρεντγκρέιβ, Πολ Λούκας.

«Showtime»

Σε σκηνοθεσία του Τομ Ντέι, με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Εντι Μέρφι, Ρενέ Ρουσό, Γουίλιαμ Σάντερ

Ο ντετέκτιβ Μιτς Πρέστον (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) είναι ένας άνθρωπος που λέει λίγα λόγια, έχει λίγη υπομονή και το μόνο που θέλει είναι να τον αφήνουν ήσυχο να κάνει τη δουλιά του, με τον τρόπο που ξέρει να την κάνει όσο καλύτερα μπορεί, εδώ και 20 χρόνια.

Ο Τρέι Σέλαρς (Εντι Μέρφι) είναι μια τελείως διαφορετική περίπτωση. Αντί να είναι αστυνομικός, θα του ταίριαζε ίσως καλύτερα να παίζει σε κάποιο τηλεοπτικό σίριαλ.

Κάποιο βράδυ ο Τρέι επεμβαίνει σε μια μυστική επιχείρηση που είναι σε εξέλιξη και κατά λάθος καταστρέφει τη μεγάλη ευκαιρία του Μιτς να τσακώσει στα πράσα μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών.

Ενα τηλεοπτικό συνεργείο καταφθάνει. Οι προβολείς αστράφτουν και φυσικά διαλύουν και την τελευταία απελπισμένη ελπίδα του Μιτς να πιάσει τους κακοποιούς, που το σκάνε μπροστά στα μάτια του.

Εξοργισμένος ο σκληρός μπάτσος ρίχνει έναν πυροβολισμό προς τη μεριά της κάμερας.

Η δημοσιότητα δεν αργεί να έρθει, αμέσως γίνεται το πρόσωπο της ημέρας και οι τηλεοπτικές προτάσεις πέφτουν βροχή. Του προτείνουν να είναι το κεντρικό πρόσωπο σ' ένα ριάλιτι σόου για τη ζωή των αστυνομικών. Η Ρένζι, η οποία είναι παραγωγός, για ν' αντισταθμίσει τους άξεστους τρόπους του Μιτς, θα πρέπει να βρει έναν γοητευτικό, ομιλητικό κι εξοικειωμένο με το φακό συνάδελφο, κάποιον λίγο πιο «σταρ», κάποιον σαν τον Τρέι.

«Showtine» δοκιμασμένη συνταγή, με αρκετή καλή σκηνοθεσία για μια σίγουρη εμπορική επιτυχία. Παίρνουμε τα αντίθετα και τα ενώνουμε... Από τη μια ο δεξιοτέχνης Ρόμπερτ Ντε Νίρο κάνει αυτό που έχει κάνει στο παρελθόν με διάφορους τρόπους, τον «σκληρό μπάτσο».

Και από την άλλη, ο χαρισματικός κωμικά Εντι Μέρφι σκορπάει το γέλιο, χωρίς να κουράζεται να σπάσει τετριμμένα υποκριτικά τερτίπια.

Οπως και να είναι, η θερμοκρασία ανεβαίνει και το «Showtine» βλέπεται για χαλάρωση, σε κάποιο θερινό σινεμά, πίνοντας μπίρα και μασουλώντας ποπ-κορν.

«Showtime». Αμερικανική παραγωγή 2001.


Κ. Γ.

«Απιστη»

Σε σκηνοθεσία του Αντριαν Λάιν. Με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Ντάιαν Λέιν, Ολιβιέ Μαρτίνεζ.

Μια τριανταπεντάχρονη παντρεμένη γυναίκα, η Κόνι Σάμνερ, ζει τον ευτυχισμένο γάμο της, μέχρι που θα βρεθεί στο δρόμο της ένας γνωστός γοητευτικός άντρας.

Η ερωτική έλξη είναι μοιραία. Ο απρόσμενος και θυελλώδης δεσμός με τον όμορφο, και αρκετά νεότερό της, άντρα θα τινάξει στον αέρα το γάμο με τον Εντουαρντ (Ρίτσαρντ Γκιρ). Οταν ο τελευταίος ανακαλύπτει την απιστία, τυφλωμένος από τη ζήλια, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον εραστή της γυναίκας του. Και το κυνηγητό της εκδίκησης ξεκινάει... Οι υποψίες της απάτης εισβάλλουν στον κόσμο του συζύγου και τον συνθλίβουν.

«Απιστη». Τα παλιά τα χρόνια σε τέτοιες περιπτώσεις ο απατημένος σύζυγος απλά έσφαζε τη γυναίκα στο γόνατο. Τώρα ο απατημένος («κερατούκλη») γοητευτικός όπως πάντα Ρίτσαρντ Γκιρ, οργισμένος ψάχνει για εκδίκηση. Τον έχει κυριέψει ένα πρωτόγνωρο κύμα οργής και δεν ξέρει τι να κάνει.

Η «Απιστη» ένα ερωτικό θρίλερ, με εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις, που θυμίζει παλιές καλές ταινίες όπως τις «Ολέθρια σχέση» και «Ανήθικη πρόταση». Ο Αντριαν Λάιν, με αρκετά καλή σκηνοθεσία και περίεργες ατμόσφαιρες, αρχικά σκορπάει ενοχές, μετά τις αποκαλύπτει και στο τέλος τις εξαγνίζει.

Με σεναριακή γραφή που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη μέσα από πρακτικά δικαστηρίου και με τους Ρίτσαρντ Γκιρ και Ντάιαν Λέιν όχι απαραίτητα καλούς ηθοποιούς, αλλά σίγουρα αναγνωρίσιμους, η συνταγή είναι εγγυημένη και αρκετά «εύγευστη».

Αχ, τι σου έμελλε να πάθεις από τη γυναίκα σου.

«Unfaithful». Ερωτική περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2001.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ