Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες ασθενών, κυρίως καρκινοπαθών, που φτάνουν στον «Ριζοσπάστη» και αφορούν δυσκολίες στην προμήθεια διάφορων φαρμάκων, για τα οποία ενημερώνονται ότι «βρίσκονται σε έλλειψη». Οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για «ισότιμη και καθολική πρόσβαση στο Φάρμακο» αποδεικνύονται «αδειανό πουκάμισο», από τη μια εξαιτίας της «ακριβής» συμμετοχής των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη κι από την άλλη λόγω ελλείψεων, που αποτελούν σοβαρό πρόβλημα και εμφανίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στη χώρα μας. Και μπορεί τα όποια μέτρα παίρνονται κατά καιρούς να οδηγούν πρόσκαιρα στην εκτόνωση της κατάστασης, όμως οι ελλείψεις επανεμφανίζονται και θα συνεχίζονται, όσο το Φάρμακο αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και ανταγωνισμού μεταξύ των μονοπωλίων, με τους φαρμακοβιομήχανους να αξιοποιούν τους νόμους της αγοράς, για να αποσύρουν φάρμακα όταν δεν εξασφαλίζουν το προσδοκώμενο κέρδος και να τα διακινούν σ' άλλες αγορές. Με λίγα λόγια, όσο η φαρμακοβιομηχανία βρίσκεται στα χέρια των πολυεθνικών, ο πόνος και η αρρώστια της λαϊκής οικογένειας δεν θα πάψουν να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας.