Από κινητοποίηση μαθητών στη Ρώμη το Μάρτη: «Δεν θα γίνουμε οι σκλάβοι του μέλλοντος»

Είναι κρίσιμο ζήτημα η στοχευμένη παρέμβαση στο κίνημα της νεολαίας, με ζήτημα τον προσανατολισμό που χρειάζονται οι αγώνες, για να αποκαλύπτονται οι αληθινοί ένοχοι των προβλημάτων των νέων των λαϊκών στρωμάτων αλλά και για να ξεχωρίσουν τα πρωτοπόρα στοιχεία, που θα μπορέσουν να συμβάλουν στην κινητοποίηση μαθητών, φοιτητών, νέων εργαζομένων, σημειώνει στον «Ριζοσπάστη» ο Ραφαέλε Τιμπέρι, μέλος του Γραφείου του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας από την Ιταλία, υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Οργάνωσης.

-- Ποιες προτεραιότητες βάζει η Οργάνωση στη δράση της;

-- Από το 2012 που ιδρύθηκε το «Μέτωπο», προσπαθήσαμε να «οικοδομήσουμε» γερά την επιρροή μας στο φοιτητικό κίνημα. Επίσης, επενδύσαμε ιδιαίτερα στη Μέση Εκπαίδευση, εστιάζοντας στα τεχνικά λύκεια των προαστίων (μεγάλων αστικών κέντρων). Τότε ήταν μια περίοδος που το μαθητικό κίνημα είχε μεγάλες αδυναμίες.

Σήμερα έχουμε αποκτήσει σημαντικό κύρος σε φοιτητικές οργανώσεις. Στο χώρο των μαθητών οι δυνάμεις μας είναι πρώτες ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις. Οι ευθύνες μας τώρα είναι μεγάλες.

Για παράδειγμα, μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στα σχολεία, η κατάσταση διαφέρει ανάλογα με το πόσο πληρώνουν οι γονείς, εισφορές που τυπικά δεν θεωρούνται υποχρεωτικές. Οργανώσαμε καμπάνια με σύνθημα «Δεν πρέπει να πληρώνουμε», για να αναδειχθεί η ανάγκη να καλύπτονται οι αντίστοιχες ανάγκες για όλους, ενιαία.

Οσον αφορά τους νέους εργαζόμενους, είναι πολύ λίγοι εκείνοι που είναι οργανωμένοι στα συνδικάτα. Σε αυτόν τον τομέα, ουσιαστικά, προχωρά μια δουλειά ανοικοδόμησης από το μηδέν. Είναι μεγάλο εμπόδιο οι ελαστικές σχέσεις εργασίας.

-- Ποια είναι τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η Οργάνωση ενάντια στις αυξημένες δυσκολίες;

-- Μια μεγάλη δυσκολία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η τεράστια επιρροή της αστικής προπαγάνδας. Πετύχαμε να βελτιώσουμε την εφημερίδα μας, την «Avanguardia» («Πρωτοπορία»). Τώρα εκδίδεται κάθε δύο μήνες.

Εστιάσαμε την παρέμβασή μας στο μαθητικό κίνημα στα τεχνικά λύκεια, με την προοπτική ανάδειξης πρωτοπόρων αγωνιστών που θα βρεθούν σύντομα στους χώρους δουλειάς. Η οργάνωση των νέων εργαζομένων είναι πολύ δύσκολη. Συχνά εκφράζονται δισταγμοί, επιδρούν παλιότερες λανθασμένες προσεγγίσεις, για το πώς έρχονται αποτελέσματα στη δράση. Αυτό που τονίζουμε είναι πως είναι χρήσιμη η πολιτική θωράκιση, αλλά χρειάζεται η σύνδεση με κάθε συνδικάτο, σε όποιο χώρο κι αν είναι κανείς. Ακόμα κι αν δεν νιώθει κάποιος εντελώς έτοιμος ιδεολογικοπολιτικά. Χρειάζεται να διαβάζουμε, ναι, αλλά μέσα στη δράση είναι που θα αναπτυσσόμαστε.

Ακόμα, είναι κρίσιμο θέμα η σταθερή οικονομική συνδρομή στην Οργάνωση.