Πραγματικά «πετάει» η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη είναι μεν «ακόμα ισχυρή»... αν με λίγη καλή διάθεση τη συγκρίνει κανείς με τον «πάτο» της προηγούμενης δεκαετίας - δεκαετίας εκδήλωσης της συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης - και από πάνω «μοιάζει να έχει φτάσει στην κορύφωσή της», πριν ξαναπάρει δηλαδή την κατηφόρα για ένα νέο γύρο καπιταλιστικής κρίσης. Επιπλέον, «η επέκταση μοιάζει επίσης να είναι λιγότερο συγχρονισμένη από χώρα σε χώρα, λιγότερες οικονομίες αναπτύσσονται, ενώ το κρατικό χρέος και εκείνο του ιδιωτικού τομέα έχουν φτάσει σε νέο ρεκόρ». Με δυο λόγια, τα ζόρια των καπιταλιστών, παρά τα «ξόρκια» και τα «μοντέλα» διαχείρισης του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που επιστράτευσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, είναι εδώ και μάλιστα «εις διπλούν». Γιατί είναι εδώ η τεράστια συσσώρευση του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να βρει κερδοφόρες «διεξόδους», οξύνοντας τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις, τους ανελέητους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους καπιταλιστές. Και συμβαίνουν αυτά επειδή παραμένει το βασικό πρόβλημα, η όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλιστικού κόσμου, ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, αντίθεση που ολοένα και βαθαίνει και όσο δεν λύνεται θα φορτώνει στους λαούς φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους και νέα μεγάλα δεινά.