«

Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης, χέρια πόδια στην αυλή όλοι κάθονται στη γη, κι ο Μανώλης στο σκαμνί». Αυτό το παιδικό τραγουδάκι ήρθε στο νου μου όταν άκουσα πώς μοιράστηκαν οι καρέκλες μετά τον τελευταίο - για την ώρα - ανασχηματισμό. Ιδιος μαχαλάς, ίδια παρέα κι ο Μανώλης μόνιμα ο πιο μικρός ή ο πιο κοντός που δεν ταίριαζε με το μπόι αυτών που χοροπηδούσαν στον κύκλο. Οι ίδιοι «παίχτες» κάθε μέρα, το ίδιο παιχνίδι, οι ίδιοι κανονισμοί. Μόνο που οι παίχτες δεν είχαν νούμερα. Ο κύκλος γινόταν στα γρήγορα και πιανόσουνα χέρι - χέρι μ' όποιους έτυχε να βρεθούνε δίπλα σου. Δε χρειαζόταν καμιά ιδιαίτερη γνώση. Γι' αυτό ο «ανασχηματισμός του ΠΑΣΟΚ» μου θύμισε αυτό το συγκεκριμένο παιδικό παιχνίδι. Είναι σίγουρο πως για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, η γνώση, είναι αχρείαστη. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει, από τον τρόπο που διανέμονται τα διάφορα υπουργεία.

Με κίνδυνο να φανώ αφελής θα σας πω την άποψή μου και την απορία μου, όσο μπορώ πιο σύντομα. Εκείνο λοιπόν που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι το ποιος είναι ο λόγος να αλλάζουν οι υπουργοί καρέκλες σαν να παίζουν το «Γύρω - γύρω όλοι». Ας πάρουμε για παράδειγμα τον κ. Παπαντωνίου που, με διαταγή του πρωθυπουργού, (του Μανώλη πήγα να γράψω), αντάλλαξε την καρέκλα του με την καρέκλα του κ. Τσοχατζόπουλου. Αν ήταν εδώ ο Αποστόλης, θα έλεγε πως ο κ. πρωθυπουργός, σκέφτηκε ότι μπορεί να πιάστηκε ο ποπός τους στην ίδια καρέκλα. Θα έκανε πλάκα, δε θα βοηθούσε. Συνεχίζω, λοιπόν, μόνος μου για να καταλάβω. Χρόνια ο ένας στο υπουργείο Οικονομικών και χρόνια ο άλλος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας υποτίθεται ειδικεύτηκαν. Κι αφού μάθανε τη δουλιά που τους αναθέσανε, κάνουνε τράμπα καρέκλες, που σημαίνει ότι θα έχουν να μάθουν καινούρια δουλιά από την αρχή. Ο ανασχηματισμός ήταν πάντα μια εσωτερική υπόθεση των κομμάτων και σήμερα μάλιστα που την πολιτική την καθορίζουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ κάθε ανασχηματισμός ξεπερνά τα όρια του γελοίου και δε θα έπρεπε ν' αποτελεί είδηση. Οι εφημερίδες, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο να μην τον αναφέρουν καθόλου. Δε νομίζω πως θα τους είναι δύσκολο.

Δεν έχουν παρά να κάνουν αυτό που κάνουν με τις εκδηλώσεις του ΚΚΕ και του εχθρού λαού. Τσιμουδιά. Δεν έγινε ποτέ πορεία ειρήνης από το Μαραθώνα ως το Πεδίο του Αρεως, δε γίνανε ποτέ πολιτικές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ, δε γιορτάστηκε ποτέ η Πρωτομαγιά από το ΚΚΕ και τους εργαζόμενους, χωριστά από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και τους αντιπροσώπους της κυβέρνησης. Αφού λοιπόν είσαι υπέρ της περιφρονητικής σιωπής, θα μου πείτε, γιατί γράφεις για τον ανασχηματισμό; Γράφω γιατί αλλού είναι ο πόνος μου. Σκέφτομαι, είναι δυνατό ύστερα από την πονηρή διαφήμιση που κάνανε τα ΜΜΕ, για τον ανασχηματισμό να ξεγελαστούν μερικοί και να πιστέψουν ότι αυτή η κυβέρνηση ή η ΝΔ θα κάνουν κάτι που θα ωφελήσει το λαό; Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι αν ο κ. Πάγκαλος, η κ. Δαμανάκη, ο κ. Κωνσταντόπουλος, ο κ. Κωστόπουλος και άλλοι γνωστοί ως μοντέρνοι αριστεροί, τα κατάφεραν, με τους αγώνες τους, να γίνουν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, θα άλλαζε τίποτα; Το παιχνίδι θα παραμείνει το ίδιο ώσπου πειστεί ο λαός για τη δύναμή του και το αλλάξει.

Ακόμα μια απορία. Τώρα που ο πρωθυπουργός αναγγέλλει «επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου», η ΝΔ θα μείνει σαν να της πήραν το γλυκό από το στόμα. Τι θα κάνει; Θα εξακολουθήσει το ίδιο μεγαλοφυές σχέδιο της Αναμονής; Τώρα που είπα για αναμονή της ΝΔ, μου ήρθε μια εικόνα στο νου. Θα σας την πω και τελειώνω. Σκέφτηκα λοιπόν, τη ΝΔ, σαν μια ομάδα από επαρχιώτες τουρίστες που επισκέφτηκαν την Πίζα πριν από δώδεκα χρόνια. Ο οδηγός της ομάδας, τους πήγε να δούνε τον καθεδρικό ναό με το λοξό πύργο. Ακόμα εκεί είναι! Περιμένουν με μόνο μια σκέψη. «Πού θα πάει ο μπαγάσας, θα πέσει»...