Η απάντηση όμως διαβάζεται και ανάποδα: Η επίκληση και υπενθύμιση αυτών των κοινών συμφερόντων, η προσπάθεια να παρουσιαστούν οι μεγάλες αντιθέσεις ως «δευτερεύοντα ζητήματα» μπροστά στα «μεγάλα επίδικα», δείχνουν ότι οι ανταγωνισμοί τους ακουμπάνε πλέον την «καρδιά» των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως διαμορφώθηκαν τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες. Αυτό άλλωστε φανερώνει και η αναβάθμιση των λεγόμενων «λαϊκιστικών» πολιτικών δυνάμεων στην αστική διαχείριση, που προπαγανδίζουν υπέρ του προστατευτισμού και της επαναδιαπραγμάτευσης διεθνών συμφωνιών, ενώ επανεξετάζουν και παραδοσιακές συμμαχίες τους, για να θωρακίσουν με κάθε μέσο τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων.