Οσο περνάνε οι μέρες, ολοένα και περισσότερο επιβεβαιώνεται ότι ο Μακρόν «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες», προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα, μετά τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, που αναπτύσσονται στο έδαφος της μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας και έχουν έντονο το άρωμα της ενδοαστικής αντιπαράθεσης στη Γαλλία. Για παράδειγμα, όλοι συμφωνούν ότι η αύξηση κατά 100 ευρώ που υπόσχεται στον κατώτερο μισθό, είναι «άνθρακες» και ότι στην πραγματικότητα αποτελεί υλοποίηση ψηφισμένων νόμων, οι οποίοι προβλέπουν την αύξηση του κατώτερου κατά μερικά ευρώ και τη συμπλήρωσή του με ένα επίδομα από το κράτος, μόνο όμως για όσους επιστρέφουν μετά από χρόνια στην αγορά εργασίας. Επιπλέον, το μέτρο αυτό δεν επιβαρύνει ούτε στο ελάχιστο τις επιχειρήσεις, επιβεβαιώνοντας ότι καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες της αναιμικής ανάκαμψης και του ανταγωνισμού που φουντώνει στην ΕΕ και παγκόσμια, δεν μπορεί και δεν θέλει να νομοθετήσει οποιοδήποτε μέτρο σχετικής ανακούφισης του λαού, που θα αγγίζει έστω και μια τρίχα από την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του κεφαλαίου. Με τον τρόπο αυτό, τα λίγα χρήματα παραπάνω που θα μπουν στις τσέπες των Γάλλων εργαζομένων, θα τα πληρώσουν οι ίδιοι διπλά και τρίδιπλα, μέσα από τη φορολογία. Αν κάποιος τώρα βλέπει ομοιότητες με τα μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα η επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για να καταργηθεί ο υποκατώτερος μισθός, καμιά έκπληξη δεν πρέπει να αισθάνεται. Οι απανταχού «προοδευτικοί» και νεοφιλελεύθεροι από τον ίδιο «τσελεμεντέ» του κεφαλαίου ξεπατικώνουν τις συνταγές διαχείρισης του σάπιου συστήματος και της λαϊκής αγανάκτησης που προκαλεί η πολιτική τους.