Ενα μήνα μετά τον τραγικό θάνατο εργαζόμενου του δήμου Τρικκαίων εν ώρα εργασίας, αποδεικνύεται ότι οι συνθήκες που οδηγούν στα εργατικά «ατυχήματα» ζουν και βασιλεύουν στο αμαξοστάσιο και στις υπηρεσίες καθαριότητας του δήμου.

Το πρόβλημα έλλειψης μέτρων για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, που για τη «Λαϊκή Συσπείρωση» είναι μεγίστης σημασίας και το αναδεικνύει διαρκώς, διαπιστώθηκε, για μια ακόμα φορά, στη συζήτηση που είχε ο Γιώργος Καΐκης, υποψήφιος δήμαρχος Τρικκαίων, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στους χώρους του αμαξοστασίου του δήμου. Συγκεκριμένα, όπως είπαν οι εργαζόμενοι:

Οι υποδομές στο αμαξοστάσιο είναι επικίνδυνες, καθώς τα κτίρια δεν έχουν πολεοδομική άδεια, η πυρασφάλεια, ο εξαερισμός και η θέρμανση είναι ανεπαρκείς. Το κτίριο του σιδηρουργείου - μηχανουργείου έχει ψευδοροφή από φελιζόλ, ενώ μέσα γίνονται εργασίες που προκαλούν σπινθήρες και κίνδυνο πυρκαγιάς. Δεν υπάρχει βιομηχανικό δάπεδο στο γκαράζ, ενώ εκτεθειμένα είναι και ηλεκτρικά καλώδια.

Τα απορριμματοφόρα είναι παμπάλαια (το πιο νέο είναι 15ετίας) και μόνο 4-5 από αυτά πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές για να κυκλοφορούν. Δέκα από αυτά τουλάχιστον κυκλοφορούν με βλάβες, ενώ σε ένα έχει κοπεί το σασί και αντί να αποσυρθεί, απλώς συγκολλήθηκε! Η συντήρηση (service) αφορά μόνο σε αλλαγή λαδιών και κάποια αναλώσιμα...

Παντελής είναι η έλλειψη προληπτικών εξετάσεων σ' ένα μολυσματικό περιβάλλον εργασίας. Εμβολιασμοί δεν έχουν γίνει ποτέ και η δημοτική αρχή λέει στους εργαζόμενους ότι αν θέλουν εμβόλια να τα πληρώσουν οι ίδιοι. Γιατρός δεν υπάρχει στο χώρο σε μόνιμη βάση. Περιστατικά, όπως λοιμώξεις του αναπνευστικού, ηπατίτιδα, τενοντίτιδες, καρκίνος, δεν καταγράφονται πουθενά, αφού δεν υπάρχουν φάκελοι του προσωπικού για να διαπιστωθεί η επαγγελματικότητα της νόσου. Ο χώρος πλύσης των απορριμματοφόρων είναι ακατάλληλος, γεμάτος λάσπες και χώματα και βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ποτάμι, οπότε τα λύματα πέφτουν στο νερό.

Η εκπαίδευση του προσωπικού είναι ανύπαρκτη, κάτι που επιβαρύνεται και από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι οποίες γενικεύονται στους ΟΤΑ. Οι συμβασιούχοι υποχρεώνονται να οδηγούν τα επικίνδυνα οχήματα, χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση. Αλλωστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι με ολιγόμηνες συμβάσεις δεν προλαβαίνουν να εκπαιδευτούν στο αντικείμενό τους. Μάλιστα, το γραφείο προσωπικού δεν ξέρει καν ποιοι είναι οι συμβασιούχοι - δεν προλαβαίνει να τους γνωρίσει - ειδικά με τα δίμηνα. Στο χώρο δουλεύουν εργαζόμενοι από μαθητεία ΕΠΑΛ και ΟΑΕΔ - συνήθως μικρών ηλικιών με 17 και 19 ευρώ μεροκάματο αντίστοιχα - οι οποίοι ήταν απλήρωτοι τον Γενάρη και τον Φλεβάρη και μόλις τώρα πληρώθηκαν για αυτούς τους μήνες. Τέλος, τα μέσα ατομικής προστασίας είναι λειψά έως ανύπαρκτα.

Μιλώντας με τους εργαζόμενους, ο Γ. Καΐκης σημείωσε: «Η βελτίωση της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς σκοντάφτει στην παντελή έλλειψη πολιτικών μέτρων από τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις κι αυτήν τη λογική υπηρέτησαν όλοι οι δήμαρχοι στα Τρίκαλα. Τη λογική που θέλει τον εργαζόμενο αναλώσιμο εξάρτημα στην παραγωγική διαδικασία και βάζει σε αντιπαράθεση τη ζωή του εργαζόμενου με το οικονομικό κόστος των μέτρων. Αυτή είναι η "καινοτόμα - έξυπνη πόλη" της δημοτικής αρχής, που βλέπει ως κόστος την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, την ανανέωση μηχανημάτων και υποδομών. Φτάνει πια μπροστά στη λογική του κόστους να υποτιμάται η ίδια η ανθρώπινη ζωή. Δεν πάει άλλο! Τώρα μέτρα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων στο δήμο Τρικκαίων. Για μας πόλη είναι οι άνθρωποί της και σημαντική θέση σ' αυτήν έχουν οι άνθρωποι που την συντηρούν, την καθαρίζουν, οι άνθρωποι που τη χτίζουν!».