Από τη συνάντηση στο Βλαδιβοστόκ

Την επιδίωξη της Ρωσίας για αναβαθμισμένο ρόλο στην Κορεατική Χερσόνησο και συνολικά στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού σηματοδότησε η Σύνοδος Κορυφής Ρωσίας - Βόρειας Κορέας, την Πέμπτη, στο Βλαδιβοστόκ, όπου συναντήθηκαν για πρώτη φορά ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, και ο Βορειοκορεάτης ηγέτης, Κιμ Γιονγκ Ουν.

Οι δύο ηγέτες είχαν πολύωρες και διεξοδικές συνομιλίες δυο μήνες μετά τη χωρίς αποτελέσματα συνάντηση του Κιμ με τον Ντόναλντ Τραμπ στο Βιετνάμ και ενώ η περιοχή Ασίας - Ειρηνικού αποκτά όλο και πιο στρατηγική σημασία για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με αυξημένη την παρουσία της Κίνας.

Ο Πούτιν δεν παρέλειψε να χαιρετίσει «τις προσπάθειες για την ανάπτυξη του δια-κορεατικού διαλόγου και την ομαλοποίηση των σχέσεων Βόρειας Κορέας και ΗΠΑ» και να σημειώσει «την ενεργό συμμετοχή της διεθνούς κοινότητας και όλων των εμπλεκόμενων χωρών» για «εξασφάλιση μόνιμης ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας στην Κορεατική Χερσόνησο».

«Μοιραστήκαμε τις θέσεις μας μαζί σας, κύριε Πρόεδρε, σε μια συνομιλία πρόσωπο με πρόσωπο, για θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος για όλα τα σημαντικά προβλήματα», είπε ο Κιμ, εκφράζοντας την ελπίδα «οι διαπραγματεύσεις μας να συνεχιστούν με τον ίδιο εποικοδομητικό και γόνιμο τρόπο».

Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Βλ. Πούτιν μετά τη συνάντηση αναφέρθηκε στη δυνατότητα υλοποίησης κοινών επιχειρηματικών έργων μεταξύ Ρωσίας, Βόρειας και Νότιας Κορέας, όπως «άμεση σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ του Νότου της Κορεατικής Χερσονήσου, του Βορρά και της Ρωσίας, με πρόσβαση στον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο», κατασκευή αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτές οι επενδύσεις θα ήταν προς το συμφέρον της Νότιας Κορέας, ωστόσο - πρόσθεσε με νόημα - «φαίνεται να υπάρχει έλλειψη κυριαρχίας στη λήψη τελικών αποφάσεων» λόγω των «συμμαχικών υποχρεώσεων της Νότιας Κορέας προς τις ΗΠΑ» και έτσι «σε κάποιο σημείο όλα σταματούν».

Σχετικά με την αποπυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας ο Βλ. Πούτιν είπε πως προϋπόθεση είναι να αποκατασταθεί «η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στην ανάπτυξη των παγκόσμιων σχέσεων και να μην ισχύει ο νόμος του ισχυρού».