Σε αδιέξοδο παραμένουν δεκάδες οικογένειες που οι δικοί τους άνθρωποι παρέμεναν τα τελευταία χρόνια στη Στέγη Αυτόνομης Διαβίωσης και Εκπαίδευσης Υπερηλίκων και ΑμεΑ «ΕΛΠΙΣ» στο Λουτράκι.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από δύο μήνες οι οικογένειες ενημερώθηκαν από τη διοίκηση ότι θα έπρεπε να αποχωρήσουν μέχρι τις 15/5, επειδή η Στέγη αλλάζει αντικείμενο δραστηριοτήτων. Κατά την περίοδο των διακοπών του Πάσχα, η διοίκηση εκβίαζε τις οικογένειες που πήγαιναν να πάρουν για λίγες μέρες τους συγγενείς τους, ότι θα πρέπει να υπογράψουν τη λύση της σύμβασης με το ίδρυμα. Να σημειωθεί ότι λόγω έλλειψης αντίστοιχων δομών για ανθρώπους με βαριές αναπηρίες, οι περισσότερες οικογένειες είναι σχεδόν αδύνατο να βρουν άλλη δομή, όπου να μπορούν να αντέξουν το κόστος. Σ' αυτές τις συνθήκες, μερίδα γονιών απευθύνθηκαν στην εισαγγελέα Αρείου Πάγου, η οποία κατόπιν συνεννόησης με την εισαγγελέα Κορίνθου παρενέβη στο θέμα, δίνοντας παράταση στη διαμονή τους για δύο μήνες.

Το μέγεθος του προβλήματος, καθώς και τους πραγματικούς υπευθύνους για τον Γολγοθά που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, αναδεικνύουν με κοινή ανακοίνωσή τους η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων ΑμεΑ Αττικής και Νήσων:

«Στη χώρα μας υπάρχει ανυπαρξία τέτοιων δομών και οι γονείς αναζητούν λύση. Ελάχιστοι βρήκαν προσωρινή λύση σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο, πληρώνοντας και από την τσέπη τους, αλλά δεν ξέρουν μέχρι πότε μπορούν να μείνουν εκεί. Ενώ πάνω από 20 οικογένειες δεν έχουν βρει λύση έως τώρα. Οι πιέσεις προς τις οικογένειες εξακολουθούν να είναι αφόρητες. Δόθηκε μια παράταση για δύο μήνες, όμως οι οικογένειες καταταλαιπωρούνται καθημερινά από τον επιχειρηματία και από την προσπάθειά τους να βρουν λύση.

Προκλητική είναι και η στάση της κυβέρνησης, ενώ το αρμόδιο υπουργείο, αν κι έχει ενημερωθεί έγκαιρα για το θέμα, δεν έχει δώσει λύση. Είναι αν μη τι άλλο προσβλητικό απέναντι στους ανάπηρους και στις οικογένειές τους να ψιθυρίζουν κάποιοι της κυβέρνησης "γιατί δεν τους παίρνετε σπίτι σας". Πώς θα μπορεί να φροντίζει ένας πατέρας ή μια μάνα 80 και 85 χρόνων τον άνθρωπό τους που είναι 50 και 55 ετών με βαριά νοητική στέρηση και αυτισμό; `Η μήπως με τη "13η σύνταξη" των 300 ευρώ θα πληρώσουν άνθρωπο για να τον φροντίσει στο σπίτι; (...) Εχει ευθύνη το κράτος για την εξασφάλιση αυτών των παιδιών, αυτών των οικογενειών και των πολλών άλλων που εξαθλιώνονται κλεισμένοι στα σπίτια, έρμαια στα χέρια διαφόρων επιχειρηματιών».

Στο τραγικό αδιέξοδο των ΑμεΑ και των οικογενειών τους αντανακλώνται οι συνέπειες από την εμπορευματοποίηση της Πρόνοιας, η σοβαρή ευθύνη που φέρουν διαχρονικά όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, για την έλλειψη κρατικών δομών, ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν, υψηλού επιπέδου δικτύου υπηρεσιών και δομών που θα απευθύνονται σε άτομα με αναπηρία όλων των ηλικιών, με εξειδίκευση σε κάθε αναπηρία, που θα πληρούν τα επιστημονικά κριτήρια και την εφαρμογή όλων των σύγχρονων μεθόδων και τεχνικών.