Με το που βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα το βράδυ της Κυριακής και φάνηκαν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι του β' γύρου, άρχισαν οι δηλώσεις εκατέρωθεν ότι «κέρδισε η Τοπική Διοίκηση», ότι η σύνθεση των νέων Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων «δημιουργεί το έδαφος για συναινέσεις» και ότι «όλοι μαζί θα συνεργαστούμε» την επόμενη μέρα «για το καλό του τόπου». Βέβαια δεν χρειαζόταν το αποτέλεσμα των εκλογών, ούτε οι διαβεβαιώσεις τους μετά την κάλπη, για να καταλάβουμε ότι οι υποψήφιοι των άλλων κομμάτων είναι «όλοι μαζί» στη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής. Το καταλάβαινε εύκολα κανείς παρακολουθώντας τη μεταξύ τους προεκλογική αντιπαράθεση, που γινόταν πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και διλήμματα. Το έβλεπε στις μετακινήσεις υποψηφίων από το ένα κόμμα στο άλλο, με μεγάλη ευκολία, στο έδαφος της κοινής τους στρατηγικής. Το αντιλήφθηκε και μετά από τον α' γύρο, όταν οι παλιοί «εχθροί» έγιναν ξαφνικά οι καλύτεροι «φίλοι», παζαρεύοντας τους συσχετισμούς για τον β' γύρο. Πράγματι λοιπόν, οι υποψήφιοι (και εκλεγμένοι) όλων των άλλων κομμάτων ήταν, είναι και θα είναι «όλοι μαζί», μια στιβαρή «συμπολίτευση» απέναντι στα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού. Και απέναντί τους, απέναντι στην πολιτική που υπερασπίζονται και υπηρετούν, βρίσκονται οι εκατοντάδες εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε δήμους και Περιφέρειες, οι οποίοι θα αποτελέσουν το επόμενο διάστημα τα μάτια και τη φωνή του λαού, μια γνήσια λαϊκή αντιπολίτευση για τα συμφέροντά του.