Οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό διαδέχονται η μία την άλλη και ενώ δείχνουν αντιφατικές μεταξύ τους, στην πραγματικότητα σπρώχνουν τα πράγματα προς μια κοινή συνισταμένη, υπηρετούν δηλαδή τον ίδιο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή. Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που η Τουρκία εντείνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο και αμφισβητεί ξανά τη Συνθήκη της Λοζάνης από τη Θράκη μέχρι τα νότια θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει κανονικά τη διαπραγμάτευση για τα ΜΟΕ, κάτω από την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπου τίθενται προς συζήτηση από τη γείτονα χώρα όλα τα «ανοιχτά» και «γκρίζα» ζητήματα στο Αιγαίο. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κυπριακό: Την ώρα που οι παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, η κυπριακή κυβέρνηση ζητάει επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, από εκεί που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, δίνοντας διέξοδο στην Τουρκία να επιστρέψει στο παζάρι, με όλη την γκάμα των διχοτομικών λύσεων που έχουν συζητηθεί έως τώρα. Θυμίζουμε ότι κεντρικό στοιχείο στον προηγούμενο κύκλο των συνομιλιών ήταν η ανάληψη από το ΝΑΤΟ του «συστήματος ασφαλείας» στην Κύπρο την επομένη της διευθέτησης. Είχε προηγηθεί το νομοσχέδιο των ΗΠΑ που αναβαθμίζει τη συμμαχία ΗΠΑ - Κύπρου και λειτουργεί ως μέσο πίεσης, αλλά και ως «κράχτης» για την Τουρκία να συμμετέχει στο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου, μέσα από τις «πολυμερείς συνεργασίες» με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα, που στήνονται από τις ΗΠΑ στην περιοχή.