Μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση ΝΔ ξεκαθαρίζει ότι θα παρακολουθεί στενά την πορεία εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών, δηλαδή ότι θα μετατραπεί σε εγγυητή της υλοποίησής της, ακριβώς επειδή αποτελεί βασικό μοχλό προώθησης ευρύτερων αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Από αυτήν τη σκοπιά προκρίνεται ο - σύμφωνα με πληροφορίες - «περιορισμός των αρνητικών επιπτώσεων από τη συμφωνία των Πρεσπών», δηλαδή η κλιμάκωση των παζαριών για να αντλήσει το μεγάλο κεφάλαιο όσο το δυνατόν περισσότερα ανταλλάγματα για την πρωταγωνιστική του συμβολή στις προτεραιότητες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Στο ίδιο πλαίσιο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτάσσει την «ενδυνάμωση των δεσμών της χώρας μας με παραδοσιακούς συμμάχους» (βλ. ΗΠΑ), τον «επανακαθορισμό της τακτικής μας προσέγγισης προς την Τουρκία» (με φόντο την όξυνση διεργασιών και ανταγωνισμών μεταξύ Αγκυρας - Ουάσιγκτον - Βρυξελλών), τη «σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων μέσω της προώθησης της ευρωπαϊκής τους προοπτικής» (στο πλαίσιο της προσπάθειας της Δύσης να «αναχαιτίσει» τη διείσδυση Ρωσίας αλλά και Κίνας).

Ενδεικτικό ήταν άλλωστε άρθρο που φιλοξένησαν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» στις 8 Ιούλη, μια μέρα μετά την επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές με τίτλο «Τα καλά νέα για την Ευρώπη έρχονται απ' την Ελλάδα». Εκφράζοντας τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στις ΗΠΑ η επικράτηση της ΝΔ, ο συντάκτης υποστηρίζει ότι «αν κάποιος ψάχνει μια αισιόδοξη ιστορία στην Ευρώπη, μπορεί να δοκιμάσει αυτή της Ελλάδας» και μιλώντας για «ολοκλήρωση της κωλοτούμπας», εξηγεί γιατί όλα δείχνουν ότι η εξωτερική πολιτική θα συνεχίσει να υπηρετεί (με τις απαραίτητες αναπροσαρμογές κάθε φορά) τις ανάγκες του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού. «Ο Μητσοτάκης έχει σπουδές στο Χάρβαρντ και στο Στάνφορντ, πρώην άνθρωπος της "McKinsey"... Για να εκλεγεί, χρειάστηκε να αντιμετωπίσει προκαταλήψεις ότι είναι πολύ "Αμερικάνος" και πολύ τεχνοκράτης...».

Ο συντάκτης επιχαίρει για τη βοήθεια που «οι ΗΠΑ πρόσφεραν στην Ελλάδα κατά την περίοδο της αγωνίας» (βλ. περίοδο κρίσης, όπου στα παζάρια για το ελληνικό χρέος αναδείχτηκαν οι σοβαρές αντιθέσεις και κόντρες ΗΠΑ - ΕΕ) και αδυνατώντας να κρύψει την ικανοποίηση του αμερικανικού κεφαλαίου και για τις υπηρεσίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «οι ΗΠΑ ακύρωσαν τη δυσαρέσκεια που είχε ξεκινήσει από τη στήριξή τους στη στρατιωτική χούντα 1967 - 1974... Ο ελληνικός αντι-αμερικανισμός συνετρίβη σε μεγάλο βαθμό, με νεκροθάφτη μια αριστερή κυβέρνηση».

Ενώ καταλήγει εκφράζοντας τις αυξημένες προσδοκίες από τη συνεργασία με τη νέα αστική κυβέρνηση της Ελλάδας: «Ο νέος πρωθυπουργός θα θελήσει να υπάρξει ηρεμία στην περιοχή. Είναι άνθρωπος που πιστεύει βαθιά στο διατλαντικό δεσμό... Η Ελλάδα επιθυμεί μια Τουρκία αγκυροβολημένη στη Δύση, όχι μια Τουρκία που στρέφεται προς τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν και ενεργεί στρατιωτικά...».