Η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι πριν από έναν χρόνο στάθηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο η αφορμή, για να αποκαλυφθεί η απόλυτη γύμνια του μηχανισμού του αστικού κράτους και σε ό,τι αφορά το δημόσιο σύστημα Υγείας, για να αποκαλυφθούν οι τραγικές συνέπειες της τεράστιας υποστελέχωσης και των συνεχών περικοπών, για να πιάνονται οι εκάστοτε δημοσιονομικοί στόχοι του κεφαλαίου.

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της πυρκαγιάς, το Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης κατέκλυσαν πάνω από 90 τραυματίες και εγκαυματίες, με το έτσι κι αλλιώς ελάχιστο προσωπικό να είναι με αυτοθυσία στο πόστο του, ακόμη κι όσοι είχαν ρεπό, να καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων χωρίς τις απαιτούμενες ειδικότητες, π.χ. πνευμονολόγος, χωρίς τον απαιτούμενο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, όπως υπέρηχο.

Ο «Ριζοσπάστης» είχε βρεθεί από τις πρώτες κιόλας μέρες στο ΚΥ Νέας Μάκρης, το οποίο δέχτηκε τον μεγαλύτερο όγκο των θυμάτων της τραγωδίας - το ΚΥ Ραφήνας βρισκόταν στην καρδιά της πυρκαγιάς και είχε εκκενωθεί - διαπιστώνοντας από πρώτο χέρι την ανεπάρκειά του και τις τεράστιες ελλείψεις του, όχι μόνο για έκτακτες περιπτώσεις αλλά και στα καθημερινά και στοιχειώδη, γεγονός που δεν μπορεί να καλυφθεί με τίποτα από τη φιλότιμη προσπάθεια των υγειονομικών.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τότε, επιχειρώντας να βρει προσχήματα για την εκατόμβη νεκρών και για τους πολύ περισσότερους τραυματίες, είχε κάνει λόγο για «ασύμμετρα φαινόμενα», εξαγγέλλοντας δέσμη μέτρων ενίσχυσης των δημόσιων δομών Υγείας στην Ανατολική Αττική, με τον Αλ. Τσίπρα να μιλάει μέχρι και για τη δημιουργία δημόσιου νοσοκομείου στην περιοχή.

Ενα χρόνο μετά, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι και εργαζόμενοι στις δημόσιες υγειονομικές δομές, η «κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη»...

Τα Κέντρα Υγείας Ραφήνας και Νέας Μάκρης λειτουργούν με ακόμη λιγότερο προσωπικό.

«Σε αυτό τον ένα χρόνο έγιναν συνταξιοδοτήσεις που ούτε καν αντικαταστάθηκαν. Εργαζόμενοι που έδωσαν το είναι τους, ρίσκαραν τη ζωή τους για να είναι παρόντες εκείνη τη βραδιά της πυρκαγιάς, πήραν πόδι τον Φλεβάρη, γιατί έληξαν οι συμβάσεις τους», μας λένε χαρακτηριστικά.

Το Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης έχει στην περιοχή ευθύνης του τη Νέα Μάκρη, τον Μαραθώνα, το Γραμματικό, ενώ δέχεται ασθενείς μέχρι και από την Εύβοια! Τους θερινούς μήνες, ο πληθυσμός που καλείται να εξυπηρετήσει υπερδιπλασιάζεται.

Εδώ κι έναν χρόνο εκκρεμούν οι πολυδιαφημισμένες προκηρύξεις για την πρόσληψη μόνιμου παιδίατρου, μικροβιολόγου... ΩΡΛ, δερματολόγος και γαστρεντερολόγος δεν υπάρχουν. Ο ένας και μοναδικός επικουρικός καρδιολόγος πρόκειται να απολυθεί το φθινόπωρο. Ηδη έληξε η σύμβαση του μοναδικού γυναικολόγου. Οι παθολόγοι και οι γενικοί γιατροί είναι ελάχιστοι. Το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό είναι αδύνατον να εφημερεύσουν λόγω έλλειψης προσωπικού. Λόγω έλλειψης του απαιτούμενου εξοπλισμού γίνονται μόνο αιμοληψίες και τα δείγματα στέλνονται σε νοσοκομεία. Από το μεσημέρι και μετά δεν γίνεται καμία επείγουσα εξέταση λόγω έλλειψης τεχνολόγων στα εργαστήρια.

Μόνο ένας χειρούργος έχει έρθει στο Κέντρο Υγείας, που όμως καλύπτει μόνο μία βάρδια, την πρωινή. Και αυτό για δύο χρόνια, επειδή είναι επικουρικός...

Την ίδια ώρα η επισκεψιμότητα έχει αυξηθεί.

«Η φωτιά ακολουθεί εκατοντάδες ανθρώπους που είτε απέκτησαν χρόνια προβλήματα υγείας κυρίως αναπνευστικά και καρδιαγγειακά, είτε επιδεινώθηκε η ήδη επιβαρυμένη υγεία τους», μας λένε εργαζόμενοι στο Κέντρο Υγείας, προσθέτοντας ότι «και μόνο με αυτές τις περιπτώσεις, η επισκεψιμότητα έχει αυξηθεί. Οι πληγές στον κόσμο είναι ανοιχτές. Αλλά ψυχολογική στήριξη δεν έχουν από πουθενά. Ούτε πριν υπήρχε ψυχολόγος ή ψυχίατρος, όμως ακόμη και μετά την πυρκαγιά έστειλαν έναν για μερικές βδομάδες και αυτό ήταν...».

Οι γιατροί «ανά τρεις μέρες εφημερεύουμε. Κάνουμε πάνω από 7 εφημερίες το μήνα. Ξεκινώ τη δουλειά στις 8 το πρωί της Τετάρτης και θα πάρω ρεπό μετά από 32 ώρες δουλειά. Πώς να προσφέρεις σε τέτοιες συνθήκες που είναι επικίνδυνες και για τους γιατρούς, ενώ αυξάνεται και η πιθανότητα ιατρικού λάθους για τους ασθενείς; Κι αυτά δεν ισχύουν μόνο εδώ. Απ' άκρη σε άκρη της χώρας τα ίδια χάλια...».

Αντίστοιχη η εικόνα και στο Κέντρο Υγείας Ραφήνας, το οποίο μόνο τους χειμερινούς μήνες δέχεται κατά μέσο όρο 9.000 επισκέπτες το μήνα και εκτελεί μηνιαίως πάνω από 16.000 εργαστηριακές εξετάσεις. Αντί για 50 γιατρούς υπηρετούν μόλις 36, εκ των οποίων σχεδόν οι μισοί είναι επικουρικοί. Τους καλοκαιρινούς μήνες ο όγκος της επισκεψιμότητας και των περιστατικών πολλαπλασιάζεται. Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει καν επίσημο οργανόγραμμα του Κέντρου.

Από Δευτέρα μέχρι και Πέμπτη το μικροβιολογικό και το ακτινολογικό δεν εφημερεύουν, λόγω έλλειψης γιατρών και τεχνολόγων. Οι όποιες εργαστηριακές εξετάσεις γίνονται μόνο μέχρι το μεσημέρι. Και αυτό για την ώρα... καθώς οι 2 από τους 4 τεχνολόγους είναι συμβασιούχοι και τους επόμενους μήνες πρόκειται να απολυθούν. Πλήρης εφημερία υπάρχει μόνο Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

Για να βγουν οι εφημερίες του Κέντρου, «δανείζονται» προσωπικό από τα εξίσου αποψιλωμένα Κέντρα Υγείας σε Καλύβια, Κορωπί και Χαλάνδρι. Αιμοληψίες γίνονται δύο φορές τη βδομάδα...

Και στα δύο Κέντρα Υγείας, δηλαδή, λόγω της μεγάλης υποστελέχωσης, μια σειρά αναγκαίες υπηρεσίες παρέχονται και λειτουργούν μόνο μερικές ώρες της μέρας (π.χ. στις μονήρεις ειδικότητες, οι οποίες ίσα που βγάζουν μια βάρδια) και μόνο μερικές μέρες της βδομάδας.

«Ομως η μέρα έχει 24 ώρες και η βδομάδα 7 μέρες. Ποιος λέει πως ό,τι συμβεί θα είναι Δευτέρα με Παρασκευή μέχρι τις 2 το μεσημέρι; Μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες μόνιμους κατοίκους και το καλοκαίρι πολλαπλάσιο πληθυσμό. Δεν γίνεται να πηγαίνεις στο ακτινοδιαγνωστικό συγκεκριμένες μέρες και ώρες επειδή μπορεί να μην υπάρχει τη μια ακτινολόγος και την άλλη ο χειριστής», μας επισημαίνουν κάτοικοι της περιοχής.

Και προσθέτουν: «Είχαν υποσχεθεί μετά την πυρκαγιά ότι και τα 2 Κέντρα Υγείας θα ενισχυθούν, θα στελεχωθούν πλήρως με γιατρούς και νοσηλευτές. Το μόνο που έγινε είναι ότι σήμερα έχουμε ακόμη λιγότερο μόνιμο προσωπικό. Το πρόβλημα δεν λύνεται με συμβασιούχους, ή με μετακινήσεις από τα ήδη υποστελεχωμένα νοσοκομεία τους καλοκαιρινούς μήνες. Είναι το ίδιο έργο που βλέπουμε απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ. Μια πολιτική εγκληματική που δεν δίνει δεκάρα για τις ανάγκες μας και μας στρέφει με το έτσι θέλω στον ιδιωτικό τομέα».

Παράλληλα, αναδεικνύουν κι άλλες πλευρές, με σοβαρές επιδράσεις και στην υγεία και την ψυχική κατάσταση των κατοίκων της περιοχής: «Απ' όσα υποσχέθηκαν στους πληγέντες δεν έγινε σχεδόν τίποτα. Ακόμη κι όταν στον άλλο έχει απομείνει μόνο ένας τοίχος από το σπίτι του, τον χαρακτηρίζουν κίτρινο για να μην πάρει επίδομα. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Η θάλασσα στο Μάτι βγάζει ακόμη μαυρίλα από το βυθό, τόνοι ρυπογόνων υλικών εγκλωβίστηκαν στο βυθό και δεν έγινε καμία δράση για την απορρύπανσή της, πέρα από κάποιες αποσπασματικές πρωτοβουλίες διαφόρων που δεν λύνουν το πρόβλημα».

Ολα τα παραπάνω αποτελούν κι αυτά κομμάτια της... «δίκαιης» και «βιώσιμης ανάπτυξης», όπου το δικαίωμα στην ικανοποίηση των υγειονομικών αναγκών του λαού, ακόμα και στις πιο επιβαρυμένες περιοχές, όπως και το δικαίωμα των εργαζομένων στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, θεωρείται «κόστος» για το κεφάλαιο και το κράτος του...