Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για τις αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ως απόδειξη της «μεταστροφής» των ΗΠΑ απέναντι στην εισβολή στη Συρία. Το υποτιθέμενο «βαρύ χαρτί» των μελλοντικών κυρώσεων είναι οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα από την Τουρκία, τους οποίους ο Τραμπ συνόδευσε με την απειλή ότι θα συντρίψει την τουρκική οικονομία αν η επιχείρηση στη Συρία δεν ευθυγραμμιστεί με τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Τα δεδομένα όμως δείχνουν μείωση των εξαγωγών από την Τουρκία στις ΗΠΑ κατά 23% σε αξία το 2018 και αντίστροφα μεγάλη αύξηση προς το Βέλγιο (227%), την Ιταλία (99%), την Ισπανία (78%) και μια σειρά άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Να σημειωθεί επίσης ότι τα τουρκικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους μόλις το 5% των αμερικανικών εισαγωγών. Μάλλον σαν «χάδι» ακούγονται επομένως οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην τουρκική οικονομία, πόσο μάλλον που η εισβολή στη Συρία ξεκίνησε με το δικό τους «πράσινο φως». Το ίδιο ισχύει όμως και με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις που υποτίθεται ότι συζήτησε το τελευταίο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ. Σύμφωνα με τον βουλευτή της ΝΔ Α. Συρίγο, «θα πρέπει να καταλάβουμε τη δύσκολη ισορροπία, που είναι ότι από τη μία πλευρά θέλαμε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία και από την άλλη θέλαμε να της δοθούν χρήματα για το Μεταναστευτικό». Με άλλα λόγια, οι όποιες «πιέσεις» Ευρωπαίων και Αμερικανών στην Τουρκία να τερματίσει τη βρώμικη επιχείρηση στη Συρία είναι μέρος του παζαριού και της αντιπαράθεσης «όλων με όλους», που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για την «επόμενη μέρα» στην περιοχή, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους λαούς.