Δεν περνάει μέρα που το υπουργείο Εργασίας να μην ανακοινώσει κάποιο νέο «κατόρθωμα» για την εφαρμογή της «νομιμότητας» στην αγορά εργασίας. «Μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα», «διπλασιάστηκαν οι έλεγχοι στην αγορά εργασίας» διαβεβαιώνει κάθε λίγο και λιγάκι το υπουργείο, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι τα στελέχη του κοιμούνται και ξυπνούν με μοναδική έγνοια... πώς θα πατάξουν τους «παράνομους» εργοδότες! Και τα λένε αυτά χωρίς ίχνος ντροπής, τη στιγμή που στη Βουλή προωθείται για ψήφιση ακόμα ένα νομοσχέδιο, με το οποίο εξαλείφεται κάθε έννοια συλλογικής προστασίας των εργαζομένων, είτε με τον ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων, είτε με το παραπέρα χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης. Δεν χρειάζεται επίσης να σημειώσουμε ότι η «αποτελεσματική λειτουργία του ΣΕΠΕ», που διαφημίζει η κυβέρνηση, πέρα από τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές και μέσα, οι οποίες είναι διαχρονικές με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, δεν «γράφεται» σε «λευκό χαρτί», αλλά καθορίζεται κυρίως από το περιεχόμενο και την κατεύθυνση που έχουν κάθε φορά οι νόμοι και οι συγκεκριμένες εργασιακές σχέσεις που προκύπτουν απ' αυτούς. Οταν λοιπόν το λεγόμενο «εργατικό δίκαιο» έχει γίνει «φύλλο και φτερό», με χιλιάδες νόμους κομμένους και ραμμένους στα συμφέροντα της εργοδοσίας, για ποια «τήρηση της νομιμότητας» στην αγορά εργασίας μιλάει η κυβέρνηση, όταν αυτή ταυτίζεται με το «δικαίωμα» των επιχειρήσεων να κάνουν ό,τι θέλουν;