Πανηγυρίζει η «Αυγή» για τη μεγάλη «αριστερή» στροφή και πάλι στη Λατινική Αμερική. Αφορμή η εκλογή στην προεδρία της Αργεντινής του περονιστή Φερνάντες, έναντι του «νεοφιλελεύθερου» Μάκρι, ή στην Ουρουγουάη του σοσιαλδημοκράτη Μαρτίνες, που πάει στον δεύτερο γύρο ενάντια στον «δεξιό» υποψήφιο. «Παλιά του τέχνη κόσκινο» του ΣΥΡΙΖΑ να αποθεώνει τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και τον λεγόμενο «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», που όμως έχει κριθεί όλα αυτά τα χρόνια και αποδείχτηκε ότι, πέρα από κάποια υποτυπώδη μέτρα για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βελτίωση της ζωής του λαού, πόσο μάλλον να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, σε χώρες με μεγάλο πλούτο, τον οποίο συνεχίζουν να λυμαίνονται για τα κέρδη τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί σκόπιμα να θολώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για να ενισχύσει αυταπάτες ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» στο πλαίσιο της διαχείρισης του καπιταλισμού, αλλά και για να τονώσει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στη χώρα μας, αναπαράγοντας ψευτοδιλήμματα όπως «πρόοδος - συντήρηση», «νεοφιλελευθερισμός - αριστερά», μέσα από το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής. Το γεγονός όμως ότι ο λαός είδε με τα μάτια του και στην Ελλάδα την ...«αριστερή κυβερνητική στροφή», κάνει πιο δύσκολο σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ να ψαρέψει στα θολά νερά της ψευτοαντιπαράθεσης για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα.