Χτες, ο Σ. Κόκκαλης, μιλώντας στη γενική συνέλευση των μετόχων των INTRACOM και INTRASOFT, που ενέκριναν το σχέδιο συγχώνευσής τους, δήλωσε ότι «μια συνεργασία ή σύμπραξη με τον ΟΤΕ ή άλλη βιομηχανία του κλάδου των τηλεπικοινωνιών θα δημιουργήσει μια ισχυρότερη παρουσία της Ελλάδας και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τόσο την κυβέρνηση όσο και την αντιπολίτευση».

Περίπου περιέγραψε τι εννοεί: «Υπάρχουν συγχωνεύσεις που έχουν θετικό αντίκτυπο και άλλες που γίνονται για χρηματιστηριακούς λόγους. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχουν και λειτουργικά οφέλη». Χρησιμοποίησε δε τον όρο «συμπληρωματικότητα».

Μίλησε και για μειονεκτήματα των ελληνικών επιχειρήσεων στον ανταγωνισμό με τις εταιρίες των υπολοίπων χωρών-μελών της ΕΕ. Οπερ μεταφράζεται ότι στην INTRACOM πιθανά φοβούνται ότι δε θα αντεπεξέλθουν του ανταγωνισμού, που αναμένεται να οξυνθεί το επόμενο διάστημα ανάμεσα στα διεθνικά μονοπώλια. Γι' αυτό, όπως όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, αναζητά το «σωσίβιο» του κράτους, που θα εγγυηθεί για να «κλείσουν» δουλιές και θα βάλει τα μεγάλα του κεφάλαια για να γίνουν επενδύσεις.

Θυμίζουμε ότι πρόσφατα, με αφορμή τη συγχώνευση Εθνικής Τράπεζας - ALPHA, επανακυκλοφόρησαν παλαιότερα σενάρια περί «συγχώνευσης» των ΟΤΕ - INTRACOM. Στελέχη τους διαχέανε απόψεις περί της «συμπληρωματικότητας» των δύο εταιριών και ανάλογων κινήσεων που γίνονται στο εξωτερικό.

Επομένως, διαμορφώνεται η εξής κατάσταση: Τα προηγούμενα χρόνια, ο Κόκκαλης - όπως και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες - εκμεταλλευόμενος την πολιτική των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιγαντώθηκε. Εγινε προνομιακός προμηθευτής υλικού του ΟΤΕ σε Ελλάδα και εξωτερικό (π.χ., στη θυγατρική του στη Ρουμανία «Romtelekom»). Εφτασε στο σημείο πέρυσι να στέλνει επιστολή «διαμαρτυρίας» στη διοίκηση του ΟΤΕ επειδή αποφάσισε να περικόψει προμήθειες που είχαν συμφωνήσει. Εστησε δε μαζί με τον ΟΤΕ εταιρία, την HELLASCOM - OTE 50%, INTRACOM 15% - που παρουσιάζει επικερδείς δραστηριότητες στο εξωτερικό και ετοιμάζεται για είσοδο και στην ελληνική αγορά.

Πήρε και παίρνει γενικά δουλιές του δημοσίου (π.χ., πρόσφατα τη μηχανογράφηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, έργο ύψους 2,5 δισ. δρχ.). Τώρα επιχειρεί το επόμενο βήμα. Οπως στα ΕΛΤΑ, που μαζί με τον Χρ. Λαμπράκη και τη γαλλική «Le Post» επιχειρεί να αποκτήσει μετοχικό μερίδιο στην επιχείρηση και κατ' επέκταση στον πλούτο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, με το οποίο τα ΕΛΤΑ συνεργάζονται, έτσι προσπαθεί να βάλει μόνιμα «χέρι» και στον ΟΤΕ.

Και πέρα από τα 10 εκατομμύρια Ελληνες καταναλωτές σταθερής τηλεφωνίας στο εσωτερικό, να εκμεταλλευτεί την παρουσία του ΟΤΕ σε χώρες της Βαλκανικής, της πρώην ΕΣΣΔ, της Μέσης Ανατολής, όπου δραστηριοποιείται μέσω θυγατρικών του ο Οργανισμός. Να ισχυροποιήσει τη συνεργασία τους όχι μόνο με τη μητρική, αλλά και τις θυγατρικές που και ο Κόκκαλης έχει αναπτύξει στις ίδιες ακριβώς περιοχές.

Μπορεί να εννοεί ανταλλαγή μετοχών, στήσιμο τρίτης εταιρίας, απόκτηση από την INTRACOM σημαντικού μετοχικού μεριδίου του ΟΤΕ, εξαγορά της INTRACOM από τον ΟΤΕ ή ό,τι άλλο, που σε κάθε περίπτωση εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ιδιώτη.

Επιπλέον, ζητά διακομματική συναίνεση προκειμένου να γίνει αυτό. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πέρα από την πολιτική ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, που πιστά εφαρμόζουν όλα αυτά τα χρόνια, να ασχοληθούν ειδικά με την περίπτωσή του ικανοποιώντας με κάποια κεντρική πολιτική συμφωνία - όπως κι αν εκφραστεί - τις βουλές του.

Χτες ο υπουργός Μεταφορών-Επικοινωνιών δήλωσε ότι «δεν υπάρχει καμία τέτοια σκέψη». Ωστόσο, η πολιτική τους, πολιτική απαξίωσης του δημόσιου τομέα, ενίσχυσης ποικιλότροπα των μεγαλοεπιχειρηματιών και παράδοσης σπουδαίων πλουτοπαραγωγικών επιχειρήσεων στα χέρια τους, δείχνει ότι τέτοιο ζήτημα έχει τεθεί εδώ και χρόνια. Οι δε μεγαλοκαρχαρίες, αποθρασυμένοι πλέον, το θέτουν και επιτακτικά.

• Αντίθετη με ενδεχόμενη συγχώνευση των δύο επιχειρήσεων εμφανίστηκε - στα λόγια - η ηγεσία της ΝΔ. Σε δήλωση του εκπροσώπου Τύπου, Θ. Ρουσόπουλου, τονίζεται ότι η συζητούμενη συγχώνευση «της πλέον κερδοφόρας ελληνικής δημόσιας επιχείρησης, του ΟΤΕ, με τον προνομιακό προμηθευτή της αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Αντιβαίνει στις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, του ανταγωνισμού και της διαφάνειας. Πώς είναι δυνατόν να παραδοθεί - και επίσημα - ο ΟΤΕ, οι εγχώριες και οι διεθνείς επενδύσεις του, στη στρατηγική και στις επιχειρηματικές φιλοδοξίες του οποιουδήποτε ιδιώτη επιχειρηματία;».