Ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κάτω από την πίεση των δημοσκοπήσεων που έδειχναν την κατρακύλα χωρίς επιστροφή της σοσιαλφιλελεύθερης κυβέρνησης, είχε σαν αποτέλεσμα μια σειρά από εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς να βρεθούν εκτός, για να δοθούν θέσεις σ' αυτούς που θεωρητικά θα πρέπει να τραβήξουν κουπί στις επερχόμενες εκλογές, με στόχο να κρατηθούν στην πολυπόθητη εξουσία και όσα αυτή τους συνεισφέρει. Ετσι οι κεντροαριστεροί εταίροι της Αριστεράς, της Προόδου και της Οικολογίας απώλεσαν θέσεις και μερσεντές πριν καλά-καλά τις γευτούν κι ένας-ένας ασκεί την κριτική του για όσα δεν έγιναν ή θα έπρεπε να γίνουν με επιχειρήματα που θα απέφευγαν και μαθητές του δημοτικού. Η αρχή έγινε από τον τ. υπουργό Δικαιοσύνης μέσω του Συγκροτήματος που εξακολουθεί να αποτελεί την κολυμβήθρα του «εκσυγχρονισμού». Η συνέχεια δόθηκε από τον τ. Υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Ευθυμιόπουλο, από το Συγκρότημα Αλαφούζου. Μια μεταγραφή που εμφανίστηκε ως η πράσινη συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ και διαφημίστηκε δεόντως από τους ντελάληδες της διαπλοκής.

«Το περιβάλλον δεν αποτελεί προς το παρόν κατηγορία ύψιστης προτεραιότητας στη χώρα μας και χρειάζεται πολύς δρόμος για να καμφθούν κοινωνικές και συντεχνιακές αντιλήψεις και οργανωμένα συμφέροντα». Κάπως έτσι ξεκινά στη συνέντευξή του ο τέως. Ενα ερώτημα που δημιουργείται στον μέσο αναγνώστη είναι πώς αυτό που το γνωρίζει κι ο τελευταίος πολίτης της χώρας το ανακάλυψε εκείνος ως ειδικός και με μακρά και έντονη παρουσία στον οικολογικό χώρο ύστερα από ενάμιση χρόνο υπουργική θητεία; Τα έργα και οι μέρες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από την κατάληψη της εξουσίας το ...σωτήριο έτος 1981 και μετά, μόνο οικολογικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις γενιές αυθαιρέτων, που εξακολουθούν να νομιμοποιούνται προς άγραν ψήφων εντός δασικών εκτάσεων που έκαψαν για να τα οικοπεδοποιήσουν τα «δικά τους» μη προνομιούχα παιδιά; Τις επεκτάσεις των βιομηχανιών στο Λεκανοπέδιο. Τη μονοσήμαντη πολιτική υπέρ του ΙΧ, παρά την υφιστάμενη ατμοσφαιρική ρύπανση; Την ουσιαστική διάλυση του τρένου; Τη σαφή αντίθεση και ουσιαστικά πολεμική ενάντια στο τραμ; Το στρεβλό αγροτικό μοντέλο και τις συνεχιζόμενες τρικλοποδιές στις βιολογικές καλλιέργειες; Την παραχώρηση των ακτών στους ξενοδόχους; Τη χωρίς όρους και όρια θαλάσσια ρύπανση κτλ. κτλ.

Ο κ. Ευθυμιόπουλος, όμως, έκανε ακόμα μια «σημαντική» αποκάλυψη λέγοντας ότι «ο Κ. Λαλιώτης είχε ένα τεράστιο πεδίο αρμοδιοτήτων, που προφανώς είχε διαμορφώσει ένα σύστημα προτεραιοτήτων και αξιών κυρίως γύρω από τα μεγάλα και δημόσια έργα. Θα έλεγα ότι το περιβάλλον δεν ήταν ποτέ το κύριο αντικείμενο του κ. υπουργού». Χωρίς να διαφωνήσουμε στο παραμικρό θα συμπληρώναμε ότι το περιβάλλον κ. Ευθυμιόπουλε ποτέ δεν είχε ενδιαφέρον από την παράταξη που υπηρετήσατε με αποκορύφωμα τα συνταγματικά εκτρώματα, που προέκυψαν διά χειρός Βενιζέλου και η τότε αντίδρασή σας ήταν από χλιαρή ως ανύπαρκτη. Δε σας είδαμε να τον καταγγέλλετε, ούτε κοντά στους διαδηλωτές πρώην συντρόφους σας που τους γυρίσατε την πλάτη για να μη δυσαρεστήσετε τους νέους συναγωνιστές (sic) σας. Αλλά και τα δημόσια έργα του προϊσταμένου σας δεν είδαμε να τα κριτικάρετε. Το αντίθετο, μάλιστα. Τα επικροτήσατε και τα χειροκροτήσατε με θέρμη. Αεροδρόμιο στα Σπάτα, μετρό, όπως και τα Ολυμπιακά έργα. Αρα προς τι η απογοήτευση και η πικρία σας;

Ο οικολόγος - τεχνοκράτης, σύμφωνα με το χαρακτηρισμό της εφημερίδας, επισημαίνει ότι «το σύστημα της Ελλάδας είναι αυστηρώς υπουργικό, άρα τον κύριο λόγο της χάραξης της πολιτικής τον έχουν οι υπουργοί». Το πολιτικό μας σύστημα, φίλε Ηλία, είναι πρωθυπουργικό και το γνωρίζεις άριστα. Ο ίδιος ομολογείς, ότι η επιλογή σου ανήκε αποκλειστικά στον πρωθυπουργό κι όχι στον κ. Κώστα Λαλιώτη. Ενα το κρατούμενο. Ετσι, oi βασικές γραμμές της ασκούμενης πολιτικής ανήκουν στον Κώστα (τον Σημίτη κι όχι τον Λαλιώτη). Αρα, το να αφήνεις στο απυρόβλητο τον πρωθυπουργό είναι αφελές για να μην πούμε (που θα μπορούσαμε να πούμε) εκ του πονηρού. Ομως, εκτός από πρωθυπουργικό είναικαι καπιταλιστικό κι από κει, κι όχι από τον εκάστοτε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, ξεκινούν τα προβλήματα και οι δυσμορφίες. Η κατάντια σε κουρελόχαρτο του Ρυθμιστικού Αθήνας ή η μη δημιουργία του νομοθετημένου Ενιαίου Φορέα Περιβάλλοντος κτλ. εκεί οφείλονται. Δηλαδή, τι περίμενες από το ΠΑΣΟΚ; Να τα βάλει μ' αυτούς που το στήριξαν και το κρατούν στη διακυβέρνηση; Τουλάχιστον, χτεσινός εσύ δεν είσαι. Οσο για τα «οργανωμένα συμφέροντα» που λες, στο στρατόπεδό σας ανήκουν, όπως και οι «συντεχνίες» που κατήγγειλες, χωρίς να τις ονομάσεις βέβαια. Πριν από πολλά χρόνια ο Σαββόπουλος, πριν ενδυθεί κι αυτός το μανδύα του εκσυγχρονισμού έγραφε: «Κι έρχεται η στιγμή που θα αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις». Κι εσύ, φίλε Ηλία, αποφάσισες. Προς τι, λοιπόν, η πικρία και οι συνεντεύξεις; Εκτός κι αν έχεις υιοθετήσει τη λογική «κουβέντα να γίνεται». Ομως, είναι άνευ περιεχομένου και ουσίας. Οι διαφωνίες σου, όπως και των λοιπών συνοδοιπόρων σου είναι επί της διαδικασίας κι όχι επί της ουσίας.