«Λιτανεία» γράφει ο ένας, «να καταργηθεί» ζητάει έμμεσα ο άλλος, «μια ολιγάνθρωπη» διαμαρτυρία βλέπει ο τρίτος, γυρνώντας πίσω στα γεγονότα του 1973. Αυτά ήταν μερικά απ' όσα γράφτηκαν τις προηγούμενες μέρες με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου. Βέβαια, οι χιλιάδες λαού που διαδήλωσαν την Κυριακή, ο παλμός και η μαχητικότητα των συγκεντρώσεων μόνο λιτανεία δεν θύμιζαν. Ούτε επαληθεύτηκαν βέβαια οι μύχιοι πόθοι κάποιων να ξεμπερδεύουν με την επέτειο του ξεσηκωμού, όχι σαν ανάμνηση του παρελθόντος, αλλά σαν υπενθύμιση στο παρόν και στο μέλλον ότι τα συνθήματα του Πολυτεχνείου και τα αιτήματά του έμειναν ανεκπλήρωτα, καθιστώντας σήμερα αναγκαίο το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και την ελληνική εμπλοκή, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που πάει χέρι χέρι με την ένταση της καταστολής. Αυτά τα επίκαιρα μηνύματα του Πολυτεχνείου ενοχλούν και «ερεθίζουν» τους κάθε είδους μηχανισμούς συκοφάντησης και απαξίωσης, που βρίσκουν άπειρο χρόνο στα «δελτία των 8» και στις αναλύσεις των αστικών γραφίδων. Την απάντηση την πήραν από τη μαζικότητα του τριήμερου γιορτασμού και της αντιιμπεριαλιστικής συγκέντρωσης, από τους χιλιάδες λαού και νεολαίας που πορεύτηκαν στην αμερικάνικη πρεσβεία με τις σημαίες του ΚΚΕ.