Σε πολυσύνθετο παζλ για πολλούς παίκτες εξελίσσεται η κατάσταση στη Λιβύη, όπως έχει διαμορφωθεί μετά από την αμερικανοΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση του 2011, που ανέτρεψε το καθεστώς Καντάφι, όπου η Ελλάδα προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης συμμετείχε ενεργά, με πιο χαρακτηριστικό τον κομβικό ρόλο της αεροναυτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη. Οι συγκρούσεις έχουν κορυφωθεί από τις 4/4 από τον λεγόμενο «Λιβυκό Εθνικό Στρατό» του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ (πρώην αξιωματικού του Καντάφι, μετέπειτα πράκτορα της CΙΑ) με στόχο την πρωτεύουσα Τρίπολη, όπου έχει στηθεί η λεγόμενη «Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας» του Φαγιέζ Σάρατζ, που στηρίζουν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Γαλλία και η Ιταλία, και αναγνωρίζεται διεθνώς. Τα δύο μνημόνια κατανόησης Λιβύης - Τουρκίας (για τις θαλάσσιες ζώνες και τη στρατιωτική συνεργασία) περιπλέκουν περαιτέρω την κατάσταση. Το διακύβευμα εξακολουθεί να είναι αυτό που ήταν αρχικά, ο έλεγχος του τεράστιου ενεργειακού πλούτου της χώρας, όπου εξελίσσεται ένας σφοδρός ανταγωνισμός μονοπωλιακών ομίλων και καπιταλιστικών κρατών.

Παράλληλα με τις στρατιωτικές συγκρούσεις συνεχίζονται και οι διπλωματικές διαβουλεύσεις και το παζάρι μέσω ΟΗΕ και όχι μόνο, καθώς και προετοιμαζόμενες διεθνείς συναντήσεις σε Βερολίνο και Γενεύη. Η αναμενόμενη στάση απόρριψης της συμφωνίας Λιβύης - Τουρκίας από τον Χάφταρ, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση Σάρατζ δεν είχε δικαιοδοσία να υπογράψει και ότι «η συμφωνία θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της περιοχής», εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο και την επιδίωξή του να πάρει αυτός το πάνω χέρι στην εξουσία στη Λιβύη. Αλλωστε, στο Τομπρούκ εδρεύει και το λεγόμενο Εθνικό κοινοβούλιο, που συνεργάζεται με το στρατό του Χάφταρ.

Οι πρόσφατες πληροφορίες της «Libya Observer», ότι Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Αίγυπτος σχεδιάζουν να θέσουν ζήτημα άρσης της αναγνώρισης της λιβυκής «Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας» σε Αραβικό Σύνδεσμο και Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης, είναι επίσης μέρος του παζλ.

Η πλευρά του Σάρατζ, που «χτίζει» και αυτή τις δικές της συμμαχίες, είναι χαρακτηριστικό ότι εξοπλίζεται με όπλα και τηλεκατευθυνόμενα μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά και αναγνωριστικά από την Τουρκία, τύπου Bayraktar ΤΒ2 (που παράγει «συμπτωματικά» η οικογενειακή επιχείρηση του Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ, γαμπρού του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν). Επίσης, μετά τις αντιδράσεις για τα μνημόνια με την Τουρκία δήλωσε ότι συλλέγει «στοιχεία» για τη δράση της ρωσικής εταιρείας μισθοφόρων «Βάγκνερ», που συνδράμουν τον Χάφταρ.

Ενδεικτικό επίσης είναι ότι υπάρχουν δύο λεγόμενες Κεντρικές Τράπεζες Λιβύης. Μία που εδρεύει στην Τρίπολη και είναι αποδέκτης σημαντικών κερδών που εισέρχονται στη χώρα από τις εξαγωγές πετρελαίου και καταβάλλει τη μισθοδοσία ενόπλων και δημοσίων υπαλλήλων που στηρίζουν τον Σάρατζ, και μία άλλη που συνεργάζεται με τις δυνάμεις του στρατού του Χ. Χάφταρ και εδρεύει στη βορειοανατολική πόλη Μπάιντα. Επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι υπάρχουν και άλλες τοπικές διοικήσεις φυλάρχων κ.λπ., που έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Ταυτόχρονα, ειδικά στη Βεγγάζη υπάρχει, όπως φαίνεται, και παρέμβαση ελληνικών επιχειρήσεων, που διεκδικούν μερίδιο στα συμβόλαια ανοικοδόμησης της χώρας.