Η απόφαση του Λίβυου στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ (που υποστηρίζεται εμμέσως από Γαλλία, Ρωσία, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.ά.) να απορρίψει τη ρωσο-τουρκική έκκληση για παύση πυρός έως τις 12 Γενάρη απέναντι στις ένοπλες δυνάμεις του Λίβυου δοτού πρωθυπουργού Φαγιέζ Σάρατζ, αποκαλύπτει την προσπάθειά του να κεφαλοποιήσει πολιτικά, εάν τα καταφέρει, τις επιτυχίες στα πεδία των συγκρούσεων. Η επιλογή αυτή γίνεται έπειτα από την πρόσφατη ανάκτηση του ελέγχου της Σύρτης (γενέτειρας του πρώην Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι) χάρη στη συνεργασία ακραίων ισλαμιστών Σαλαφιστών με τον λεγόμενο «Λιβυκό Εθνικό Στρατό» (LNA) του στρατηγού. Η πιθανότητα ανάκτησης ελέγχου και της παρακείμενης, στρατηγικής πόλης Μισράτα (περίπου 260 χλμ. από την πρωτεύουσα Τρίπολη), που είναι ιδιαίτερα σημαντική για την πολιτική επιβίωση του αντιπάλου του, πρωθυπουργού Φ. Σάρατζ, ενθαρρύνει την άκαμπτη στάση του στρατηγού, που έχει κηρύξει «ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ) στον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, εξαιτίας της απόφασης του τελευταίου να αναπτύξει στις αρχές της βδομάδας τουρκικά στρατεύματα με στόχο τη στήριξη της κυβέρνησης Σάρατζ.

Από την άλλη, το σχέδιο Ερντογάν για στρατιωτική στήριξη του Φ. Σάρατζ φαίνεται πως δεν ξετυλίγεται αναίμακτα. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τούρκου Προέδρου πως οι Τούρκοι στρατιώτες (που αναπτύχθηκαν πριν μερικές μέρες στη Λιβύη) δεν θα συμμετάσχουν άμεσα σε ένοπλες συγκρούσεις, την Παρασκευή ανακοινώθηκε πως σκοτώθηκαν τρεις εξ αυτών, εντός και πέριξ της πόλης Μισράτα. Στις ίδιες σφοδρές συγκρούσεις αναφέρθηκε επίσης πως τραυματίστηκαν άλλοι έξι Τούρκοι στρατιώτες από πυρά των δυνάμεων του LNA.

Εντούτοις, την ίδια στιγμή ενισχύονται οι διπλωματικές ζυμώσεις σε Ρώμη, Βρυξέλλες, Αλγέρι και Τύνιδα. Οι διαδοχικές συναντήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΕΕ (π.χ. πρόεδρος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Ζ. Μπορέλ κ.ά.) με τον Σάρατζ στα μέσα της βδομάδας, αλλά και του Ιταλού πρωθυπουργού Τζ. Κόντε με τον Λίβυο στρατηγό Χ. Χάφταρ πραγματοποιούνται με φόντο τις προσπάθειες του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών για Διεθνή Διάσκεψη στο Βερολίνο με στόχο την υποτιθέμενη εξεύρεση πολιτικής λύσης στη Λιβύη.

Το εγχείρημα αυτό στη σημερινή περίοδο κλιμάκωσης των ανταγωνισμών σε όλα τα επίπεδα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Το σίγουρο είναι ότι και να επιτύχει, θα πρόκειται για έναν προσωρινό συμβιβασμό, που θα οδηγήσει σε νέο γύρο αντιπαράθεσης με διακύβευμα τον τεράστιο πλούτο της χώρας. Και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν πρόκειται να αλλάξει όσο συνεχίζεται η εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων, που κάνουν κουμάντο διά εκπροσώπων τους, στην πολιτική και την οικονομία.