«Γκρέτα Τούνμπεργκ εναντίον Τραμπ» ήταν ο τίτλος που συνόδευε τα περισσότερα χτεσινά θέματα σχετικά με τη Σύνοδο του Νταβός. Κι αν διάβαζε κανείς τις ανταποκρίσεις, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι όλο αυτό το πανηγύρι στις ελβετικές Αλπεις στήθηκε για να αναμετρηθεί ο Δαυίδ με τον Γολιάθ στην «αρένα» της κλιματικής αλλαγής, με τον δεύτερο να κερδίζει τις εντυπώσεις για το θάρρος και την αφοσίωσή του στη σωτηρία του περιβάλλοντος. Μόνο που το Νταβός δεν είναι σκηνή για παραστάσεις, όσο κι αν σε πολλές από τις εκδηλώσεις του κυριαρχούν οι θεατρινισμοί και η υποκριτική των «υψηλών προσκεκλημένων». Η Σύνοδος του Νταβός είναι ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους, καπιταλιστικά κράτη, ιμπεριαλιστικά κέντρα και οργανισμούς, μεταξύ άλλων και στα ζητήματα της «πράσινης ανάπτυξης», πίσω από τα οποία στοιχίζονται μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα και γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, προωθώντας ο καθένας τη δική του ατζέντα. Και όπως αποδεικνύεται, δεν διστάζουν να αξιοποιήσουν ακόμα και την υπαρκτή επίδραση που έχει στο περιβάλλον και στο κλίμα το κυνήγι του κέρδους από τα μονοπώλια, για να υποδείξουν νέα, πιο «πράσινα» πεδία επενδύσεων και κερδοφορίας, που καμιά σχέση δεν έχουν με την ανάγκη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων να ζουν και να εργάζονται με καλύτερους όρους, σε έναν καθαρότερο, πιο ασφαλή και ομορφότερο κόσμο.