Το ΠΔΠ του 2021-2027 θα αποτελέσει τον πλέον αντιδραστικό και αντιλαϊκό προϋπολογισμό της ΕΕ, αφού συνδέεται άμεσα με την υπηρέτηση του νέου στρατηγικού σχεδίου του κεφαλαίου που βαφτίστηκε «Πράσινη Συμφωνία» (Green Deal). Με βάση αυτή, κινητήριοι άξονες της πολιτικής των μονοπωλίων, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στους ομίλους είναι η «πράσινη οικονομία», η ψηφιακή αγορά, η τεχνητή νοημοσύνη, η έρευνα, η καινοτομία, οι «πράσινες» τεχνολογίες στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός θα επιφέρει οδυνηρές συνέπειες στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με δεκάδες χιλιάδες εργάτες πεταμένους στην ανεργία, ισχυρά πλήγματα στους αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς επαγγελματίες και αγρότες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα σχέδια «απολιγνιτοποίησης» στην Ελλάδα, που θα πετάξουν 5.000 εργαζόμενους σε Δυτ. Μακεδονία και Μεγαλόπολη στην ανεργία, χωρίς να υπολογίζονται τα μικρομάγαζα και οι αυτοαπασχολούμενοι. Το δε «Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης», που διαφημίζουν κυβέρνηση ΝΔ και ΕΕ, προικοδοτεί μόνο τη «μετάβαση» των επιχειρηματικών ομίλων, με περαιτέρω προνόμια, όπως θέσπιση ειδικών φορολογικών ζωνών και κινήτρων. Για τους εργαζόμενους προορίζονται τα «προγράμματα» κοροϊδίας, όπως «συμβουλές για ανεύρεση εργασίας», «σεμινάρια», μέχρι και «προγράμματα ψυχολογικής στήριξης των ανέργων».

Στο πλαίσιο των προωθούμενων αστικών συμβιβασμών, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του προϋπολογισμού της ΕΕ, πέφτουν διάφορες προτάσεις για πρόσθετους «ίδιους πόρους» της ΕΕ, όπως ο φόρος για τα μη «ανακυκλούμενα πλαστικά» ή ο «φόρος άνθρακα», φόροι δηλαδή που θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τα λαϊκά νοικοκυριά, όπως έγινε και με το «φόρο της πλαστικής σακούλας».

Για να καταδειχτούν ο ταξικός χαρακτήρας και ο στρατηγικός προσανατολισμός των κονδυλίων του ΠΔΠ 2021-2027 (και των προηγούμενων) στην ενίσχυση των ομίλων, αρκεί μια ματιά στα κεφάλαιά του και την κατανομή τους (με βάση την πρόταση της Επιτροπής και της φινλανδικής προεδρίας ως οδηγό):

Υψους περίπου 152 δισ. ευρώ. Εδώ υπάγονται όλα τα προγράμματα ενίσχυσης των ομίλων: «Ορίζων Ευρώπη», που υποτάσσει την έρευνα και την καινοτομία στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων σε νέα κερδοφόρα πεδία, διασύνδεση πανεπιστημίων, ερευνητικών κέντρων και επιχειρήσεων. InvestEU («Επενδύστε στην ΕΕ»), ταμείο μόχλευσης ευρωενωσιακού και κρατικού χρήματος σε τομείς «με ρίσκο» για το κεφάλαιο, ώστε να επενδύσει με εγγυημένο κέρδος. Διευκόλυνση «Συνδέοντας την Ευρώπη», χρηματοδότηση υποδομών διασύνδεσης μεταφορικών, ενεργειακών και τηλεπικοινωνιακών υποδομών, που υπηρετούν τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Πρόγραμμα «Ψηφιακή Ευρώπη» για την ενίσχυση των αντίστοιχων ομίλων. Ταμείο για «Σύγκλιση και Ανταγωνιστικότητα», που θα χρηματοδοτεί όλες εκείνες τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που ενισχύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων.

Περίπου 374 δισ. ευρώ. Από το συνολικό ποσό τα 313 δισ. ευρώ κατευθύνονται στο κεφάλαιο «Επενδύσεις για θέσεις εργασίας και ανάπτυξη». Πρόκειται για τα λεγόμενα «Ταμεία συνοχής», που πιο ανοιχτά από κάθε άλλη φορά προκρίνουν ως χρηματοδοτούμενα έργα αυτά που αποφέρουν «προστιθέμενη αξία», δηλαδή κέρδη στους ομίλους. Εργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας δεν θεωρούνται «επιλέξιμα» από την ΕΕ, αφού με βάση τη δηλωμένη πια «αρχή» της σχέσης «κόστους - κέρδους» δεν συμβάλλουν στην «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων που τα αναλαμβάνουν. Το λεγόμενο «Ταμείο Αλληλεγγύης» της ΕΕ, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει κυνικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αλλεπάλληλες Ερωτήσεις της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, δεν αποζημιώνει τους ιδιώτες, δηλαδή τους πληγέντες εργαζόμενους, αλλά μόνο έργα που αναλαμβάνουν οι επιχειρηματίες εργολάβοι.

Περίπου 346,5 δισ. ευρώ, από τα οποία πάνω από 102 δισ. ευρώ προορίζονται για τον λεγόμενο δεύτερο πυλώνα της ΚΑΠ, δηλαδή την «αγροτική επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα» και τις «δράσεις για το κλίμα», δηλαδή αποκλειστικά στις μεγάλες αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις και όσες συνδέονται με τις παραπάνω δραστηριότητες. Οποιες άμεσες ενισχύσεις απέμειναν για τη φτωχή και μικρή αγροτιά, θα εξαϋλωθούν, αφού προϋπόθεσή τους είναι επιπλέον η εφαρμογή απ' αυτούς «δράσεων υπέρ του περιβάλλοντος», με όρους και «προδιαγραφές» απραγματοποίητες από τους μικρούς αγρότες, ώστε τα κονδύλια να ανακατανέμονται στον «δεύτερο πυλώνα» της «αγροτικής επιχειρηματικότητας».

Περίπου 24 δισ. ευρώ, από τα οποία πάνω από 11,5 δισ. ευρώ προορίζονται για το Ταμείο Διαχείρισης Συνόρων και την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής - Συνοριοφυλακής. Δηλαδή για να χρηματοδοτούν πλωτά φράγματα θανάτου ή για τις αποβάσεις ΜΑΤ και δυνάμεων καταστολής, όπως αυτές που έστειλε σαν δυνάμεις κατοχής στα νησιά του Β. Αιγαίου η κυβέρνηση της ΝΔ, για να καταστείλει την εξέγερση των νησιωτών ενάντια στα σχέδια να μετατραπούν τα νησιά σε φυλακές της ΕΕ, σε εφαρμογή της απαράδεκτης Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που φέρει την υπογραφή και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ, που εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, αποκλείοντας τη μετάβαση στις χώρες προορισμού τους.

Περίπου 14,7 δισ. ευρώ, εκ των οποίων πάνω από 6 δισ. ευρώ για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας της ΕΕ για την ενίσχυση των ομίλων της πολεμικής βιομηχανίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ και με στόχο τον περιορισμό της προμήθειας εξοπλισμών από ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα. Επιπρόσθετα 2,5 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της «κινητικότητας» των στρατιωτικών δυνάμεων της ΕΕ για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της σε κάθε περιοχή του πλανήτη.

Περίπου 103 δισ. ευρώ, για ενίσχυση των στρατιωτικών - πολιτικών επεμβάσεων της ΕΕ μέσω αποστολών της λεγόμενης «Κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας», διάφορα ταμεία χρηματοδότησης ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όπως του «Χρηματοδοτικού Μέσου για τη Δημοκρατία» και του νέου ιδιαίτερα επικίνδυνου εργαλείου της ΕΕ, με την ψευδεπίγραφη επωνυμία «Ευρωπαϊκό Μέσο για την Ειρήνη».

Περίπου 73 δισ. ευρώ, για τη λειτουργία όλων των απαραίτητων υποδομών που θα υλοποιούν όλα τα παραπάνω.

Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται σκληρές αντιπαραθέσεις των αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών, καθώς και των αστικών κομμάτων τους στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας και για το νέο ΠΔΠ 2021-2027, με επίδικο την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων που εκπροσωπούν. Οι αντιπαραθέσεις οξύνονται από την αποχώρηση της Βρετανίας (Brexit), αλλά και τις αστικές ανησυχίες για νέα καπιταλιστική κρίση, που επιτείνονται και από τις πιθανές επιδράσεις της επιδημίας του κορονοϊού στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία.

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις 20/2/2020 έληξε χωρίς συμφωνία. Η πρόταση του προέδρου του ΕΣ, Charles Michel, για το ύψος του ΠΔΠ στο 1,074% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος (ΑΕΕ) της ΕΕ δεν στάθηκε ικανή να γεφυρώσει τις αντιθέσεις. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που παρουσιάζουν τα αστικά ΜΜΕ, με όρους ...ψυχολογίας, ανάμεσα σε «τσιγκούνηδες» και «ανοιχτοχέρηδες».

Ολλανδία, Αυστρία, Δανία και Σουηδία ζητούν προϋπολογισμό στο 1% του ΑΕΕ (περίπου 1 τρισ. ευρώ) και να μη μειωθούν οι επιστροφές (μειώσεις) που λαμβάνουν από τον προϋπολογισμό. Η Γερμανία, αν και συμπλέει με τις παραπάνω κυβερνήσεις, κινείται ευέλικτα και περιμένει το β' εξάμηνο του 2020, οπότε και θα έχει την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ. Οι παραπάνω χώρες θέλουν να κρατήσουν δημοσιονομικό χώρο για τη στήριξη των δικών τους μονοπωλίων.

Γαλλία και Ιταλία παρεμβαίνουν για τη διαμόρφωση όρων που θα υπηρετούν το στόχο της αύξησης του ύψους του ΠΔΠ με κατεύθυνση ικανοποίησης των αναγκών των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων. Η δε Γαλλία μετά και την αποχώρηση της Βρετανίας σπεύδει να καλύψει τον «κενό χώρο» σε μια σειρά κλάδους, ιδίως της πολεμικής βιομηχανίας.

Οι λεγόμενοι «φίλοι της συνοχής», κυρίως χώρες Κεντρικής, Νότιας, Ανατολικής Ευρώπης, χώρες με μικρότερο ΑΕΠ (Πολωνία, Ουγγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία κ.ά.), επιδιώκουν την αύξηση του ύψους του ΠΔΠ για την ενίσχυση των δικών τους ομίλων από ευρωενωσιακά κονδύλια.

Διακριτή παρουσία σε μια σειρά ζητήματα διατηρεί το μπλοκ των χωρών του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) με έμφαση στο Προσφυγικό και τα κονδύλια της ΚΑΠ, χωρίς να λείπουν διαφοροποιήσεις και μεταξύ τους. Οι ομαδοποιήσεις αυτές, οι πρόσκαιρες συμμαχίες και ανταγωνισμοί δεν περιορίζονται μόνο στον προϋπολογισμό και χαρακτηρίζουν κάθε διακρατική ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αν και τυπικά ανήκει στο μπλοκ «της συνοχής», επιδιώκει να παίξει σε πολλά «ταμπλό», υπηρετώντας τις επιδιώξεις της ελληνικής στάσης για αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, διεκδικώντας πάντως περισσότερα κονδύλια. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοπροβάλλεται ως ικανότερος διαπραγματευτής που μπορεί να αποσπάσει περισσότερα ανταλλάγματα για την αστική τάξη.

Το Ευρωκοινοβούλιο, εκφράζοντας το ενιαίο συμφέρον των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στην αντιπαράθεσή τους με τους ομίλους των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, διεκδικεί το ύψος του επόμενου ΠΔΠ να ανέβει στο 1,3% του ΑΕΕ της ΕΕ (διαφορά που μεταφράζεται σε πολλά δισ., καθώς το 0,1% ισοδυναμεί περίπου με 2 δισ. ευρώ). Στη γραμμή αυτή στοιχίζονται όλα τα ελληνικά αστικά κόμματα, οι ευρωβουλευτές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα οπορτουνιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εντός και εκτός του λεγόμενου Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που εκφράζονται μέσα από την πολιτική ομάδα της GUE στο Ευρωκοινοβούλιο (π.χ. Die Linke, το κόμμα του Μελανσόν στη Γαλλία, οι Ποδέμος στην Ισπανία κ.ά.), έχουν «ανέβει στα κάγκελα» υπερασπιζόμενοι τη θέση του Ευρωκοινοβουλίου, υποστηρίζοντας ένα ΠΔΠ «βιώσιμης ανάπτυξης», με την οποία εννοούν την απόλυτη στοίχισή τους σε όλη τη στρατηγική του κεφαλαίου, πλειοδοτώντας μάλιστα στους στόχους της «Πράσινης Συμφωνίας», με όλα τα πλήγματα που συνεπάγεται για τον εργαζόμενο λαό. Σοσιαλδημοκρατία (σε κάθε έκφανσή της) και οπορτουνισμός αποδεικνύονται χρήσιμα πολιτικά εργαλεία των μονοπωλίων, οι αντίπαλοι του λαού που παριστάνουν τους «φίλους» του.

Ο προϋπολογισμός της ΕΕ, μεγαλύτερος ή μικρότερος, είναι το ίδιο αντιλαϊκός. Υπηρετεί τον ίδιο πάντοτε στόχο: Την ενίσχυση των μονοπωλίων σε βάρος του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος. Οσοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά και οπορτουνιστικά κόμματα, υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκός προϋπολογισμός της ΕΕ, φιλολαϊκή ΕΕ, φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη, αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, ντύνουν το λύκο με στολή προβάτου.

Για τους λαούς η επιλογή δεν είναι να ακολουθήσουν τις επιδιώξεις κάθε αστικής τάξης, πώς θα μοιράσει ακόμη μια φορά τον ιδρώτα τους, τον πλούτο που παράγουν για να «αυγατίζει» τα κέρδη της. Ο δρόμος ένας και μοναδικός για να σπάσουν τις αλυσίδες μονοπωλίων - ΕΕ και κυβερνήσεων: Με την κοινωνική συμμαχία του ο εργαζόμενος λαός να πάρει στα χέρια του την εξουσία και την οικονομία, αποτινάσσοντας τα δεσμά του κεφαλαίου και των συμμαχιών του, βάζοντας τα θεμέλια της λαϊκής ευημερίας.