Η απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν την περασμένη Πέμπτη μονομερώς από την Αντιβαλλιστική Πυραυλική Συνθήκη ΑΒΜ ήταν από καιρό ειλημμένη, καθώς αποτελούσε την προμετωπίδα της «πολιτικής» του Τζορτζ Ουόκερ Μπους, προτού καλά καλά ανέβει στον προεδρικό θώκο. Γι' αυτό και έμελλε να καταλήξει σε αδιέξοδο ο μαραθώνιος κύκλος επαφών, που τηρούσαν εδώ και ένα χρόνο αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου με Ρώσους ομολόγους τους, με σκοπό την από κοινού εγκατάλειψη μίας συνθήκης...

Αλλωστε, όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν πως ο Τζ. Ου. Μπους θα ανακοίνωνε την αποχώρηση από τη Συνθήκη ΑΒΜ ούτως ή άλλως και ανεξάρτητα από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, τις οποίες χρησιμοποίησε ως επιπλέον ψευδο-πρόσχημα, επικαλούμενος «την πιθανή πυραυλική (!) επίθεση τρομοκρατών κατά των ΗΠΑ»... Ως γνωστόν, πριν από τις επιθέσεις του Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση Μπους πίεζε για την εγκατάλειψη της Συνθήκης ΑΒΜ, έχοντας «εφεύρει» ως φανταστικούς αντιπάλους «επικίνδυνα κράτη, όπως η ΛΔ Κορέας, το Ιράκ, το Ιράν» κλπ.

Σε πρακτικό - εντός ΗΠΑ - επίπεδο, όπως εντόνως ψιθυρίζεται στους διαδρόμους του Πενταγώνου, σχεδιάζεται να τεθεί σε εφαρμογή από τον ερχόμενο Φλεβάρη το υπό τροποποίηση σχέδιο «ΑΙΓΙΣ» του Πολεμικού Ναυτικού σχετικά με την ανίχνευση, μέσω ραντάρ, πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Μέσα στο καλοκαίρι (οπότε θα έχει εκπνεύσει, τον Ιούνιο, η ισχύς της ΑΒΜ), το αμερικανικό Πεντάγωνο θα προχωρήσει στην οικοδόμηση πέντε σιλό αντιπυραυλικών καταδιωκτικών στο φρούριο Γκριλς της Αλάσκας, που θεωρείται πως θα αποτελέσουν έναν από τους πυλώνες συγκρότησης της αντιπυραυλικής ομπρέλας που επιθυμεί να έχει στήσει πάνω από τις ΗΠΑ - και να είναι εν μέρει σε ισχύ έως το 2004... - η κυβέρνηση Μπους.

Σε διεθνές επίπεδο, ακόμη και εάν οι πειραματικές δοκιμές των Αμερικανών σε αντιβαλλιστικά πυραυλικά συστήματα εξακολουθήσουν να αποτυγχάνουν - όπως άλλωστε έχει, επί της ουσίας, συμβεί έως τώρα... - θα ενταθούν οι αναμοχλεύσεις και στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Γιατί, οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν μόνες τους, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αποκλείεται να τους βρουν όλους «μπροστά» τους: Και τους Ρώσους, που αποδέχτηκαν ατάραχοι την «εσφαλμένη», όπως είπαν, εγκατάλειψη της συνθήκης, με το επιχείρημα πως δε διαταράσσει την ασφάλεια της χώρας τους, και τους Κινέζους, που ανησύχησαν για την εγκατάλειψη της ΑΒΜ, ζητώντας, όπως, άλλωστε, και ορισμένοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Γαλλία, Σουηδία) την αντικατάσταση της ΑΒΜ με μία άλλη, διεθνή στρατηγική συμφωνία, με στόχο τον έλεγχο των εξοπλισμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ομως, ελάχιστοι ευελπιστούν πως το αίτημα των παλιών και νεόκοπων - λόγω «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας»... - συμμάχων της Ουάσιγκτον, σχετικά με τη θέσπιση μίας νέας διεθνούς συνθήκης ελέγχου των στρατηγικών όπλων θα ικανοποιηθεί από τις ΗΠΑ. Σε πρώτο επίπεδο, επειδή ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου έχει αποδείξει - σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, όπως, π.χ., με το πρωτόκολλο του ΟΗΕ για ενίσχυση της Συνθήκης '72 για τον Ελεγχο των Βιολογικών Οπλων, Περιβαλλοντική Συμφωνία του Κιότο - πως δε θέλει να συνεργαστεί, αλλά να συμπαρασύρει, ή δυνατόν, στο άρμα του δικού του ιμπεριαλισμού διεθνείς οργανισμούς και λοιπές (εκκολαπτόμενες και μη) υπερδυνάμεις...

Ετσι, το άλλο μείζον ζήτημα που προβάλλει δεν είναι μόνον έως πού είναι αποφασισμένη η Ουάσιγκτον να τραβήξει το «σκοινί», αλλά, μεταξύ άλλων, ποιοι, πόσοι και για πόσο, είναι διαθετειμένοι να παίξουν το «προσκοπάκι» ή το «δεκανίκι» των ΗΠΑ...