Στα πολλαπλά μέτωπα του πολέμου του Αφγανιστάν και στο διεθνές πολιτικό διπλωματικό πεδίο τα πράγματα έμοιαζαν να περιπλέκονται αντί να ξεκαθαρίζουν, όπως ήθελαν να βεβαιώνουν οι δυτικές πηγές τη βδομάδα που πέρασε.

Δύο φορές οι Αραβες, Πακιστανοί και λοιποί ξένοι και οι ελάχιστοι Αφγανοί που ανήκουν στην «Αλ-Κάιντα» και αντιστέκονται στην Τόρα Μπόρα - το τελευταίο σημείο, υποτίθεται, όπου ο έλεγχος δεν είναι στα χέρια των πολεμάρχων της Βόρειας Συμμαχίας - έλαβαν την υπόσχεση ότι μπορούσαν να παραδοθούν ή να παραδώσουν τον Οσάμα μπιν Λάντεν μαζί με την ηγετική του ομάδα και να φύγουν. Τίποτα τέτοιο δε συνέβη, και ο λόγος δεν είναι ότι πρόκειται περί «φανατικών» που προτιμούν να πεθάνουν σε μια ύστατη πράξη του τζιχάντ: Η παγκοσμίως άγνωστη εφημερίδα Τάμπα Τριμπιούν ήταν ίσως η μόνη στον αμερικανικό Τύπο που σημείωσε ότι οι «συμφωνίες» δεν έγιναν πραγματικότητα επειδή άσκησαν βέτο στους Αφγανούς πολέμαρχους οι Αμερικανοί στρατηγοί και μυστικοί πράκτορες. Οι οποίοι θεωρούν προφανώς ότι μόνο καλό μέλος της «Αλ-Κάιντα» είναι ένα νεκρό μέλος της.

Εξάλλου, και μετά την αποδέσμευση από το Πεντάγωνο της περίφημης «βιντεοκασέτας» την Πέμπτη, στην οποία ο Σαουδάραβας φέρεται να επιβεβαιώνει ότι αυτός ήταν ο πρωτεργάτης των επιθέσεων της 11ης του Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ (η γνησιότητά της είναι βέβαια ένα τελείως άλλο θέμα, καθώς ειδικά στη Μέση Ανατολή, από το Κατάρ ως την Αίγυπτο κι από την Παλαιστίνη ως τη Συρία, αλλά και στον υπόλοιπο κυρίως ασιατικό μουσουλμανικό κόσμο, η δεδομένη δυσπιστία άγγιζε τα όρια της βεβαιότητας για το αντίθετο, πράγμα που η Ουάσιγκτον Ποστ εξέλαβε ως απόδειξη του ότι... όλοι στη Μέση Ανατολή είναι τρελοί, αφού «η λογική λείπει από την περιοχή», όπως έγραφε) ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους επαναλάμβανε ότι δεν τον απασχολεί αν τα κυνηγόσκυλα θα του φέρουν τον Μπιν Λάντεν ζωντανό ή νεκρό. Είναι «ένας διαβολικός άνθρωπος», είπε, ο αλλοτινός αυτός συνεργάτης της CIA (πράγμα που δεν είπε, για κάποιο λόγο), και η ενοχή του είναι πλέον «αποδεδειγμένη»...

Για να τον συλλάβουν ή να τον σκοτώσουν βεβαίως οι Αμερικανοί και Βρετανοί κομάντος και οι Αφγανοί «σύμμαχοί» τους (μέχρι αποδείξεως του εναντίου «σύμμαχοι», ασφαλώς), πρέπει να τον βρουν πρώτα: Σύμφωνα με επίμονες αναφορές που πρωτοδημοσίευσε η Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ και επανέλαβαν ελαφρώς παραλλαγμένες διάφορα ειδησεογραφικά πρακτορεία με σημαντικότερο (λόγω εγγύτητας) το Αφγανικός Ισλαμικός Τύπος, ο Μπιν Λάντεν έχει φύγει από τα σπήλαια της Τόρα Μπόρα και έχει διαφύγει - πιθανότατα στο Πακιστάν, αν και το Ισλαμαμπάντ διαψεύδει κατηγορηματικά κάθε τέτοια υπόνοια.

Κατά τα λοιπά, οι Αμερικανοί, επιβεβαιώνοντας άθελά τους ότι καθόλου δεν εμπιστεύονται την ικανότητα της Βόρειας Συμμαχίας να ελέγξει τη χώρα, ή ακόμη ακόμη και την πολιτική/διοικητική της συνοχή, έστειλαν εκατοντάδες πεζοναύτες να καταλάβουν το αεροδρόμιο της Κανταχάρ (Γύρω από την οποία πολλές περιοχές είναι ακόμα υπό την κυριαρχία πρώην πολιτοφυλάκων Ταλιμπάν, ληστρικών συμμοριών ή όποιου έχει τους περισσότερους και πιο αμείλικτους ενόπλους στις διαταγές του...). Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως ένας... λόχος διπλωμάτες πρόκειται τις αμέσως προσεχείς μέρες να φθάσει στην Καμπούλ για να «συντονίσει» την προφανώς ξεκούρδιστη ακόμη «κυβέρνηση εν αναμονή» του Χαμίντ Καρζάι, καθώς και τη συνεργασία της με τους διάφορους πολέμαρχους, πολιτικοθρησκευτικούς ηγέτες και φυλάρχους, που εννοούν να μη συμμορφώνονται με όσα αποφασίστηκαν στη Βόννη για το... καλό τους, δύο βδομάδες πριν. Η σύγχυση του ίδιου του Καρζάι, ο οποίος είπε ευθαρσώς σε απεσταλμένο του BBC πως ακόμα δεν ξέρει «ούτε τι συμφωνήθηκε ακριβώς στη Βόννη, ούτε ποια είναι τα μέλη της κυβέρνησης» καλά καλά, αποτελεί κάτι που οι Αμερικανοί θέλουν να ξεπεράσουν τάχιστα, εξ ου και η αποστολή των «συντονιστών»/ τοποτηρητών τους.

Ως προς τον μελλοντικό έλεγχο του Αφγανιστάν πολλά είναι ακόμη τα σκοτεινά σημεία. Αγνωστο είναι, π.χ., αν ο Μπουρχανουντίν Ραμπανί, ο οποίος επιτέθηκε στους «δυτικούς που εκβίασαν τη συμφωνία» της Βόννης, θα τιμήσει την υπόσχεσή του να παραδώσει την εξουσία στον Καρζάι στις 22 του Δεκέμβρη. Και ο Ραμπανί είναι μάλλον το μικρότερο από τα προβλήματα των Αμερικανών, αφού ο Αμπντούλ Ρασίντ Ντόστουμ, ο κυρίαρχος της στρατηγικής σημασίας (ειδικά ενόψει ενεργειακών συμβολαίων) Μαζάρ-ι-Σαρίφ, είναι αφ' ενός δυσαρεστημένος με το αποτέλεσμα της Διάσκεψης της Βόννης και αφ' ετέρου πρόθυμος να διαθέσει τα παλικάρια του και την επιρροή του σε όποιον δώσει τα περισσότερα (στη... δημοπρασία συμμετέχουν Ρώσοι, Τούρκοι, Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι) αλλά μόνο για όσο κρίνει ο ίδιος ότι τον συμφέρει. Εξίσου προβληματικοί είναι οι συσχετισμοί και με τους υπόλοιπους πολέμαρχους, που θεωρούν ότι η παρουσία της Δύσης μόνο «επιβοηθητικό» (για τους ίδιους) ρόλο πρέπει να έχει, όσο για την «ειρηνευτική δύναμη» που ο ΟΗΕ συμφώνησε να εξουσιοδοτήσει, αυτή μπορεί να «φρουρεί τα κυβερνητικά κτίρια»... Πράγμα που δύσκολα οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους θα αποδεχτούν.

Πριν από αυτά, βέβαια, υπάρχουν άλλες «προτεραιότητες». Η επίθεση αυτοκτονίας αγνώστου ταυτότητας φανατικών στο Κοινοβούλιο της Ινδίας την Πέμπτη απειλεί να τινάξει τις αμφίβολες ισορροπίες της περιοχής στον αέρα, αν η εθνικιστική κυβέρνηση του Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ υλοποιήσει την ανοιχτή απειλή της να επιτεθεί στο Πακιστάν, που κατηγορεί ευθέως ότι «φιλοξενεί» τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δηλώνει ότι σχεδίασαν την ενέργεια. Η αμερικανική πλευρά προσπαθεί απεγνωσμένα να συγκρατήσει τους Ινδούς ώστε να μην ακολουθήσουν το δικό της παράδειγμα επιτιθέμενοι στη χώρα-«μαξιλάρι» των επιχειρήσεών της στο Αφγανιστάν, πράγμα που θα άλλαζε τα πάντα - και θα οδηγούσε ενδεχομένως σε μια σύρραξη κυριολεκτικά εκτός ελέγχου.

Οι συσχετισμοί ισχύος διαμορφώνονται διά πυρός και σιδήρου και μυστικών διαβουλεύσεων (π.χ. Μπους-Πούτιν για την ΑΒΜ, Αμερικανών-χωρών της Κεντρασίας για σειρά στρατιωτικών βάσεων), στη Δύση προχωρούν απερίσπαστα κι άλλα «αντιτρομοκρατικά» νομοσχέδια, τα γεράκια στο Πεντάγωνο αλληθωρίζουν προς επόμενους στόχους, από τη Σομαλία ως το Ιράκ, το Ισραήλ σφάζει Παλαιστίνιους και αποδυναμώνει τον Αραφάτ που ταυτίζει με τον Μπιν Λάντεν... Και οι Αφγανοί άμαχοι πληρώνουν, όπως συνήθως, το τίμημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων: Η Κανταχάρ ακόμα μετράει τους νεκρούς της, που είναι κατά μια εκτίμηση 10.000, η ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ προειδοποιεί ότι χιλιάδες άλλοι θα πεθάνουν από τους βομβαρδισμούς, τις νάρκες, τις μάχες, την πείνα, την ξηρασία και τις εκστρατείες του ενός πολέμαρχου κατά του άλλου, και το περιοδικό Εκόνομιστ έγραφε, όχι χωρίς μια δόση άγριας ειρωνείας, ότι αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, του ΟΗΕ ή όχι, δεν είναι να μοιράσουν τη βοήθεια, αλλά να απογράψουν τους αποδέκτες της και να κερδίσουν δημοσιότητα για το ανθρωπιστικό τους έργο.

Το πιο κωμικοτραγικό σχετικά με την ανθρωπιστική βοήθεια το σημείωνε η Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ της περασμένης βδομάδας: Το «Ταμείο για τα Παιδιά του Αφγανιστάν» που ανήγγειλε ο Μπους δεν έχει τρόπο να στείλει τα χρήματα όσων Αμερικανών συνέβαλαν, ανάμεσά τους και πολλών μαθητών/μαθητριών που έστειλαν το χαρτζιλίκι τους, διότι ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός δεν έχει καμία πρόσβαση στο Αφγανιστάν και παραδίδει τα χρήματα στην USAID, υπηρεσία στενά συνδεδεμένη με τη CIA, αντί για τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, που τα αμερικανικά μαχητικά βομβάρδισαν...