Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Την ανέδειξε τις προάλλες στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, ξεκαθαρίζοντας ότι «τζάμπα γεύμα δεν υπάρχει στην Ευρώπη» και ότι «προϋποθέσεις πάντα υπάρχουν στα κονδύλια». Η διαπίστωση αυτή είναι μια επανάληψη των όσων είχε δηλώσει πριν από λίγες μέρες ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, επιβεβαιώνοντας ότι τα κονδύλια της ΕΕ προϋποθέτουν από τα κράτη «να καταθέσουν εθνικά σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας, τα οποία θα συμφωνηθούν με την Επιτροπή και στα οποία θα θέτουν συγκεκριμένα ορόσημα για την εκταμίευση των δόσεων της χρηματοδότησης». Πρόσθεσε επίσης ότι «στο εργαλείο αυτό (σ.σ. το πρόγραμμα της Κομισιόν) υπάρχει ισχυρότερη διασύνδεση με τις μεταρρυθμίσεις ώστε να αντιμετωπιστούν οικονομικά και κοινωνικά διαρθρωτικά προβλήματα και υπάρχει ισχυρότερη διασύνδεση με το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και τις συγκεκριμένες συστάσεις ανά χώρα». Σταϊκούρας και Ντομπρόβσκις περιγράφουν τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, που σε συνδυασμό με το πακέτο της Κομισιόν θα αποτελέσουν μοχλό επιτάχυνσης προαποφασισμένων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, τις οποίες θα πληρώσουν βέβαια οι λαοί. Αφού λοιπόν ο λαός δοκίμασε στην προηγούμενη κρίση την «περιοριστική» συνταγή διαχείρισης της κρίσης, ήρθε η ώρα να γευτεί και την «επεκτατική». Για να την απολαύσει, μάλιστα, τον βάζουν να τη δοκιμάσει δυο φορές: Μια με τις αντιλαϊκές ανατροπές, που είναι όρος για την εκταμίευση των κονδυλίων, και μια με τη φορολογία και τις περικοπές, προκειμένου να επιστραφούν τα χρήματα που θα ροκανίσουν τα μονοπώλια στη διάρκεια της κρίσης.