Οπως σημειώνεται στην Ερώτηση, «η κυβέρνηση κρίνει ως επαρκείς τις ώρες διδασκαλίας καλλιτεχνικών μαθημάτων στις δύο πρώτες βαθμίδες και προβάλλει ως δικαιολογία για την κατάργησή τους στο Λύκειο "τη μικρή συμμετοχή μαθητών του Λυκείου σε καλλιτεχνικά μαθήματα και τη σποραδικότητα στη διδασκαλία". Αποκρύπτει δηλαδή ότι οι μαθητές του Λυκείου αποθαρρύνονται να επιλέξουν καλλιτεχνικά μαθήματα επιλογής, καθώς θα επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του υπουργείου με επιπλέον προσλήψεις εκπαιδευτικών. Αν παρ' όλα αυτά κάποιοι μαθητές επιλέγουν καλλιτεχνικά μαθήματα, τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να δημιουργηθεί τμήμα, γιατί αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη εκπαιδευτικού του καλλιτεχνικού κλάδου με διαθέσιμο ωράριο. Τέτοιοι εκπαιδευτικοί σπανίζουν στο σχολείο, καθώς έχουν καταργηθεί οι οργανικές θέσεις για τα μαθήματα επιλογής, οπότε οι μαθητές εξωθούνται να επιλέξουν άλλα μαθήματα, με κριτήριο να υπάρχουν εκπαιδευτικοί με διαθέσιμο ωράριο, αρμόδιοι να τα διδάξουν ως δεύτερη ή τρίτη ανάθεση. Ακόμη μάλιστα κι εκεί που υπάρχουν οργανικές θέσεις, αυτές δεν καλύπτονται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 201 οργανικά κενά σε διδάσκοντες που υπήρχαν τον Αύγουστο του 2019, μέχρι σήμερα καλύφθηκε μόνο το 48%.
Με το ίδιο σαθρό επιχείρημα της μικρής συμμετοχής η κυβέρνηση φτάνει να καταργεί ακόμη και το Ελεύθερο και Γραμμικό Σχέδιο από την Γ' Λυκείου, μαθήματα που εξετάζονται στις πανελλαδικές εξετάσεις εισαγωγής σε πανεπιστημιακές σχολές.
Σαν αποτέλεσμα της παραπάνω απόφασης του υπουργείου, ένας μεγάλος αριθμός μαθητών που προσανατολίζονται σε σπουδές σχετικές με τις Τέχνες (Αρχιτεκτονικές Σχολές, Πολυτεχνικές Σχολές, Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών, Πανεπιστημιακές Σχολές Διακόσμησης, Γραφιστικής, Πολυμέσων, Βιομηχανικού Σχεδίου κ.λπ. Καλλιτεχνικά Τμήματα) έχουν αποκλειστικό δρόμο το φροντιστήριο και την ιδιωτική εκπαίδευση.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η στάση της κυβέρνησης - ευθυγραμμισμένη με εκείνη των προηγούμενων κυβερνήσεων - υπαγορεύεται από την ανάγκη μείωσης των δαπανών σε κρίσιμους τομείς όπως η Παιδεία και η Υγεία, για να αυξηθούν οι πόροι που θα στηρίξουν την "ανάπτυξη" και την "ανταγωνιστικότητα" των επιχειρηματικών ομίλων, υποχρεώνοντας τους γονείς να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εξασφαλίσουν τη μόρφωση των παιδιών τους. Πρόκειται για μια καθαρά ταξική πολιτική, που εντείνει τους φραγμούς στη μόρφωση για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της τάσης για συρρίκνωση της γενικής παιδείας στο σημερινό σχολείο και της υποκατάστασής της με τις αποσπασματικές γνώσεις και δεξιότητες που επιζητά η "αγορά", σε αντίθεση με την ανάγκη για σφαιρική διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην οποία συνεισφέρουν και τα μαθήματα τέχνης.
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι στις μέρες μας υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για ένα ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο γενικής μόρφωσης, που μαζί με τη γνώση θα οργανώνει και τον συναισθηματικό κόσμο των μαθητών. Ενα σχολείο όπου η αισθητική αγωγή και η τέχνη θα διαπερνούν όλο το πρόγραμμά του σε ένα συνδυασμό θεωρίας και πράξης με στόχο την ισόρροπη ανάπτυξη όλων των πλευρών του ανθρώπινου ψυχισμού, που ανάμεσά τους ουσιαστική θέση κατέχουν η συναισθηματική νοημοσύνη, η δημιουργικότητα και η φαντασία».
Τα παραπάνω τονίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, Γιάννης Γκιόκας, Λιάνα Κανέλλη, Μαρία Κομνηνάκα και Μανώλης Συντυχάκης, ρωτώντας την υπουργό Παιδείας: